«Παράσταση, θλίψη, οργή, ψέματα, παρέα του Μαξίμου», η συνηθισμένη πλέον διάλεκτος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για να μην αναφερθώ στη χυδαιολογία στελεχών της Ν.Δ. Μιλά για διχασμό των Ελλήνων από τον πρωθυπουργό και τυμβωρυχεί μία ακόμη φορά για την τραγωδία στο Μάτι.
Άλλη μια φορά αποκαλυπτικός, επανέλαβε τη δική του θλίψη για το τέλος των μνημονίων, αφού για αυτόν τελειώνει η φτηνή χρηματοδότηση μαζί και η επιτροπεία της χώρας. Και σε αναντιστοιχία όχι μόνο με ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και με την πραγματικότητα επιμένει πως αρχίζει το τέταρτο μνημόνιο. Πράγματι, θα υπάρχει τέταρτο μνημόνιο αλλά για όλα τα λαμόγια που χρόνια ολόκληρα ζούσαν παρασιτικά σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Έχουν καταλάβει όλοι πλέον πως κράτος και λαός για τον κ. Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. είναι όλος αυτός ο κρατικοδίαιτος συρφετός που ήπιε το αίμα του λαού, εφοπλιστές, βιομήχανοι, ημέτεροι, Novartis, ΚΕΕΛΠΝΟ, λίστες με μαύρα χρήματα κ.λπ. Επιμένει πως έρχονται νέες μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις φόρων και εισφορών, εξοντωτικά πρωτογενή πλεονάσματα και πολύ αυστηρή επιτήρηση έχοντας εγκλωβιστεί στα δικά του ψέματα, τα οποία πλέον είναι υποχρεωμένος να επαναλαμβάνει. Λύπη από τον κ. Μητσοτάκη και για το ότι η Ελλάδα δεν θα ζητά δανεικά πλέον από τους εταίρους της στην Ε.Ε. και δεν θα υπάρχουν οι εκπρόσωποι των δανειστών στα υπουργεία να ελέγχουν και την παραμικρή κίνηση, λες και ήταν οι υπερασπιστές του λαού.
Μιλά για αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, σύγχρονο κοινωνικό κράτος, ανταγωνιστική παιδεία και ασφάλεια για όλους. Ο υπέρμαχος της «αριστείας» ξεχνά πως ως υπουργός στην τελευταία κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, πριν εγκαταλείψει το υπουργικό του αξίωμα, τις παραμονές των εκλογών του 2015, φρόντισε να αλλάξει σε ένα βράδυ όλους τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων, προφανώς ήταν οι αρεστοί άριστοι…, να απολύσει εκπαιδευτικούς, καθαρίστριες, να κλείσει σχολεία και να υπερψηφίσει την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου που πάγια επιδίωξή του ήταν και είναι ο εξαθλιωμένος εργαζόμενος χωρίς δικαιώματα, με σκυμμένο κεφάλι να δουλεύει για μια μπουκιά ψωμί.
Ο προοδευτικός κόσμος μόνο ευχαριστημένος δεν είναι από την πλήρη ταύτιση της κ. Γεννηματά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το ακροδεξιών αποχρώσεων πλέον κόμμα της Ν.Δ. Να θυμίσω πως ήταν το κόμμα της κ. Γεννηματά που έφερε στην Ελλάδα το ΔΝΤ και έβαλε τη χώρα στα μνημόνια. Ήταν η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που, όταν κατάλαβε πως έχανε την εξουσία, φρόντισε να μην υπάρχει «φράγκο» στα δημόσια ταμεία ώστε να υλοποιηθεί ο σχεδιασμός τους για τη λεγόμενη «αριστερή παρένθεση».
Πάνω από 100 δισ. κοστολογεί ο αρχηγός της ΝΔ τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στα 200 δισ. πλειοδοτεί η αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛ. Προσπαθούν να μας πείσουν πως τα προβλήματα της χώρας εμφανίστηκαν τον Γενάρη του 2015 και μετά, λες και ο λαός έχει πάθει μαζική αμνησία.
Για τέταρτο μνημόνιο και λιτότητα διαρκείας μίλησε ο κ. Μητσοτάκης, για διαρκή επιτροπεία και νέα σκληρότερα μέτρα η κ. Γεννηματά σε μια απόλυτη ταύτιση απόψεων. Και φυσικά, όταν η κ. Γεννηματά μιλά για καθεστωτισμό, λαϊκισμό, δημαγωγία, ψεύτικες υποσχέσεις, κυνισμό, πελατειακές σχέσεις και απανθρωπιά, για δανεική ευημερία, μόνο ως αυτοκριτική μπορεί να κατανοηθεί.
Απαιτούν και οι δύο να ζητήσει συγγνώμη ο πρωθυπουργός αντί να ζητήσουν αυτοί οι ίδιοι και τα κόμματά τους που οδήγησαν τον ελληνικό λαό σε εξαθλίωση και τη χώρα σε χρεοκοπία.
Η προοδευτική διακυβέρνηση που οραματίζεται η κ. Γεννηματά δεν είναι τίποτα άλλο από την επανάληψη των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψαν τη χώρα. Υπολογίζουν και οι δύο χωρίς τον ξενοδόχο…το λαό.
Είναι πλέον προφανές, αντιμάχονται δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ο κόσμος της εργασίας από τη μια και τα μεγάλα συμφέροντα των καπιταλιστών από την άλλη.
Οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης πρέπει το επόμενο χρονικό διάστημα να έχουν ισχυρό αριστερό και κοινωνικό πρόσημο. Η κυβέρνηση έχει πλέον στα χέρια της τα μέσα για να πετύχει αυτούς τους στόχους, για να στηριχθούν τα πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας.
Η αύξηση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων, το χτύπημα της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας πρέπει να είναι στην άμεση προτεραιότητα. Ήδη, ο νόμος για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που είχε ανασταλεί επ’ αόριστο το 2012, ισχύει πλέον κανονικά. Ισχύει πλέον η επεκτασιμότητα των συμβάσεων και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Αυτά τα εργαλεία είναι ξανά στα χέρια των εργαζομένων.
Του Γιάννη Τσακνάκη*
Ο Γιάννης Τσακνάκης είναι μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας
