Και η κατάσταση αυτή, για να μην αδικούμε τους σημερινούς κυβερνήτες, δεν είναι τωρινή αλλά διαχρονική. Γέννημα ενός απροόδευτου και ανεπρόκοπου κράτους. Ενός διεφθαρμένου και αμαρτωλού συστήματος διαχείρισης και αντιμετώπισης φυσικών κρίσεων. Ενός αμεταρρύθμιστου και ανεκπαίδευτου φορέα εκκένωσης και διεξοδικής κατεύθυνσης του κινδυνεύοντος πληθυσμού προς ασφαλείς περιοχές. Ενός άβουλου και ασυντόνιστου συνόλου διαπρέποντος σε πρόχειρες και αναποτελεσματικές πρακτικές.
Μιας ομάδας συνιστωσών λειτουργούσα εκτός της αρχής της συνισταμένης... Κι' όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ποτέ αυτό το κράτος δεν άνοιξε βαθιά θεμέλια οικοδόμησης ικανών και αποτελεσματικών μηχανισμών αντιμετώπισης ακραίων φυσικών φαινομένων.
Παρά μόνον επεδίδετο, πάνω στον μεγάλο πόνο της απώλειας και της καταστροφής, σε αναφορές παρηγοριάς και πρόχειρων λύσεων... για να επαναληφθούν και πάλι οι ίδιες σκηνές θλίψης και αβεβαιότητας. Με λίγα λόγια δεν διδάχθηκε τίποτα από τα κακά του παρελθόντος. Για να κινηθεί προς την κατεύθυνση δημιουργίας ισχυρών θεσμών.
Οι οποίοι θα διέπονται απ' τις αρχές της παιδείας, του καθήκοντος, της διαρκούς εκπαίδευσης, της συνεργασίας, της ανιδιοτελούς προσφοράς, το μεράκι της αγάπης στον άνθρωπο... και πέρα απ' όλα αυτά τη θέσπιση αυστηρών νόμων και την απαρέγκλιτη τήρηση αυτών.
Εκείνο, όμως που πρέπει να μας προβληματίζει και να μας ανησυχεί ακόμα περισσότερο είναι ότι η ανοργανωσιά αυτή προσβάλλει και νευραλγικούς χώρους της κοινωνικής και κρατικής μας οντότητας. Τη βλέπουμε στην αδυναμία αντιμετώπισης της ανομίας, της εγκληματικότητας, της ανασφάλειας των πολιτών... αγγίζουσα κι αυτές ακόμα τις ένοπλες δυνάμεις. Με το συμβάν της απαγωγής των δύο ελλήνων στρατιωτικών από Τούρκους στρατιώτες στην παραμεθόρια περιοχή του Έβρου.
Γεγονός που υποτιμά το πνεύμα επαγρύπνησης των εθνικών μας φρουρών και κρατά για πάνω από δύο μήνες φυλακισμένους τους έλληνες στρατιωτικούς στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Ανδριανούπολης. Μην ξεχνάμε επίσης την πρόσκρουση σε ξέρα πλοίου του πολεμικού μας ναυτικού.
Το οποίο λόγω ζημιών και επισκευών βρέθηκε για καιρό μακριά της αποστολής του. Των περιπολιών της προάσπισης των αιγαιοπελαγίτικων θαλασσίων συνόρων μας. Τα οποία αμφισβητούνται από την τουρκική προκλητικότητα... Όλα τα παραπάνω καταμαρτυρούν την απουσία σοβαρότητας, οργάνωσης και επαγρύπνησης στην αντιμετώπιση των κινδύνων της πατρίδας μας.
Καιρός όμως ν' αλλάξουμε. Να γίνουμε μεθοδικοί κι αποτελεσματικοί για να μην θρηνήσουμε στο μέλλον και άλλα θύματα. Κι αυτό θα το πετύχουμε αν οργανώσουμε εκ θεμελίων αυτό το κράτος. Με αξίες και νόμους που όπως και παραπάνω τονίσαμε δεν αφήνουν κανένα περιθώριο πισωγυρίσματος. Έτσι αυτό θ' αναγεννηθεί. Θα γίνει δυνατό και άτρωτο όχι μόνον έναντι των φυσικών φαινομένων, αλλά έναντι οποιουδήποτε επίδοξου εισβολέα.
* Του Κων/νου Τσιρονίκου
