Συντάξεις Χηρείας και ότι παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να απαλύνουν τις οδυνηρές συνέπειες του νόμου Κατρούγκαλου επί των ορφανικών οικογενειών που οι 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ψήφισαν. Αν και δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα μέχρι σήμερα, παραθέτω ένα που δεν έχει κανένα δημοσιονομικό κόστος. Δήλωσαν λοιπόν και υποσχέθηκαν στο ΔΣ του Συλλόγου ΑΞ.Ι.Α πάμπολλες φορές ότι δόθηκε προτεραιότητα στην έκδοση των Συντάξεων Χηρείας.
Κι όμως 24 μήνες από την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου (ν.4387/2016) ακόμα δεν έχει εκδοθεί το λογισμικό για τον υπολογισμό των Συντάξεων όσων εργάζονταν όταν έχασαν τη ζωή τους. Ανικανότητα; Αδιαφορία; Στον βωμό του πλεονάσματος; Συνδυασμός αυτών; Ό,τι και να επιλέξουμε το αποτέλεσμα το ίδιο. Υπάρχουν ορφανικές οικογένειες που ζουν από τον Ιούλιο του 2017 με μηδενικό εισόδημα. Ούτε καν η προσωρινή σύνταξη δεν τους δόθηκε. Και αυτό εσείς κύριοι της κυβέρνησης το ονομάζετε προτεραιότητα!
Υπάρχουν επίσης ορφανικές οικογένειες στις οποίες δεν έχει εκδοθεί η οριστική Σύνταξη Χηρείας αν και ο σύζυγος απεβίωσε τέλη του 2016 και ήταν ήδη συνταξιούχος, άρα δεν απαιτείτο κανένα νέο λογισμικό. Κι όμως τους χορηγείται μόνον η προσωρινή σύνταξη και καλούνται αυτές οι οικογένειες να ζήσουν με 324 ευρώ καθαρά εδώ και 16 μήνες. Αυτές οι οικογένειες, όπως είναι φυσικό, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Κινδυνεύουν να τους κόψουν το ρεύμα και το νερό αφού προβαίνουν συνεχώς σε διακανονισμούς που αδυνατούν να τηρήσουν. Δανείστηκαν για να πληρώνουν το πετρέλαιο. Χρωστούν σε φίλους και συγγενείς. Έχετε δοκιμάσει κύριοι της συγκυβέρνησης να ζήσετε με 324(!) ευρώ τον μήνα για 16 μήνες; Και αυτό εσείς κύριοι της κυβέρνησης το ονομάζετε προτεραιότητα!
Δεν μπορώ καν να φανταστώ σε πόσα χρόνια θα πάρουν σύνταξη αυτοί που δεν τους έχετε δώσει προτεραιότητα, κύριοι των ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ! Να ξέρετε! Το υπερβολικό σας πλεόνασμα είναι κτισμένο με ανθρώπινο πόνο και δυστυχία και κάποια στιγμή αυτό θα επιστρέψει και θα σας τιμωρήσει...
Διαβάστε πώς περιγράφει η Ρούλα, μία επιζούσα σύζυγος μέλος του Συλλόγου ΑΞ.Ι.Α αυτό που ζει: «17 μήνες πριν ήμουν μια καθημερινή ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα. Είχα ευλογηθεί να έχω 2 υπέροχα παιδάκια κι έναν σύζυγο που ήταν για μένα η απάντηση στα όνειρά μου. Πολιτισμένος άνθρωπος με αρχές και ευγένεια ακόμα και στις πιο προσωπικές του στιγμές. Ξαφνικά άρχισαν οι πόνοι, η διάγνωση! Καρκίνος σε καλπάζουσα μορφή. Έφυγε 2 μήνες μετά. Έμεινα μόνη με 2 μικρά παιδιά να φροντίσω τα πάντα. Δικαίωμα να πενθήσω δεν είχα μου λέγανε γιατί έχω παιδιά. Έτσι ήρεμα έκανα ό,τι έπρεπε για να συνεχίσουμε. Λένε όμως ότι ο ήρεμος άνθρωπος θα κάνει μια φορά το ΜΠΑΜ αλλά θα είναι μεγάλο. Κι εγώ λοιπόν 15 μήνες τώρα έκανα υπομονή, αλλά τελείωσε. Ο πόνος, η ταπείνωση και ο θυμός έγιναν ένας ορμητικός χείμαρρος που παρέσυρε τις αναστολές, την άσκοπη υπομονή ή ακόμα και τη λογική μου. Έκοψα κάθε επαφή με τους δικούς μου για να μπορέσω να αναμετρηθώ με τον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου. Στύλωσα τα πόδια μου δυνατά στο έδαφος και είπα ότι θα αγωνιστώ για να κερδίσω την αξιοπρέπειά μου, τα δικαιώματα των παιδιών μου και τον σεβασμό που μου αξίζει. Από τη μέρα που έμαθα ότι θα χάσω τον άντρα μου μέχρι τώρα ήμουν χαμένη σε έναν άλλο κόσμο. Έβγαζα κάτι άναρθρες κραυγές για την αδικία που ζούσα ενώ ήθελα να ουρλιάξω δυνατά. Αυτή η πάλη με τον εαυτό μου μ' έφτασε στα όριά μου. Είπα ή θα πεθάνω συνειδητά ή θα σηκωθώ να διεκδικήσω για μένα και τα παιδιά μου τη ζωή που μας αξίζει. ΚΑΙ ΣΗΚΩΘΗΚΑ. Πήρα άπειρες φορές τηλέφωνο στο υπουργείο, στον ΕΦΚΑ, στο ταμείο μου, έστειλα και φαξ. Τους έδωσα να καταλάβουν ότι εγώ δεν ανέχομαι άλλο να στερούνται τα παιδιά μου ενώ δικαιούνται καλή σύνταξη. Σήμερα μου έστειλαν μια επιταγή, για να ζήσω μου είπαν μέχρι να βγει η οριστική σύνταξη. Εγώ πιστεύω ότι μου την έστειλαν για να μου κλείσουν το στόμα. Μου είπαν ότι το λογισμικό για τις συντάξεις των εν ενεργεία θα είναι έτοιμο τον Μάιο. Αυτά προφορικά γιατί γραπτώς δεν μου το δίνουν. Ίσως μετά το Πάσχα, λένε».
Από τον Απόστολο Παπαπαρίση
