Έχω γράψει πολλές φορές για τα άτομα με ειδικές ικανότητες και η αφορμή του συγκεκριμένου άρθρου είναι η προώθηση της κατανόησης στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας. Καθημερινά όλοι μας συναντάμε, έχουμε δίπλα μας πάρα πολλούς ανθρώπους που πάσχουν από μια αναπηρία. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν τίποτα διαφορετικό από τον καθένα από εμάς, είναι μαχητές της ζωής και απαιτούν μια αξιοπρεπή ζωή με συναισθήματα και αξίες μιας φυσιολογικής ζωής. Τα άτομα με ειδικές ικανότητες είναι άνθρωποι όπως εμείς. Κάνουν όνειρα και παλεύουν για τη ζωή όπως όλοι, παρ’ όλα αυτά όσοι δεν έχουν κάποιο πρόβλημα, ξεχνούν ότι αυτοί οι άνθρωποι καθημερινά αναζητούν το καλύτερο και το μόνο που συναντάμε είναι πάρκινγκ αναπηρικών θέσεων γεμάτα από IX μη αναπηρικά, πρόσβαση σε κτίρια, η οποία δυστυχώς δεν υπάρχει παντού για την άμεση εξυπηρέτησή τους.
Από το 2007 που έγραψα το πρώτο άρθρο μου από μια πραγματική φίλη, πραγματική μαχήτρια της ζωής γνώρισα από κοντά αυτούς τους ανθρώπους και έως και σήμερα κάθε φορά που μιλάω με κάποιον από αυτούς τους πραγματικούς μαχητές, πραγματικούς φίλους, που έχουν δει τη δεύτερη σκληρή όψη της ζωής και δεν ξέρουν τη φράση «Δεν Μπορώ», φράση που λέμε συνέχεια οι περισσότεροι από εμάς, αφιερώνω αυτά τα άρθρα τα οποία δημοσιεύει η εφημερίδα Ελευθερία και την οποία ευχαριστώ θερμά.
Στην επίσημη ιστοσελίδα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία υπάρχει το μήνυμα «Τίποτα για εμάς, χωρίς εμάς». Η Εθνική συνομοσπονδία έχει στόχο την προστασία των ατόμων με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και στηρίζει τους ίδιους και τις οικογένειές τους με διεκδίκηση του δικαιώματος στη ζωή με αξιοπρέπεια. Ο στόχος είναι η δέσμευση όλων των δημοκρατικών και πολιτικών δυνάμεων για ένα Εθνικό Πρόγραμμα Δημοσίων Πολιτικών για τα άτομα αυτά. Ο αγώνας τους αν και ζούμε στο 2018 είναι πολύ μεγάλος και η δύναμή τους για την υλοποίηση των επιθυμιών τους είναι τεράστια. Η δύναμη της ψυχής τους αγγίζει την αδιάκοπη επιθυμία και το τέλειο συναίσθημα για την υλοποίηση των επιθυμιών αυτών της Εθνικής Συνομοσπονδίας.
Μία στις δέκα οικογένειες απασχολεί το θέμα της αναπηρίας με τα άτομα αυτά να αποτελούν μια σημαντική κατηγορία του πληθυσμού ανά τον κόσμο με προβλήματα κοινωνικό – οικονομικού αποκλεισμού, αδιαφορίας, άνισης μεταχείρισης και προκαταλήψεων εις βάρος τους. Γνωρίζοντας κάποιος αυτούς τους ανθρώπους και πλαισιώνοντάς τους θα καταλάβει ότι δεν αξίζει κάποιος τέτοιες συμπεριφορές ρατσισμού. Εάν αφιερώσουμε πέντε λεπτά από τον χρόνο μας και τους κοιτάξουμε στα μάτια θα δούμε εικόνες αγάπης, στοργής και θα νιώσουμε μια ζεστή αγκαλιά που ίσως δεν εισπράττουμε στην καθημερινότητά μας. Τα άτομα με ειδικές ικανότητες δεν έχουν μάθει να διαχωρίζουν τους ανθρώπους, δίνουν αγάπη σε όλους και μεταφέρουν ένα μεγαλείο από την ψυχή τους.
Αυτοί οι άνθρωποι, όπως κάποτε μου είπε ο Άρης «αναζητούν την ισότητα ανεξαρτήτως διαφορών πράγμα που το ορίζει η δημοκρατία του λαού μας, όλοι μας θα πρέπει να σεβόμαστε τα δικαιώματα για μια ανθρώπινη ζωή». Η Φωτεινή από τη δική της πλευρά λέει «Εμείς που είμαστε ανάπηροι είμαστε πολύ υπερήφανοι, κάνουμε όνειρα, βάζουμε στόχους και πιστεύουμε ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε».
Κλείνοντας το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρω ότι η αναπηρία δεν είναι μεταδοτική ασθένεια, είναι κάτι το οποίο μπορεί να έρθει στον οποιοδήποτε ανά πάσα στιγμή. Σκεπτόμενοι λοιπόν σαν άνθρωποι με τις αρχές και τις αξίες του λαού μας, ας δώσουμε το στίγμα της ενοποίησης και της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο. Ας ανοίξουμε τις πόρτες μας για να αισθανθούμε αυτούς τους ανθρώπους, είμαι σίγουρος πως θα δώσουν πραγματική αγάπη στον καθένα από εμάς, θα μας αφήσουν στιγμές γαλήνης, αγάπης και τεράστιας δύναμης για να συνεχίζουμε για το απρόβλεπτο και άγνωστο σε όλους μας ταξίδι της ζωής.
Ας είμαστε δίπλα τους και να τους αντιμετωπίζουμε σαν εμάς, χωρίς να βάζουμε τίτλους με και χωρίς ειδικές ικανότητες. Όλοι είμαστε άνθρωποι, όλοι μας είμαστε ίσοι και όλοι μας έχουμε δικαιώματα για μια ζωή γεμάτη όνειρα που υλοποιούνται.
Από τον Γιάννη Λαμπρόπουλο, MSc Πρωτoβάθμιας Φροντίδας Υγείας του Τμήματος Ιατρικής Λάρισας
