ΜΕ ένα επαρκές πολιτικό κριτήριο, θα έλεγε κάποιος πως, στην ατμόσφαιρα του κοινοβουλίου για μια ακόμα φορά διεξάγονται (για την δήθεν αποκάλυψη των σκανδάλων με τα φάρμακα, διαδικασίες... συγκάλυψης!
ΕΧΟΝΤΑΣ κανείς λίγο παραπάνω νου από το κανονικό, θα διαισθάνονταν τα ... σύννεφα που σκέπασαν τον ουρανό των μνημονίων, οπότε η (αναμενόμενη) δόση της τελευταίας εκταμίευσης, αργεί ως συνήθως, προσανατολιζόμενη σε στροφή του κοινού ενδιαφέροντος, από την φτωχοποίηση, στον αυξανόμενο κίνδυνο έξ´ ανατολών, ώστε τα νέα (υποτίθεται τελευταία) μέτρα της αξιολόγησης, προκειμένου να πέσει το χρήμα, να καταστρέψουν ολοκληρωτικά και τα ελάχιστα νοικοκυριά στον τόπο που απέμειναν ζωντανά.
ΜΙΑ χώρα σε κατάσταση φτώχειας και κάτω από την απειλή πολέμου, (έστω και αν ο ... χαβάς αυτός των γειτόνων μας έχει ρίζες δεκαετιών), ένα έθνος που πρώτος ο Χρήστος Σαρτζετάκης ως Πρόεδρος τότε της Δημοκρατίας, το χαρακτήρισε ως "έθνος ανάδελφον" δεν μπορεί να περιμένει και πολλά για το μέλλον, παρά μόνον εάν επενδύσει στην ανίκητη την μοναδική δύναμη που λέγεται εθνική ενότητα.
ΤΕΤΟΙΟ πράγμα, εθνική ενότητα δηλαδή, με όσα γίνονται και αυτές τις κρίσιμες ημέρες στη Βουλή, δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Οι μισοί βουλευτές θέλουν να βγάλουν τους άλλους μίσους διαπλεκόμενους, δηλαδή κλέφτες! Με έπαθλο την επανεκλογή τους!
ΚΑΙ όλα αυτά την στιγμή που έξω από την αίθουσα, οι Τούρκοι περικυκλώνουν τα νησιά και τις βραχονησίδες του Αιγαίου, οι Σκοπιανοί τα κάνουν πλακάκια με τους Τούρκους και οι ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί σφυρίζουν αδιάφορα.
ΕΜΕΙΣ εδώ, ανοχύρωτοι και μόνοι απέναντι σε σοβαρούς εξωτερικούς κινδύνους, αντί να αγωνιζόμαστε για την ενότητα ... βγάζουμε τα μάτια μας στη Βουλή, λες και υπάρχει έστω ένας από τους βουλευτές που δεν πιστεύει πως όλοι στο τέλος θα αθωωθούν! Εκείνο που δεν καταλαβαίνουν οι πολιτικοί είναι την αίσθηση του λαού ότι, ούτε ένας εξ ημών δεν πιστεύει πλέον στην αθωότητα κανενός! Ούτε ένας...
ΟΙ τελευταίες πολιτικές "κοκορομαχίες" στη Βουλή στην συζήτηση για το σκάνδαλο της Novartis, το χαμηλό επίπεδο της πολιτικής συμπεριφοράς καταγγελλόντων και καταγγελλομένων, το πρωτοφανές "άει στο διάολο..." της προέδρου, ανέδειξε για μια ακόμη φορά ότι τον τόπο αυτό, από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί και να θέλει να τον σώσει. Κανείς!
* Του Χρήστου Τσαντήλα
