Για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε… Και θα υπάρχουμε, αν διαρκώς βρισκόμαστε εν εγέρσει αποκρούοντες τα πεπυρωμένα βέλη ων πονηρών. Των δήθεν εκσυγχρονιστών. Αυτών που επιδιώκουν την κατάρρευση και κατάλυση των βασικών πυλώνων του Εθνικού μας Πολιτισμού.
Γι΄αυτό και ο αγώνας είναι πολυμέτωπος και δύσκολος. Γιατί δίνεται παντού. Σ’ όλα τα πεδία των αρχών και δικαίων του έθνους: Στη βαλλόμενη από παντού ορθόδοξη πίστη μας, στην κλασική μας παιδεία, στη γλώσσα, στην ιστορία, στον πολιτισμό μας, στα εθνικά μας ζητήματα… Κι αυτή η αντίσταση και αντίδραση για να ‘χει θετικό αποτέλεσμα πρέπει να είναι έντονα μαζική και έμπρακτη. Με κινητοποιήσεις, παραστάσεις, προσφυγές στ’ ανώτατα δικαστήρια… Όπως συνέβη με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε μη συνταγματικά παραδεκτή την εκτροπή από τη θρησκευτική εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων.
Η μάχη αυτή εναντίον του «εκσυγχρονισμού» ο οποίος επιδιώκει την αποδόμηση των αρχών του πολιτισμού μας θα είναι διαρκής. Στόχος του η εξουδετέρωση κάθε αντίστασης. Το σχέδιο δράσης του ύπουλο και πονηρό: Προλείανση του εδάφους με τη διασπορά φημών περί επικείμενων αλλαγών, σφυγμομέτρηση της λαϊκής αντίδρασης… και εν ευθέτω χρόνω «εκσυγχρονιστική» νομοθέτηση με καταπάτηση θεμελιωδών νόμων…
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα σ’ όλα τα μέτωπα που αφορούν στην εθνική μας παιδεία. Και το σημαντικότερο ο «εκσυγχρονισμός» αυτός προχωρεί και στην εκχώρηση βασικών αξιών της ιστορίας και του έθνους. Νωπή ακόμη η προσυμφωνία των Πρεσπών. Με την ελληνική υποχώρηση και παραχώρηση του ονόματος της «Μακεδονίας» στο κρατίδιο των Σκοπίων. Για το οποίο πρέπει να τρέχουμε κι ακούραστα ν’ αγωνιζόμαστε πριν η προσυμφωνία αυτή καταλήξει σε συμφωνία. Βάζοντας προ των ευθυνών τους όχι μόνον την Κυβέρνηση, αλλά και την αντιπολίτευση…
Όλα τα παραπάνω μαρτυρούν τον Γολγοθά του Ελληνισμού. Την ανηφόρα που ‘χει να κάνει η δόλια η πατρίδα μας. Για να φτάσει στην κορυφή. Εκεί όπου οι ανηφόρες τελειώνουν. Αυτήν πρέπει να κατακτήσουμε. Χωρίς να κιοτεύουμε και να κάνουμε πίσω. Αλλά να προχωρούμε μπροστά και νικηφόρα, έχοντας ως εφόδια την ψυχή, το αίμα και την παρακαταθήκη των αγωνιστών του ΄21, του ΄12 και του ΄40.
* Από τον Κων/νο Τσιρονίκου
