Ας αναλογιστούμε τι μας έχει συμβεί. Ας γνωριστούμε μεταξύ μας. Υπάρχουν, καθώς λένε, στη ζωή πράγματα, που δεν γυρίζουν πίσω. Οι στιγμές που ζήσαμε. Τα λόγια που είπαμε. Οι πράξεις που κάναμε. Οι ευκαιρίες που δεν αρπάξαμε, και οι άνθρωποι που χάθηκαν. Ας μεταφέρουμε την κάπως φιλοσοφική ενατένιση στον βίο μας.
α) ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ. Αν είχαμε από το 1831, που γίναμε κράτος, ομονοήσει, ο τόπος θα πρωταγωνιστούσε στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Ας δούμε τα πρόσφατα. Εντός κρίσης ο Γ. Π. είπε στη Βουλή πως «υπάρχουν λεφτά». Θεωρούσε, πως η πάταξη της διαφθοράς κ.ά. θα μείωναν θεαματικά το δημόσιο χρέος. Επειδή ...υπήρχαν λεφτά, μοίρασε από τα ελλείμματα τα εκατοντάδες δισ. ευρώ ειδική ενίσχυση σε εκατομμύρια πολίτες μετά την εκλογή του. Η πραγματικότητα ήταν άλλη. Δεν γύριζε πίσω. Μοιραία οδήγησε στο πρώτο μνημόνιο.
β) ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑΜΕ. Για τον Γ. Π. έγραψα. Λόγια όμως που ειπώθηκαν τα χρόνια της κρίσης από πολιτικούς της αντιπολίτευσης, μας απογύμνωσαν διεθνώς από την κανονικότητα. Το 2009 η αξ. αντ/ση στεγάστηκε πίσω από τα αφηγήματα του Ζαππείου. Άσχετα πράγματα προς ό,τι οδυνηρό βίωνε ο τόπος, με εμφανή προσπάθεια να αποκρυβούν οι υπαίτιοι του ξεσαλώματος. Κάτι για εξυγίανση του Δημοσίου, για ελάττωση του ΦΠΑ κ.ά. Ούτε λόγος για τους υπαίτιους της καταστροφής. Έφταιγε ο Γεωργίου, που… διόγκωσε το έλλειμμα, προκειμένου να μπει η Χώρα στα μνημόνια. Κάτι γελοιωδέστερο δεν μπορούσε να ειπωθεί. Ήρθε μετά η ώρα της αντιπολίτευσης του σημερινού Πρωθυπουργού. Τα έργα και λόγια του θα μείνουν στην ιστορία ως παράδειγμα αποφυγής. Στην Βουλή του 2011: «Η συνείδηση ορίζει άλλα. Άλλα ψηφίζετε. Δεν το ανέχομαι». Αργότερα: «Ξεπουλήσατε την ΕΥΔΑΠ, το Ελληνικό. Φιλέτα. Είστε κακοί ατζέντηδες». Μετά στο Έθνος: «Θα σκίσουμε τα μνημόνια. Τελειώνουμε με αυτά». Και στη Βουλή (Σεπτ. 2014): «Διαγράφουμε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους... Περίοδος χάριτος στην εξυπηρέτησή του. Δημιουργία Ευρωπαϊκού (!) New Deal» . Αμέσως μετά στην Κ.Ε.: «Εμείς καταργούμε το μνημόνιο και επαναδιαπραγματευόμαστε τη σύμβαση». Στις 11/11/14 στο twitter: «Κατάργηση με έναν Νόμο ενός άρθρου όλων των μέτρων λιτότητας». Για να μη μακρηγορούμε.. Αρχές Σεπτεμβρίου 2017 στη Βουλή: «Τέλος μνημονίων...». Συλλογιστείτε τα λόγια που ειπώθηκαν και τις πράξεις που ακολούθησαν. Δυστυχώς η Εξουσία είναι δέλεαρ. Ανέκαθεν και για όλους.
Γ) ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ, ως πολίτες, πολιτικοί. Το κακό που κάναμε οι Έλληνες στους εαυτούς μας και στον τόπο δεν είναι πλατιά γνωστό. Ούτε και όσα οδυνηρά συνέβησαν στην επανάσταση και αργότερα. Το 1824 και 1825. Το 1831. Το 1897. Το 1922. Την πενταετία 1936 - 1941. Την επταετία 1967 - 1974. Πολύ πρόσφατα την χωρίς καμία αιτία χρεοκοπία μας. Δεν επιθυμώ ν' αναλύσω τα δεινά που επέφεραν πολιτικοί και πολίτες στην πλειοψηφία τους στη Χώρα μας. Οι πράξεις όμως δεν γυρίζουν πίσω.
Δ) ΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΡΠΑΞΑΜΕ. Ο ελληνικός εμφύλιος '46 - '49 συνέβη, γιατί κυρίως αγνοήθηκαν οι σφαίρες επιρροής των Μεγάλων Δυνάμεων. Ιταλία και Γαλλία εισήλθαν ομαλά στον μεταπολεμικό βίο. Εδώ συνέβησαν παρατράγουδα με εκατέρωθεν ευθύνες. Πρόσφατα με το Βαρουφάκειο έπος εκμηδενίσαμε το όφελος των 100 δισ. από το PSI και δημιουργήσαμε (εμείς με την Κυβέρνηση που ψηφίσαμε) άλλα 100 δισ. τουλάχιστον μακροχρόνιο έλλειμμα. Σήμερα το χρέος, παρά τα 302 δισ. που έλαβε η Χώρα, είναι μεγαλύτερο του 2009. Και η εποπτεία μας φτάνει τα 99 χρόνια. Μικρή παρένθεση: Ο Λαός ξαναψήφισε τον Τσίπρα, παρ' όσα είπε και έκανε το πρώτο εξάμηνο. Αυτός ο Λαός... Τον Πρωθυπουργό τον ψήφισαν 2 στους 10 ψηφοφόρους. Ο ίδιος Λαός είχε φέρει πίσω τον πρώην Βασιλιά Κωνσταντίνο το 1922, παρότι ήταν «κόκκινο πανί» για την Αντάντ με απειλή διάλυσης της συμμαχίας. Μοιραίο αποτέλεσμα η Μικρασιατική καταστροφή λόγω.. αυτού του Λαού και των Ελλήνων πολιτικών του ηγητόρων. Ήταν τότε που ο Λαός δεν έβγαλε ούτε βουλευτή τον Βενιζέλο, που σχεδόν τριπλασίασε την Ελλάδα. Αυτόν που λίγο πριν η Ελληνική Εκκλησία είχε αφορίσει (το γνωστό «ανάθεμα»). Το «παίγνιο» όμως της Δημοκρατίας είναι δεδομένο. Μόνο που Δημοκρατία θέλει ορθοφροσύνη, έλλειψη θυμικού, παιδεία, και στοιχειώδη γνώση της ιστορίας. Τι από αυτά διαθέτει στην πλειοψηφία του ο ελληνικός Λαός; Και οι πολιτικοί του μαζί κατά μεγάλο μέρος τους;
ε) ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ. Η πτώχευση του 2009 έστειλε 500 χιλιάδες ενεργούς πολίτες στην εξορία. Οδήγησε στη χρεοκοπία το 70% των ελληνικών νοικοκυριών. Δεν εξαφανίστηκαν όμως οι βασικοί υπεύθυνοι του ξεσαλώματος του 2007 - 2009 από το πολιτικό προσκήνιο. Άλλωστε και στο παρελθόν - ακόμα και από την ελληνική επανάσταση - βαφτίστηκαν ήρωες ανυπόληπτα πρόσωπα, όπως ο Μαυροκορδάτος, ο Κωλέττης, ο Κουντουριώτης, ο Μακρυγιάννης.. Κάποιοι άλλοι Εθνικοί ηγέτες σε ύστερους χρόνους, παρότι δεν ύψωσαν λέξη εναντίον της Χούντας. Μία μονάχα λέξη. Ή συντήρησαν για δεκαετίες φακέλους εθνικοφροσύνης και στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι το 1963 (ακριβώς έτσι). Κάποιοι πρόσφατα σε μια μόλις χρονιά δημιούργησαν χρέος 36,5 δισ., και απολαμβάνουν σήμερα γενικής αναγνώρισης και υπάτων αξιωμάτων. Κάποιοι άλλοι αυτοθαυμάζονται και ασχημονούν σε βάρος της Κοινωνίας διεκδικώντας μέγιστο ρόλο στα πολιτικά πράγματα, μέσα από τις πλέον ετερόκλητες πολιτικές συμμαχίες.
Κλείνω το δεύτερο σημείωμα εκφράζοντας ιδιαίτερη λύπη, γιατί παρέθεσα απολύτως τεκμηριωμένα, όμως ερεθιστικά συνειδήσεων πράγματα. Είναι το ελάχιστο που δικαιούμαι ως Έλληνας πολίτης. Όπου σφάλλω, επιθυμώ τεκμηριωμένη αντίρρηση, με δικό μου επακόλουθο τη δημόσια σ´ αυτόν εδώ τον χώρο αναγνώριση του ανθρώπινου λάθους μου. Άλλωστε errare humanum est*.
* Λατινική έκφραση: «Το πλανάσθαι ανθρώπινον».
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
