Όταν ο μέσος μισθός στην Ελλάδα υπολογίζεται από την Eurostat στον ιδιωτικό τομέα στα 929 ευρώ και στο δημόσιο 1.050 ευρώ, όταν το μέσο νοικοκυριό έχει εισόδημα 1.014 ευρώ τον μήνα και όταν η μέση σύνταξη εκτιμάται στα 896 ευρώ, τότε «ασύμμετρα» ο μέσος φόρος του Έλληνα για κάθε μήνα από Ιούλιο έως Ιανουάριο είναι 1.246 ευρώ. Όταν σε ατομικό επίπεδο 4 στους 10 φορολογουμένους με χρεωστικό εκκαθαριστικό σημείωμα θα πληρώσουν φέτος αυξημένο φόρο έως και 40% και όταν 2 στους 10 τον διπλάσιο φόρο από πέρυσι, τότε οι φόροι υπολογίζονται με λάθος «παράμετρο» και έχουν ως αποτέλεσμα οι 3 στους 10 πολίτες να αδυνατούν να καταβάλουν ακόμα και την α' δόση των συνολικά 1,2 δισ. ευρώ.
Η φορολογία μπορεί να είναι η επιβολή υποχρεωτικών φόρων, υπέρ του κράτους, αλλά πρέπει να έχει ένα μέτρο, σύμφωνα με το ελληνικό ρητό «παν... μέτρον άριστον». Η φορολογητέα ύλη από τα 98 δισ. ευρώ το 2009 έχει καταρρεύσει στα 73 δισ. ευρώ, ενώ τα φορολογικά έσοδα από άμεσους και έμμεσους φόρους το 2017 έφτασαν τα 48 δισ. ευρώ, δηλαδή τα 2/3 του εισοδήματος όλων των φορολογουμένων.
Ο σκοπός ακόμα και της «μνημονιακής φορολογίας» πρέπει να παραμένει τριπλός: αφενός η χρηματοδότηση των κρατικών δαπανών κατά τη δημοσιονομική πολιτική, αφετέρου η ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης που αφορά στην οικονομία γενικότερα και τέλος η κοινωνική οικονομία για άμβλυνση των ανισοτήτων. Η φορολογία είναι απαραίτητη δραστηριότητα των δημόσιων φορέων σε όλες τις χώρες του κόσμου, αφού εξασφαλίζει το 90% των εσόδων ενός κράτους. Για τον λόγο αυτό αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό αντικείμενο μελέτης, με το οποίο ασχολούνται τόσο η οικονομική, όσο και άλλες επιστήμες, όπως η νομική, η πολιτική και η διοικητική, ενώ θα πρέπει ίσως να στηριχθεί ακόμα περισσότερο και στη «μετρολογία», δηλαδή την επιστήμη που ασχολείται με τα μέτρα και τα σταθμά. Οι φόροι μπορεί να είναι αναγκαστικό και μονομερές μέσο μετάθεσης πόρων και παροχής από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα, όμως θα πρέπει, «κάθε φόρος να είναι γι'αυτόν που τον πληρώνει παράσημο, όχι σκλαβιάς, αλλά ελευθερίας» και θα πρόσθετα, ούτε βέβαια κοροϊδίας.
Τελευταία, ενόψει της 21ης Αυγούστου και της 8ης Σεπτεμβρίου στη ΔΕΘ, κακώς παρουσιάζεται ως παροχολογία η μείωση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας πολιτών και επιχειρήσεων καθώς και του εξορθολογισμού της «ασφαλιστικής φορολογίας» των ελεύθερων επαγγελματιών. Ο βαθμός και η μέθοδος της φορολογίας των συνεπών και ενήμερων φορολογουμένων, αλλά και γενικότερα η εισπραξιμότητα των βεβαιωμένων και ληξιπρόθεσμων φόρων την περίοδο των μνημονίων, επιβάλλουν να εφαρμοστούν κατά ένα χρόνο νωρίτερα, τα μεταμνημονιακά φορολογικά «αντίμετρα».
* Του Βασίλη Κορκίδη
