Πρώτα αποτυπώνεις και καταγράφεις αυτά που έχεις και μετά σχεδιάζεις και προγραμματίζεις αειφόρο ανάπτυξη με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας και την αποτροπή της καταπάτηση των δασών. Μάλιστα το Εθνικό Κτηματολόγιο και οι Δασικοί Χάρτες - δεδομένου ότι το 1945 έγινε η ενιαία χαρτογράφηση και αεροφωτογράφηση της Ελλάδας - έπρεπε να είχαν τελειώσει τη μεταπολεμική δεκαετία, δηλαδή να είχε καθοριστεί το ιδιοκτησιακό και τι χρήση είχε η γη έως 1955.
Αντί αυτού στην Ελλάδα του 2020, η Δημόσια Διοίκηση δεν διαθέτει ένα ενιαίο γεωγραφικό πληροφοριακό σύστημα ( G.I.S. ), έστω πρωτοβάθμιας ανεκτής ακρίβειας, με τη γεωδαιτική κάλυψη και χαρτογράφηση στην επικράτεια της χώρας όσον αφορά γεωχωρικά δεδομένα φυσικές και θεσμικές γραμμές (αιγιαλός, οριοθετήσεις ρεμάτων δασών διοικητικών ορίων Περιφερειών Νομών Δήμων οριοθετήσεις οικισμών, απαλλοτριώσεις τεχνικών έργων, χρήσεις γης κ.λπ.), ως υποχρέωση της Πολιτείας προς τους πολίτες.
O μεγαλύτερος ιδιοκτήτης, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει κατά κανόνα καταγεγραμμένη την ιδιοκτησία του στα Υποθηκοφυλακεία. Αυτό αποτελεί άλλο ένα σημαντικότατο λόγο ανασφάλειας στις συναλλαγές ακινήτων. Είναι γνωστό ότι ολόκληρες δομημένες περιοχές διεκδικούνταν για χρόνια από το Δημόσιο, παρά το γεγονός ότι για τις περιοχές αυτές έχουν καταχωρηθεί χιλιάδες πράξεις ιδιωτών στο Υποθηκοφυλακείο. Οι μεγαλύτερες αμφισβητήσεις ως προς τη φύση και την ιδιοκτησία ενός ακινήτου αφορούν στα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Το Δημόσιο έχοντας νομοθετημένο το υπέρ αυτού τεκμήριο ότι κάθε δάσος τού ανήκει εκτός αν ο ιδιοκτήτης αποδείξει το αντίθετο, προβάλει ιδιοκτησιακά δικαιώματα σε εκτάσεις και τις δηλώνει στο Κτηματολόγιο.
Ως αποτέλεσμα της απουσίας G.I.S. με τις θεσμικές και φυσικές γραμμές στον Νομό Λάρισας μπορούμε να αναφέρουμε ζήτημα με τη μη οριοθέτηση των οικισμών. Τα περισσότερα χωριά στον Νομό Λάρισας δεν έχουν εγκεκριμένα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ), οπότε δεν είναι επακριβώς καθορισμένα τα όρια των οικισμών. Και στα χωριά η έλλειψη τέτοιων ορίων οικισμού, πρακτικά, βάζει το δάσος μέσα στον οικισμό ή τις «οικιστικές πυκνότητες» μέσα στο δάσος.
Όσον αφορά στη σύνταξη Δασικών Χαρτών, είναι λάθος να μην λαμβάνεται υπόψη το νομικό ιδιοκτησιακό και πολεοδομικό καθεστώς των περιοχών, οι οποίες μελετούνται και αναρτούνται οι Δασικοί Χάρτες (π.χ. περιοχές με ΓΠΣ - ΣΧΟΟΑΠ ή περιοχές με Αναδασμούς- Διανομές, Ελαιοκομικά-Αμπελουργικά Μητρώα). Εκ των υστέρων μόλις διαπιστώνονται αυτές οι ελλείψεις, οι υπηρεσίες αντιλαμβανόμενες το μέγεθος του σφάλματος, προσπαθούν να αμβλύνουν τις επιπτώσεις (π.χ. θεσπίζεται η απαλλαγή από το τέλος αντιρρήσεων σε αυτές τις κατηγορίες) ενώ θα έπρεπε να το είχε προβλέψει a priori από τις προδιαγραφές των μελετών και να εντάξει στις προϋποθέσεις για την εκπόνηση των μελετών οπωσδήποτε την νομική / ιδιοκτησιακή παράμετρο αλλά και την απαίτηση για τοπογραφική ακρίβεια των παραγόμενων αποτελεσμάτων με τοπογραφικό διάγραμμα εξαρτημένο στο κρατικό σύστημα συντεταγμένων Ε.Γ.Σ.Α.’87. Με την ανάρτηση των Δασικών Χαρτών αναδεικνύονται αυτά τα προβλήματα. Παράλληλα μέσα από τη διαδικασία αναδεικνύονται προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις καταπατήσεις δασών - δασικών εκτάσεων, τις αυθαιρεσίες που έχουν γίνει μέσα στα δάση, τις συναλλαγές οι οποίες υπήρξαν αλλά και οι ομηρίες που υπάρχουν ακόμα και σήμερα για πολλούς συμπολίτες μας.
Η ηλεκτρονική ανάρτηση των Δασικών Χαρτών πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε παράλληλη συνάφεια με το Εθνικό Κτηματολόγιο σε όλη την Επικράτεια. Με λογικές προθεσμίας-παράτασης, προσωρινής ή οριστικής κύρωσης δε γίνεται «Ανοικοδόμηση Κράτους». Προς αυτή την κατεύθυνση συνάδει η Συνταγματική Αναθεώρηση στα θέματα Δασών, Κτηματολογίου, Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Αειφόρου Ανάπτυξης λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη και συναφείς Νομοθετικές Μεταρρυθμίσεις (Ν.4014, Ν.4178, Ν.4178 ) και με πρόβλεψη για δυναμική στατιστική με ενημέρωση – τήρηση - αναθεώρηση GIS με όλες τις φυσικές και θεσμικές γραμμές ως υποχρέωση της Πολιτείας προς τους πολίτες.
Του Κων. Π. Κλοκοτάρα
αγρονόμου και τοπογράφου μηχανικού
