-Απ΄ την περιοχή του Μαραθώνα είσαι; ρωτά εκείνος κι εκείνη απαντά είμαι η Συλβάνα από την Αλβανία ...
Οι επόμενες νίκες στη Σαλαμίνα, στις Πλαταιές, γλίτωσαν τις ελληνικές πόλεις και την Ευρώπη απ΄ τα χειρότερα, άσχετα αν κάποιοι νικητές αποζήτησαν αργότερα καταφύγιο στα Σούσα στους Πέρσες!
Ο Μ. Αλέξανδρος βίαια ένωσε τους Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων, βάδισε κατά του Δαρείου, κατήγαγε νίκες, πήρε την Περσέπολη, έφτασε ως τον Ινδό μα η κόπωση ήταν παραπάνω από τη δόξα.
Ο πρόωρος θάνατος, οι αντιπαλότητες των διαδόχων, έφεραν διχόνοια και φθορά.
Λαμπρή εξαίρεση ο ηγέτης της Αχαϊκής συμπολιτείας ο Φιλοποίμην, ο «τελευταίος των Ελλήνων» που απέβλεπε στην αναβίωση της ισχύος και της δόξας της Ελλάδας. Μετά απ’ αυτόν, ουδείς γεννήθηκε αντάξιός του.
Ορμητικός και ανήσυχος, με υψηλό αγωνιστικό φρόνημα, ιδιαίτερα επινοητικός, ο Φιλοποίμην, αν και πολέμησε εναντίον Ελλήνων, έδειξε απαράμιλλη ανδρεία και στρατηγική αρετή και διέβλεψε έγκαιρα την υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους.
Οι Ρωμαίοι κατέφτασαν ως επιδιαιτητές στις διαμάχες μας για να κάτσουν στον σβέρκο μας αιώνες!
Τα ίδια δεν κάνουμε και σήμερα, δεν ψάχνουμε προστάτες;
Με τις τέχνες και τα γράμματα υπερνικήσαμε το Λάτιο ουσία όμως την γηρασμένη και σε παρακμή αυτοκρατορία, την ανέτρεψε μια ανερχόμενη σφριγηλή δύναμη η χριστιανοσύνη.
Συστατικός βραχίονας όπως κι ο ελληνισμός της νέας ανατολικής, ακμάζουσας, χιλιόχρονης αυτοκρατορίας που άντεξε ως την 1η και 2η άλωσή της απ΄ τους Φράγκους και τους Τούρκους.
Οι Χριστέμποροι της Δύσης κλήθηκαν κι αυτοί ως διαιτητές απ΄ τους αλληλοεξοντούμενους σφετεριστές της εξουσίας για ν΄ αρπάξουν εν συνεχεία ως κατακτητές τόνους χρυσού, πλούτη κι έργα τέχνης.
Έτσι ξεφύτρωναν τα ενεχυροδανειστήρια τα προπλάσματα των σημερινών τραπεζών, των σημερινών τραπεζιτών σαν μανιτάρια στη Λομβαρδία και στη λοιπή Ευρώπη.
Της 2ης κι οριστικής άλωσης απ΄ τον Μωάμεθ προηγήθηκε η παράδοση των λιμανιών της Πόλης σε Γενοβέζους και Βενετούς. Μας θυμίζει κάτι;
Γλιτώσαμε απ΄ τα θρησκευτικά μνημόνια της Παπικής Εκκλησίας, άρχισε όμως νέα κατοχή.
Ακολούθησαν χρόνια και νύχτες αιώνων, νέας υποταγής και σκλαβιάς, όσες και οι πτυχές της φουστανέλας. Πολλές κι αποτυχημένες εξεγέρσεις ,πάνω από 70. Με την εξέγερση του 1821 μαχητές και διπλωμάτες με προεξάρχουσα τη μορφή του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και του Καποδίστρια έβαλαν σ΄ ανταγωνισμούς και μπελάδες τον Μέτερνιχ και την παρέα του. Ο Καποδίστριας δημιουργεί απ΄ τις στάχτες ελπίδες χειροπιαστές μα πέφτει όπως κι ο Καραϊσκάκης από ελληνικό βόλι. Μαζί ενταφιάστηκε και τ΄ όνειρο της Ελλάδος για πραγματική ανεξαρτησία κι αυτοδιάθεση.
Έκτοτε κυβερνούν τον τόπο νάνοι της πολιτικής σαν τον Μαυροκορδάτο και τον Κωλέτη.
Μας κυβερνούν οι ίδιοι και οι ίδιοι ως τμηματάρχες κάποιας πρεσβείας, γιατί βεβαίως και οι εντολείς τους ,οι ψηφοφόροι δηλαδή είναι κατά πώς φαίνεται κι αυτοί ίδιοι κι απαράλλακτοι!
Δυστυχώς ή ευτυχώς , η Ελλάδα αποτελεί αγκιστρωμένο ψάρι για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο μάλιστα φαίνεται ικανοποιημένο που είναι αγκιστρωμένο και δίχως ελευθερία! (Κώστας Μεζάρης)
Η πραγματικότητα είναι πάλι ζοφερή. Η καθημερινότητα δυσβάσταχτη, οι προοπτικές αμφίβολες, οι ελπίδες εξανεμισμένες, οι επιλογές περιορισμένες. Κρίση πρωτοφανής, προβλήματα τεράστια, πολιτευτές πολλοί, ικανοί όμως ηγέτες ελάχιστοι, ο λαός βουλιαγμένος σε σύγχυση και αθυμία. Φτώχεια, εξουθενωτικά μέτρα, ανεργία, θλίψη, αίσθηση αδιεξόδου.
Ωστόσο οι τσολιάδες συνεχίζουν το περήφανο βάδισμά τους. Επίτηδες «τραντάζουν» το έδαφος για να δώσουν το μήνυμα στους νεκρούς ότι εμείς είμαστε εδώ ζωντανοί για να συνεχίσουμε ό,τι άφησαν εκείνοι ημιτελές.
Ενώ ο λαός, μετά τα εξευτελιστικά μνημόνια αποδέχεται και την εσχάτη ταπείνωση: 2 στελέχη των ενόπλων δυνάμεων ανήμερα της 25ης Μαρτίου να διαβιούν την 25η μέρα στα κάτεργα της «φίλης και συμμάχου» χώρας εν καιρώ ειρήνης.
Αυτοί είμαστε, τέτοιοι και τέτοια μας αξίζουν…
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, υποψ. βουλευτής με το Ε.Πα.Μ., τώρα δε ραδιοφωνικός παραγωγός.
