Σ’ όλη την πλάση. Γιατί η επιλεκτική αγάπη είναι μισηρή κι αδύνατη να εκφράσει τον ευχαριστηριακό και δοξολογικό χαρακτήρα του ανθρώπου προς τον Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου. Η προστασία του οποίου αποτελεί εγγύηση της περιβαλλοντικής και ανθρώπινης ειρήνης.
Άρα η αγάπη για να είναι πραγματική θα πρέπει ν’ αναφέρεται σ’ όλη την έκταση και το περιεχόμενο του περιβάλλοντος. Αυτό σημαίνει ότι, αν αγαπάμε το κατοικίδιό μας και παραμελούμε το μέρος όπου ζει και κινείται, αυτό δεν λέγεται ζωοφιλία. Πολύ δε περισσότερο η εγκατάλειψη των τετραπόδων, ύστερα από κάποιο χρόνο προσωρινής συμπάθειας και μετέπειτα βαρεμάρας. Επομένως, τέτοιες συμπεριφορές οι οποίες βρίσκονται μακριά απ’ τη φροντίδα των ζώων και του Περιβάλλοντος δεν ταιριάζουν στη μεγαλειώδη αξία της αγάπης. Γιατί δεν βοηθούν στη σωστή και υγιή ανάπτυξη αυτών.
Και κάτι άλλο ακόμα πολύ σημαντικό που συμβαίνει, εν πολλοίς, όταν το τετράποδο μας λερώνει με τα περιττώματά του το περιβάλλον κι εμείς αδιαφορούμε για το μάζεμα αυτών. Βάζοντας έτσι σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Κυρίως των μικρών παιδιών που ανέμελα παίζουν σε αλσύλλια, πάρκα, πλατείες…Πέραν όμως αυτού προσβάλλεται και η αισθητική του χώρου. Ο Πολιτισμός μας. Κι αυτό συμβαίνει, όπως και παραπάνω τονίσαμε, γιατί η αγάπη μας στο κατοικίδιο δεν είναι ολοκληρωμένη. Αφού εξαιρεί το περιβάλλον. Ομοιάζουσα περισσότερο με τη συμπεριφορά ρατσιστή παρά πολιτισμένου και δημοκρατικού πολίτη.
Επομένως, ο πραγματικός ζωόφιλος δεν πρέπει να έχει σχέση μόνο με την επιλεκτική αγάπη, αλλά με την παγκοσμιότητα αυτής. Με την αγάπη όλου του κόσμου της δημιουργίας. Που νοιάζεται και υποφέρει όχι μόνον για τα ζώα αλλά για όλη την πλάση.
Είναι, κατά γενική, ομολογία, ο καλύτερος και πονετικότερος άνθρωπος. Γιατί συνειδητά υπηρετεί και διατηρεί καθαρό το περιβάλλον και το περιεχόμενο αυτού. Κι αυτό εκδηλώνεται παντού: στον δρόμο, στο πεζοδρόμιο, στο πάρκο, στην παραλία, στην πλατεία… Τότε η αξία αυτή γίνεται πολύ μεγάλη και δυνατή. Γιατί σταματά κάθε κακή ενέργεια προσβολής του περιβάλλοντος. Και ο ζωόφιλος γίνεται συνειδητός υπηρέτης αυτού. Ακούραστος μαχητής της καθαριότητας και του πολιτισμού. Γιατί έτσι προστατεύει ουσιαστικά κι αποτελεσματικά αυτό που πολύ αγαπά. Αυτό που επιθυμεί να ζει σ’ έναν καλύτερο φυσικό κόσμο. Πιο όμορφο και πιο ειρηνικό.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο ζωόφιλος γίνεται μέρος της περιβαλλοντικής ειρήνης και αντίδρασης σε κάθε αιτία πολέμου και καταστροφής του πλανήτη. Προβάλλοντας συχνά και τον ακτιβιστικό του χαρακτήρα για τη σωτηρία ζωικών ειδών. Που κινδυνεύουν να χαθούν εξαιτίας της αδηφάγου συμπεριφοράς του ανθρώπου. Κι’ αυτό το κάνει όχι μόνον για τη ζωοφιλική του αδυναμία αλλά για όλον τον φυσικό κόσμο. Γιατί πιστεύει με πάθος στην αξία της υπάρξεως αυτού και κυρίως στην υποχρέωσή του να τον προστατεύει και να τον υπερασπίζεται.
Να, γιατί ο πραγματικός ζωόφιλος εκπέμπει μόνον αγάπη. Γιατί είναι ολοκληρωμένη. Γιατί αναφέρεται σ’ όλον τον κόσμο. Κι όποιος συνειδητά το κάνει αυτό, γίνεται ο μεγαλύτερος σταυροφόρος της ειρήνης και του πολιτισμού. Μια πορεία μονόδρομη. Που με ευλάβεια πρέπει ν’ ακολουθούν οι ζωοφιλικές οργανώσεις. Και αδιαλείπτως να ενημερώνουν τον κόσμο. Για τη μεγάλη αξία της αγάπης αυτής, όταν όμως λειτουργεί ολοκληρωμένα. Όταν αναφέρεται όχι μόνον στο κατοικίδιο που συντηρούμε αλλά και στην καθαριότητα του φυσικού περιβάλλοντος. Που αποτελεί ασπίδα προστασίας της υγείας του ανθρώπου, των ζώων και του υπόλοιπου φυσικού κόσμου.
Μια τέτοια συμπεριφορά θα συμφιλιώσει ακόμα περισσότερο τον άνθρωπο με το περιβάλλον και θ’ αναδείξει τη ζωοφιλία σε δύναμη αγάπης και προστασίας της φύσεως.
Του Κων/νου Τσιρονίκου
