Λίγα λόγια για τον Άγιο:
Ο Άγιος στη Λάρισα μαρτύρησε, διότι λίγοι ξέρουν για τον Άγιο στοιχεία ιστορικά που αναφέρουν. Ο Άγιος Δαμιανός γεννήθηκε στο χωριό Μυρίχοβα από ευσεβείς γονείς. Από παιδική ηλικία αγάπησε το μοναχικό βίο και θέλησε να ενδυθεί το αγγελικό σχήμα του μοναχού. Έτσι άφησε τη γενέτειρά του και μετέβη στο Άγιο Όρος στη μονή Φιλοθέου, όπου έγινε μοναχός. Μετά από λίγο καιρό αφήνει τη μονή και αναχωρεί για να μονιάσει στο ασκητήριο και να αφιερωθεί περισσότερο στην προσευχή.
Πήγε λοιπόν, κοντά σε κάποιον ασκητή που τον έλεγαν Δομέτιο. Έμεινε πλησίον του τρία χρόνια και ο μοναχός Δαμιανός πρόκοψε σε όλες τις αρετές και τα πνευματικά αγαθά. Μάλιστα δε, αξιώθηκε κάποτε να ακούσει τη φωνή του κυρίου που του έλεγε: Δαμιανέ δεν πρέπει να ζητάς μόνο το δικό σου πνευματικό συμφέρον, αλλά και των άλλων. Μετά από αυτό ο μοναχός Διαμανός εγκαταλείπει το Άγιο Όρος και πηγαίνει στην περιοχή του Ολύμπου. Εκεί κήρυττε το λόγο του Θεού, παρακινούσε τους χριστιανούς να μετανοήσουν, να αποφεύγουν τις αδικίες και τις κακίες και τους προέτρεπε να εφαρμόζουν το θέλημα του Θεού. Ο λόγος του όμως ενόχλησε κάποιους οι οποίοι τον κατηγόρησαν ότι είναι λαοπλάνος και ψεύτης. Μετά από εκεί φθάνει στην Καρύτσα Δοπόλων, ιδρύει τη μονή της Παναγίας Πελεκητής που ήταν το ιεραποστολικό ορμητήριό του. Ουσιαστικά ανακαίνισε τη Μονή που είχε υποστεί μεγάλες καταστροφές και έτσι πέρασε στη συνείδηση του λαού του Θεού ως κτήτορας αυτής. Δυστυχώς και εκεί, άνθρωποι δυσσεβείς τον κατηγόρησαν ως λαοπλάνο και ψευδοκαλόγηρο. Έτσι φεύγει και πηγαίνει στον Κίσσαβο, κτίζει ένα νέο μοναστήρι προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Πλήθος πιστών τον επισκέπτονται για να ακούσουν το κήρυγμά του και τις πνευματικές του νουθεσίες.
Κάποια στιγμή ο Δαμιανός πηγαίνει για δουλειές της μονής στο γειτονικό χωριό. Εκεί συλλαμβάνεται από τον Τούρκο διοικητή της Λάρισας, με την κατηγορία ότι παρεμποδίζει την αγοραπωλησία εμπορευμάτων τις Κυριακές και παρακινεί τους Έλληνες να μένουν σταθεροί στην πίστη τους. Τον οδηγούν στη φυλακή και τον βασανίζουν. Του δένουν τα πόδια με βαριές αλυσίδες και τον απειλούν για τη ζωή του. Μάταια όμως. Ο Άγιος ομολογεί την πίστη του στον Χριστό και ο Τούρκος διοικητής προστάζει να θανατωθεί, μετά να ριχθεί στη φωτιά. Οι στρατιώτες τον πήραν και τον χτύπησαν δυνατά στο κεφάλι με τον πέλεκυ. Ο Άγιος ημιθανής όπως ήταν, έπεσε στο έδαφος. Τότε εβλήθη στον κάμινο του πυρός και ό,τι απέμειναν από το ιερό λείψανό του, το έριξαν στον Πηνειό ποταμό.
Του Νικολάου Σισκόπουλου
μέλους Α' ΚΑΠΗ
