Ο ΡΟΥΛΗΣ των εφηβικών μας χρόνων, ώριμος πια επιστήμονας, δεν ήθελε με τίποτα να σκεφτεί ότι θα μπορούσε πλέον να υπηρετήσει την επιστήμη την οποία σπούδασε, στην ίδια του τη χώρα. «Χειρότερα από Ταγκανίκα!» - μου λέει - και το εννοεί: «Δεν υφίσταται πλέον δημόσια υγεία. Την κατάπιε κυριολεκτικά η ιδιωτική! Αυτά που ακούς για υπουργούς και πρωθυπουργούς που μάχονται δήθεν με θεριά και δαίμονες για να προστατέψουν το αναφαίρετο ιερό δικαίωμα της υγειονομικής περίθαλψης του πολίτη, είναι βλακείες κοπανιστές!».
ΜΩΡΕ για δες, ο Ρούλης (λέω μέσα μου), χρόνια διαπρέπει ως ντόκτορ στο εξωτερικό. Παράπονα κι αυτός; «Ακόμα χειρότερα» - μου λέει. Τα δικά του τα οικονομικά πάνε καλά. «Στην πατρίδα μου δεν μπορώ να δουλέψω», λέει με παράπονο. «Τα ταμεία πληρώνουν την εργασία μας μετά από μήνες και με το ...στανιό! Το ίδιο χάλι παντού. Στα ιατρεία, στα φαρμακεία, στα νοσοκομεία, στα ιδρύματα θεραπείας και αποκατάστασης, στις κλινικές. Τα βιβλιάρια δυστυχώς, προπορεύονται των ασθενών...»!
ΕΝΑΣ «πόλεμος συνταγογραφήσεων» πολλών εκατομμυρίων ευρώ! Και μια λίστα οφειλομένων νοσηλίων και φαρμάκων σε ασθενείς που πλήρωναν μια ολάκερη ζωή για την ιατρική τους ασφάλιση. Ένα τεράστιο κομμάτι της πίτας του εθνικού κορβανά στα... «βερεσέ»!
Δυστυχώς η δημόσια υγεία ισοπεδώθηκε! Αλλά και η ιδιωτική τελευταία δεν έχει καλύτερη τύχη. Τα ιδιωτικά συμφέροντα στον χώρο αγκομαχούν κι αυτά να τα βγάλουν πέρα, περιμένοντας την άμεση υλοποίηση των όρων των συμβάσεων με τα ταμεία και τελευταία τον ...σκληρόπετσο ΕΟΠΠΥ.
Ο ΡΟΥΛΗΣ μας, θα φύγει ξανά στο εξωτερικό. Σε Γαλλία και Γερμανία η ...παραγωγή γιατρών στα πανεπιστήμιά τους, σταμάτησε από χρόνια και σε τόσους μεγάλους πληθυσμούς οι γιατροί είναι δυσεύρετοι. Το ακριβώς αντίθετο με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, με τους οδοντιάτρους ας πούμε. Κάθε είσοδος πολυκατοικίας και ένα έως δύο οδοντιατρεία! Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο πάνω από δέκα ιατρεία!
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ του χώρου σκαρφίζονται διάφορες τεχνικές «διαφήμισης και προσφοράς» για να επιζήσουν. Ιατρικοί κολοσσοί στις μεγαλύτερες πόλεις αναπτύσσονται ήδη δίχως να έχουν εξασφαλίσει σίγουρη και αορίστου χρόνου πρόσβαση στην οικονομική κάλυψη της κοινωνικής περίθαλψης. Όλα βρίσκονται στον αέρα και αλί στους ασθενείς που καλούνται να πληρώσουν αδρά αυτό το ξεχαρβάλωμα της δημόσιας υγείας. Και όσοι έχουν να πληρώσουν γλυτώσουν. Οι υπόλοιποι θα επιστρέψουν στη δημόσια υγεία κατά την προπολεμική περίοδο. Πώς άραγε ζούσαν εκείνοι οι άνθρωποι δίχως φάρμακα και νοσοκομεία; Απλά δεν ζούσαν!
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μαθαίνω, τα χειρότερα έρχονται με το (μνημονιακό) τελευταίο νομοσχέδιο για τις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες - σιγά μη μας ακούσει ο ...πρωθυπουργός που πιστεύει ότι σε λίγο θα τρώμε με... χρυσά κουτάλια! Λέγεται ότι η ιατροφαρμακευτική κάλυψη του ΕΟΠΠΥ για όλους τους ασφαλισμένους, σχεδόν μηδενίζεται και όσοι έχουν να πληρώσουν θα τυγχάνουν αποκατάστασης. Οι άλλοι σύμφωνα με τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου, δυστυχώς στον... Καιάδα!
Του Χρήστου Τσαντήλα
