Πανηγυρίζει και για την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών με τους Σκοπιανούς για την επίλυση του Μακεδονικού προβλήματος. ‘ Όχι όμως με νταούλια και ζουρνάδες, όπως θα ήθελε, αλλά μόνο με τον πολιτικό της λόγο. Βλέπετε, η εθνική τραγωδία της Ανατολικής Αττικής, που προέκυψε από την πύρινη λαίλαπα, της ματαίωσε τα σχέδια στην Πνύκα. Τη «φιέστα» που με επιμέλεια είχε ετοιμάσει. Τα αποκαΐδια και η χόβολη που ακόμη υπάρχουν, απέτρεψαν το πανηγύρι αυτό. Ωστόσο, η ρητορική στην οποία περιορίστηκε στη συνέχεια, ομολογώ ότι δεν δικαίωσε τον αγώνα της, καθότι ήταν μονόχνωτη, χωρίς τη συνοδεία των απαραίτητων πειστικών αναλύσεων. Το σύνθημα ότι η έξοδος θα επιφέρει μια νέα εποχή για την πατρίδα μας, δεν έγινε αποδεκτό από τον λαό, που εξακολουθεί να διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις και αμφιβολίες πάνω στο θέμα αυτό. Στην ίδια γραμμή και πλεύση και η αντιπολίτευση, που δε συμμερίζεται τις αισιοδοξίες της κυβέρνησης, αλλά με δικά της στοιχεία και επιχειρήματα που έδωσε στη δημοσιότητα, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, ότι τώρα έρχονται πιο δύσκολες ημέρες για τον λαό. Χρόνια τώρα ο λαός βομβαρδίζεται από τους πολιτικούς του ηγέτες και τα κόμματα με υποσχέσεις για παροχές, που σαγηνεύουν την ψυχή του και γεννούν μέσα του την πίστη και την ελπίδα για ένα καλύτερο «αύριο». Οι εξαγγελίες του όμως αυτές που σαλπίζονται, είναι λόγια δίχως ταυτότητα. Πουθενά δεν ακούγεται μια καθαρή, έντιμη και αποσαφηνισμένη δέσμευση που να προσδιορίζει με ακρίβεια τον χρόνο πραγματοποίησής της. Εξαγγέλλεται σήμερα και μετά από λίγο καιρό ακυρώνεται. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της σκοτεινιάς και της αμφισβήτησης, ο λαός απογοητευμένος, ταπεινωμένος και οργισμένος έπαυσε πια να πιστεύει και να εμπιστεύεται τους ηγέτες του και μόνος του πλέον τραβά τον δικό του δρόμο, τη δική του ανηφόρα, τον δικό του γολγοθά για να βρει το δίκαιό του και την τραυματισμένη προσωπικότητά του.
Γυρίζω λίγο πίσω. Στα φοιτητικά μου χρόνια και αναπολώ με αγάπη και δέος την Εκθεση Θεσσαλονίκης. Πάντα με συνάρπαζε, με σαγήνευε, με γοήτευε. Περίμενα πώς και πώς να ανοίξει τις πύλες της και να σαλπίσει την ελεύθερη πρόσβαση του λαού σε αυτή, για να γίνει κοινωνός της τεχνογνωσίας και της τεχνολογίας αλλά και όλων των άλλων επιτευγμάτων που οι άλλες χώρες εξέθεταν στα περίπτερά τους.
Τα εγκαίνιά της αποτελούσαν ένα σωστό πανηγύρι. Εκτός από τους μύριους που όδευαν από κάθε γωνιά της χώρας στον τόπο της για να δουν και να θαυμάσουν τα εκθέματά της, ανηφόριζε και ο εκάστοτε πρωθυπουργός της χώρας με την κουστωδία του. Θυμάμαι τη λαμπρή υποδοχή που του ετοίμαζε ο λαός. Από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της πόλης, σε μια μεγάλη διαδρομή, γέμιζε τις ταράτσες, τα μπαλκόνια, τις αλάνες και τους δρόμους και με σημαίες που κρατούσε στα χέρια του, επευφημούσε τον πρωθυπουργό της χώρας με ζητωκραυγές, με χειροκροτήματα, με πολυχρονισμούς και με όποιο άλλο πρόσφορο μέσο θεωρούσε κατάλληλο. Κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να τολμήσει να εμποδίσει την ακώλυτη διέλευσή του, αλλά και τις λατρευτικές συνάξεις αγάπης και θαυμασμού του λαού προς το πρόσωπό του. Κανείς δε στέρησε την πρόσβαση του λαού να απλώσει το χέρι του για να χαιρετήσει τον ηγέτη του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Κων. Καραμανλής ο πρώτος και ο Γέρος της Δημοκρατίας που σταμάτησαν το αυτοκίνητό τους και ήλθαν σε επαφή με τον λαό.
Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στη συμπρωτεύουσα συνοδεύεται από πορείες, συλλαλητήρια, διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις, σφοδρές συγκρούσεις, «μουντζώματα», «γιουχαΐσματα» ύβρεις και ένα σωρό άλλες ανεπίτρεπτες και απρεπείς ενέργειες και πράξεις που αμαυρώνουν την αίγλη και την αξιοπρέπειά του.
Τα τελευταία χρόνια η ανάβασή του στη Θεσσαλονίκη πάντα συνοδευόταν από τέτοια γεγονότα που παγώνουν και ακυρώνουν τη σχέση αγάπης του λαού προς τον ηγέτη του. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που οι τραχείς και βλοσυροί σωματοφύλακές του αναγκάζονται να απωθούν βίαια τον λαό να μην πλησιάσει τον πρωθυπουργό. Ο ίδιος δεν περπατάει μόνος του, ελεύθερος, άνετος, έτοιμος να δεχθεί τις επευφημίες και τις εκδηλώσεις αγάπης και αφοσίωσης του λαού προς το πρόσωπό του. Συνοδεύεται από στρατιά σωματοφυλάκων που είναι ταγμένοι να απομακρύνουν βίαια το πλήθος για να τον φυλάγουν απρόσιτα και ανέγγιχτα. Ο λαός δικαιούται !! μόνο από απόσταση 300 και 500 μέτρων να δει τον πρωθυπουργό του και να συνομιλήσει μαζί του. Είναι λυπηρό το φαινόμενο να επιστρατεύονται 3.600 αστυνομικοί, κατ’ άλλους 6.000, 67 διμοιρίες ΜΑΤ και πλειάδα πρακτόρων Αμερικανών, για να περιφρουρήσουν τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εμπορίου των Η.Π.Α, να επιβάλουν την τάξη στην πόλη. Αυτά που συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη είναι πρωτάκουστα. Δείχνουν την οργή και την αγανάκτηση του λαού απέναντι στους κυβερνώντες. Και το ερώτημα. Γιατί αντιδρά έτσι ο λαός; Η απάντηση είναι απλή. Ο λαός θεωρεί ότι προδόθηκε από την κυβέρνηση αυτή. Μετράει τις απανωτές εκτροπές, ως πράξεις προδοσίας. Και αγανακτεί για το γεγονός, όταν αυτή η προδοσία εμφανίζεται στα μάτια του, ως ιστορικό κατόρθωμα. Η τακτική της απάτης και της παραπληροφόρησης που εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα δεν αντανακλά αγάπη, σεβασμό και αναγνώριση προς το κυβερνητικό έργο. Ο λαός ο πεινασμένος, ο άστεγος, ο αρρωστημένος, αυτός που δεν μπορεί να πληρώσει τους φόρους, τους λογαριασμούς κοινής ωφελείας, τα φροντιστήρια των παιδιών του, όσο καιρό θα βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση, έτσι και χειρότερα θα υποδέχεται τον πρωθυπουργό του στη Δ.Ε.Θ. Η λαϊκή αντίδραση πάντα θα διογκώνεται και θα λειτουργεί σαν βραδυφλεγής, αλλά εξοντωτική νάρκη.
* Από τον Αθανάσιο Φώτο
