Του Χρήστου Τσαντήλα
ΣΙΓΟΥΡΑ κανείς εδώ που φτάσαμε δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα το μέλλον της Ελλάδος και των Ελλήνων, ούτε να εκτιμήσει με ακρίβεια ποιες εξελίξεις θα υπάρξουν (και μετά το δημοψήφισμα) στην Ευρωπαϊκή συμμαχία. Όμως, όσο ψύχραιμα και να το δει κανείς, δεν μπορεί να μην αισθάνεται ταραγμένος, αφού ό,τι και να συμβεί, ακόμα ακόμα και αν αυτό θα είναι πολύ θετικό για την Ελλάδα, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Και αρχίζω από τα βασικά.
* Η εμπιστοσύνη προς τους εταίρους «της Ευρώπης των λαών και της αλληλεγγύης», δοκιμάστηκε και αποκαλύφθηκε χειροπιαστά η ωμή αλήθεια. Οι διακηρύξεις ήταν φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Όπως δοκιμάστηκαν και οι δήθεν παραδοσιακές φιλίες της χώρας μας με κάποιους λαούς. Αποδείχθηκαν λυκοφιλίες! «Έθνος ανάδελφον» είχε πει κάποτε ο Πρόεδρος Χρήστος Σαρτζετάκης και όντως έχει δίκαιο ο άνθρωπος...
* Η μακρά περίοδος της (προ κρίσης) ευημερίας, ήταν όνειρο απατηλό. Πάει πέρασε και πίσω δεν ξαναγυρνά... Όσοι στη διάρκεια αυτής της «χρυσής εποχής» πέρασαν πολύ καλύτερα από τους άλλους, εκείνους δηλαδή που απλώς πέρασαν καλά (και με πολιτικές αρπαχτής τα κονόμησαν), θα δυσκολευτούν πολύ να συνηθίσουν...
* Το βαρύτατο για μια χώρα σαν την Ελλάδα, ποσοστό ανεργίας, ιδιαίτερα στη νέα γενιά, δεν πρόκειται να επανέλθει ποτέ στα προ κρίσης επίπεδα. Αλλά και τα άλλοτε περήφανα γηρατειά, δεν πρόκειται να ζήσουν την αποκατάσταση της χαμένης τους αξιοπρέπειας. Και αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη ημών των παιδιών τους περισσότερο, αλλά και των ιδίων βεβαίως που ψηφίζοντας για δεκαετίες μη ικανούς πολιτικούς, έστρωσαν και σε μας το έδαφος να τους συντηρούμε...
ΕΜΑΣ τους Έλληνες, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, δεν μας φταίει ο Γερμανός ο Σόιμπλε. Ούτε ο άλλος ο τραπεζίτης ο Μάριο Ντράγκι. Ούτε και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, τους λαούς τους κοιτάνε. Ο κακός μας ο εαυτός φταίει. Που ως κακός που ήταν τόσα χρόνια, ήταν αδύνατο να μην επιλέγει και κακούς πολιτικούς. Αλλά, πού να το καταλάβουμε τότε; Ευκαιρούσαμε άραγε να ασχοληθούμε μ' αυτά; Να αφήναμε το χρηματιστήριο δηλαδή; Ξεβράκωτοι με μετοχές γίναμε! Εκατομμυριούχοι στα χαρτιά με χρυσά ρολόγια, πούρα, κότερα και αυτοκινητάρες! Δώρα του...Σοφοκλή (!), που μας έκανε να... αράξουμε και να φέρουμε τους αλλοδαπούς στη χώρα, να πάρουν τις δουλειές μας! Ανεργία, στο 26%! Θα πρέπει να βρεις δουλειά για τη μισή Ελλάδα για να φτάσεις σε μονοψήφιο νούμερο. «Εις τους αιώνες των αιώνων…» δηλαδή.
ΤΙΠΟΤΑ λοιπόν δεν γίνεται όπως πριν. Πόσο μάλιστα να αλλάξει η νοοτροπία των Ελλήνων. Δυστυχώς, είναι πιο εύκολο να τετραγωνίσεις τον κύκλο!
