Γυρίζοντας πίσω το χρονολόγιο ελάχιστα παρενθετικά θα θυμίσω από το παρελθόν μας, καθώς άλλωστε λίγο ή καθόλου άλλαξε αυτή η Κοινωνία. Εκείνο που άλλαξε είναι η τεχνολογική πρόοδος, που είναι εισαγωγικό προϊόν. Αποφεύγω τα επίκαιρα, για να μην εισχωρήσει στον αναγνώστη το ενστικτώδες θυμικό του, που συχνά δημιουργεί ανεδαφικές και ενστικτώδεις προσεγγίσεις. Η 1η χρεοκοπία μας συνέβη το 1827, πριν ακόμη γίνουμε Κράτος. Ας θαυμάσουμε μαζί: Το 1824 και 1825 οι επαναστατημένοι Έλληνες δανείστηκαν από Άγγλους τραπεζίτες 2,8 εκ. χρυσές λίρες. Από αυτές μόνο οι 440.000 μπήκαν στο επαναστατικό ταμείο. Το 80% του δανείου, το οποίο αυτός ο λαός το πλήρωσε στο σύνολό του, διακρατήθηκε τότε από μεσολαβητές, τραπεζίτες, προκρατήσεις χρεολυσίων και προμήθειες (!). Τι έκανε λοιπόν με τις 440.000 χρυσές λίρες η «Κυβέρνηση» Μαυροκορδάτου, Κωλέττη και Κουντουριώτη; Χρηματοδότησε τη λεηλασία του Μωριά από τις συμμορίες του Γκούρα, «μπιστικού» του Μαυροκορδάτου στην εκστρατεία εξόντωσης των καπεταναίων της Πελοποννήσου με την ειδικότερη εντολή εξόντωσης του Κολοκοτρώνη.
Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ για τον περίφημο Γκούρα, σας πληροφορώ, πως είναι αυτός που δολοφόνησε πετώντας τον από την Ακρόπολη τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που τον κρατούσε φυλακισμένο ο «πρίγκιψ» Μαυροκορδάτος.* Το μεγάλο δυστύχημα στην ελληνική επανάσταση υπήρξε ο εμφύλιος σπαραγμός των δύο παραπάνω χρόνων που κατέλυσε την επανάσταση. Αυτός ο εμφύλιος οδήγησε σε συμφορές, με ολέθριους πρωταγωνιστές γνωστά ονόματα της επανάστασης , όπως ο Μιαούλης, που βύθισε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού στόλου στον Πόρο κατά διαταγή Μαυροκορδάτου, γιατί ο τελευταίος ήταν εναντίον του πρώτου Κυβερνήτη. Αυτό συνέβει λίγο αργότερα, καθώς οι επαναστατικοί εμφύλιοι τελείωσαν, όπως τελείωσαν, μετά τον θάνατο του Καποδίστρια και την άφιξη του Όθωνα στην Ελλάδα.
Προχωρώντας λίγο τον χρόνο φθάνουμε στο 1832. Στα πράγματα και πάλι ο γνωστός μας Μαυροκορδάτος που κηρύσσει επίσημη πτώχευση αμέσως μετά την άφιξη του Όθωνα. Έχοντας πλέον συγκροτηθεί σε Κράτος η Ελλάδα δανείστηκε 60 εκ. δραχμές από τους Ροτσιλδ, για να ξοφλήσει τα δάνεια της επανάστασης. Δεν σχολιάζω εδώ (καθώς δεν υπάρχει ιστορική τεκμηρίωση) την ευρύτατη αντίληψη, πως οι Άγγλοι μεθόδευσαν το Ναβαρίνο, προκειμένου να προκύψει Κράτος, ώστε να μπορέσει να εξοφλήσει τα επαναστατικά δάνεια των ληστρικών δανειστών των προηγούμενων δανείων. Άλλωστε ποια σοβαρή Τράπεζα, Διεθνής Οργανισμός ή Κράτος δανείζει χρήματα σε επαναστάτες καθώς δεν μπορεί να γνωρίζει την έκβαση της επανάστασης, για να εισπραχθούν τα δανεικά. Δείγμα της ύποπτης συναλλαγής του 1824 και 1825 υπήρξε το γεγονός, ότι οι Άγγλοι και λοιποί μεσίτες των δανείων εκείνων χρέωσαν ένα μελλοντικό Κράτος με ένα τεράστιο ποσό εκταμιεύοντας μόνο το 20% αυτού.
Ας έλθουμε εγγύτερα. Βρισκόμαστε στο 1897 και στην ανόητη «απελευθερωτική εκστρατεία» μας, ώστε να ενωθούν με το ελληνικό κρατίδιο ελληνόφωνες περιοχές πάνω από τη Θεσσαλία. Τότε στο Δομοκό η ελληνική στρατιά συνετρίβη από τους Οθωμανούς και η Χώρα κηρύσσει την 2η επίσημη πτώχευση. Δανείζεται από την Αγγλία και τη Γαλλία 151,3 εκ. γαλλικά φράγκα για να εξοφλήσει: α) 93 εκ. πολεμικές επανορθώσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για τον χαμένο πόλεμο, β) 31 εκ. για υφιστάμενο χρέος, γ)22,5 εκ. έλλειμμα του έτους 1897 (βλέπετε τα ετήσια ιλιγγιώδη ελλείμματα έχουν ιστορία), δ) 3,5 εκ. «μεσιτικά». Τη χρονιά εκείνη η Ελλάδα τέθηκε σε καθεστώς ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ μέχρι το 1978, προκειμένου να μπορέσει να εξοφλήσει-και εξόφλησε μέχρι τελευταίας δεκάρας- το τεράστιο δάνειο του 1897.
Πιθανότατα γνωρίζετε, και αν τυχόν όχι, πληροφορηθείτε, ότι εκείνο το μνημόνιο είχε ονομαστεί Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ). Το εποπτευόμενο Κράτος μας δημιούργησε το 1897 το πασίγνωστο στους παλαιότερους Μονοπώλιο για το πετρέλαιο, λοιπά καύσιμα, σπίρτα, τραπουλόχαρτα, αλλά και το σύνολο των εσόδων του τελωνείου Πειραιά. Όλες οι εισπράξεις που μονοπωλιακά διαχειρίζονταν το Δημόσιο υπό την εποπτεία ξένων ελεγκτών, πήγαιναν κατευθείαν στους δανειστές. Μέχρι πότε; Μέχρι το 1978, που το Μονοπώλιο σταμάτησε, γιατί οι δανειστές είχαν πλήρως εξοφληθεί. Πόσοι Νεοέλληνες το γνωρίζουν, και ποια συμπεράσματα βγάζουν από τις ενδεικτικές αυτές ιστορίες;
Δυστυχώς έχουν περισσέψει τα τσιτάτα για ξεπουλήματα , ξένους εκμεταλλευτές, σκίσιμο μνημονίων, διαγραφή χρέους, επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και άλλα, των οποίων δεν υπάρχει τελειωμός. Μάλλον τίποτα δεν έχουμε διδαχθεί. Υποτονθορίζουμε (κοινώς μουρμουρίζουμε) και αναμασούμε άκριτα, ανιστόρητα και επιπόλαια, πως εμάς τους… ανάδελφους (κατά τη γνωστή Σαρτζετάκεια έκφραση) τη μια φορά μας φταίει το μεγάλο κεφάλαιο, τα ξένα συμφέροντα, οι μυστικές οργανώσεις, οι τοκογλύφοι δανειστές… και για να είμαστε πιο κοντά στα πράγματα, μας φταίνε οι πάντες μαζί και ο ...Χατζηπετρής. Δεν φταίνε δηλαδή για ό,τι μας συνέβη και μας συμβαίνει η ανομία, ο ωχαδερφισμός, η εμπάθεια, η ανικανότητα, ο προαιώνιος πελατειασμός… Δεν φταίει καθόλου ο ελληνικός συνδικαλισμός, ούτε εκείνοι που έδωσαν συντάξεις από ανύπαρκτα χρήματα σε πολλές δεκάδες χιλιάδες εντελώς ανασφάλιστους συνταξιούχους. Ούτε αυτοί που έδωσαν και δίνουν συντάξεις στους 40, 45 και 50 χρόνων ανθρώπους στην πλήρη ακμή της διανοητικής τους κατάστασης. Ούτε ακόμα φταίει ο κάθε φορά ανερμάτιστος αντιπολιτευτικός λόγος ακόμα και στα πιο σωστά πράγματα, που μπορεί να κάνει μια Κυβέρνηση. Ούτε και όσες δεκάδες χιλιάδες παίρνουν μαϊμούδες συντάξεις χωρίς να έχουν καταβάλει σε ασφαλιστικό φορέα δεκάρα τσακιστή. Κι όμως όλα αυτά και πολλά άλλα έχουν διαπλάσει μία κατά μέγα μέρος μη κανονική ελληνική κοινωνία, που εκτρέφει ένα μη κανονικό πολιτικό προσωπικό- και αντίστροφα- και που όλα αυτά κατάντησαν την Ελλάδα διεθνώς δακτυλοδεικτούμενο μη κανονικό Κράτος.
*Ο Φαναριώτης Μαυροκορδάτος, όταν κατέβηκε στην Ελλάδα το 1821 αποκάλεσε τον εαυτό του πρίγκιπα, χωρίς να έχει απολύτως κανέναν τίτλο. Είναι λυπηρό να καταγράφεται ο ανεκδιήγητος αυτός άνθρωπος ως επαναστατική φυσιογνωμία, παρ’ ότι είναι υπαίτιος της εμφύλιας σύρραξης και της πλήρους αποτυχίας του ελληνικού επαναστατικού εγχειρήματος. Αν δεν υπήρχε η ναυμαχία του Ναβαρίνου και η επακόλουθη επέμβαση των μεγάλων τότε δυνάμεων, ετούτος ο τόπος θα ανήκε σήμερα στην Τουρκία._
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
