Του Χρήστου Τσαντήλα
ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ, πιτσιρικάς, αλλά το «αρχηγικό» το ’χει. Τέρμα οι σκληροί εκβιασμοί. Τέρμα τα τελεσίγραφα, οι απειλές και οι φοβέρες. Όχι που νόμιζαν οι ανθέλληνες, ότι θα καθυποτάξουν τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και θα συνεχίσουν να έχουν γονατισμένο έναν λαό με τόση και ένδοξη ιστορία. Καλύτερα μπατίρηδες, παρά ταπεινωμένοι! Οι ωφελημένοι της ελληνικής παιδείας, οι ευνοημένοι από τον πολιτισμό μας τοκογλύφοι δανειστές, από χθες θα πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν στα σοβαρά την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ακόμα και τρέλα να πουλάμε με τις αποφάσεις μας, το δικαιούμαστε. Και το δικαιούμαστε, ως λαός που στην ιστορία του αντιστάθηκε σε κάθε βάρβαρο που επιβουλεύθηκε την εθνική μας ανεξαρτησία.
ΒΕΒΑΙΑ, η αλήθεια τώρα, είναι ότι επειδή τα κάναμε μαντάρα τόσα χρόνια πριν, από τη μεταπολίτευση και μετά, θα κληθούμε τελευταία στιγμή πάλι να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά. Τελευταία στιγμή. Όπως κάνουμε και με τις πληρωμές των λογαριασμών στις εφορίες. Όπως κάνουμε με τα τέλη κυκλοφορίας και τα πληρώνουμε στην παράταση!
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ λοιπόν. Το είπε και το έκανε ο μικρός. Έριξε την μπάλα στο γήπεδο των δανειστών. Γιατί, αυτή είναι η αλήθεια. Και το κατάφερε αυτό, έχοντας απέναντί του όχι μόνο τους ανυποχώρητους τροϊκανούς (ποτέ δεν πίστεψαν οι Έλληνες ότι έγιναν …θεσμοί), αλλά κυρίως την αρνητική έως εχθρική (!) στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία ανέλαβε τεράστια ευθύνη απέναντι στην ιστορία και στον λαό. Θα ήταν πολύ ωφέλιμο να μπορούσε κάποιος να μας πει, πόσο αλήθεια βοήθησε στο να σκληρύνουν τις απαιτήσεις τους, μετά από πέντε μήνες διαπραγματεύσεων, απέναντι στην Ελλάδα οι δανειστές, αυτή η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όλων εκείνων που άναβαν κεριά για να αποτύχει η κυβέρνηση. Εθνικά από χθες ντοπαρίστηκα! Ένιωσα υπερηφάνεια, δικαίωση ίσως, κι ας μην πιστεύω ότι θα μου βγει σε καλό τελικά. Άλλα βρε αδελφέ, βαρέθηκα να με προσβάλλουν κάθε τόσο οι δανειστές, δεν άντεξα τόση ταπείνωση. Αυτό που έγινε το νιώθω σαν ένα μήνυμα ελπίδας σε όλη την Ευρώπη. Είναι εθνική ανάγκη να απαντήσει στους δανειστές απευθείας ο λαός.
ΕΠΕΙΤΑ, μετά τα χθεσινά, άλλαξα διάθεση. Κύκλους κάνει η ζωή σκέφτηκα και χρειάζεται και ένα restart, μια επανεκκίνηση των σκέψεων, πού και πού… Να, για παράδειγμα, ποιος πίστευε ότι τέσσερα χρόνια μετά, θα δικαιωνόταν ο Γιωργάκης; Που πρότεινε το ίδιο που προτείνει τώρα ο Αλέξης, αλλά εκείνο το παιδί κόντεψαν τα το φάνε ζωντανό, ντόπιοι και ξένοι!
ΤΟ πρωθυπουργικό διάγγελμα, με βρήκε τα μεσάνυχτα στο κρεβάτι. Κατακέφαλα! Την ώρα που διάβαζα τα στατιστικά της ΕΛΣΤΑΤ και το σημείο που έλεγε ότι μόνο για εισαγωγή αυτοκινήτων από τη Γερμανία, δώσαμε στους δανειστές πέρυσι, (προσέξτε, μόνο σε ένα χρόνο) κάπου 450 εκ. ευρώ! Και για καλλυντικά πληρώσαμε την κυρία Μέρκελ το ποσό των 290 εκ. ευρώ! Την πενταετία λέει της κρίσης, στείλαμε στη Γερμανία μόνο για εισαγωγές κάπου 4,6 δισεκατομμύρια ευρώ! Θυμώσατε όσο κι εγώ;
