Ποιος νουνεχής άνθρωπος παρακολουθώντας την πορεία της πολιτικής ζωής της χώρας μας, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να ελπίζει και να εμπιστεύεται αυτούς που πολιτεύτηκαν, κυβέρνησαν και βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Όλα τα έχουμε δοκιμάσει στη μαρτυρική Πατρίδα μας! Έχουμε χορτάσει από τα λόγια τα μεγάλα των Δεξιών, των Αριστερών, των Κομμουνιστών, των Ακροδεξιών… Όλα τα έχουμε γευτεί και τα έχουμε υποστεί! Ένα όμως δεν επιχειρήσαμε: να βάλουμε στη Βουλή ανθρώπους που αγαπούν την Πατρίδα μας και δεν τη βάζουν μετά την Ευρώπη, ανθρώπους ανιδιοτελείς, χωρίς συμφέροντα! Ανθρώπους ελεύθερους από τα δεσμά που σήμερα δεσμεύουν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα! Ανθρώπους που πιστεύουν στην Ελλάδα, στην Ελληνορθόδοξη παράδοσή της και έχουν ανιδιοτελή πόθο να διαμορφωθούν επιτέλους στην Πατρίδα μας οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για να μπορούν οι Έλληνες αλλά και όλοι οι πολίτες, να ζουν ειρηνικά την πνευματική τους ζωή. Τόσες δεκαετίες μάς κυβερνούν καριερίστες της πολιτικής, όπου τα παιδιά διαδέχονται τον πατέρα και πάει λέγοντας!
Ο Ελληνικός λαός δεν έπρεπε να ανέχεται αυτή την κατάσταση. Δεν έπρεπε να επιτρέπουμε σ' αυτούς που μετέχουν στα κοινά να κάνουν καριέρα και περιουσία από την άσκηση της πολιτικής. Οι πολιτικοί είναι υπηρέτες του λαού κι όχι ο λαός υπηρέτης των πολιτικών όπως ισχύει τελικά. Δεν τους βάλαμε στο Κοινοβούλιο να παριστάνουν τα αφεντικά μας! Οι πολιτικές-πνευματικές και πατριωτικές δυνάμεις, συστήθηκαν και δρουν πριν πολλά χρόνια για να επανακαθορίσουν τον όρο «πολιτική». Ως σήμερα, προστίθενται και «νέες» καθημερινά στο προσκήνιο. Για να βάλουν την πολιτική του τόπου μας σε άλλη βάση. Στη βάση που έπρεπε να είναι: Στην καθημερινή μας ζωή. Μας διαλαλούν διαρκώς (οι ίδιες) ότι πολιτική είναι η καθημερινή μας ζωή. Το τι διδάσκονται τα παιδιά μας στο σχολείο είναι πολιτική αλλά και μείζον θέμα της καθημερινής μας ζωής. Η δεινή κατάσταση στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη, στις δημόσιες υπηρεσίες είναι θέματα πολιτικής αλλά και καθημερινής ζωής. Δεν είναι φλέγον θέμα της καθημερινής μας ζωής το τι θα πει ο Πρωθυπουργός με τους αρχηγούς των άλλων Κρατών; Λένε πολλοί: αυτό είναι θέμα των πολιτικών, δεν με αφορά. Δηλαδή εμένα δεν με αφορά το τι λένε για μένα πίσω από την πλάτη μου αυτοί που με κυβερνούν; Αφού για μένα μιλάνε! Για μένα αποφασίζουν! Πώς είναι δυνατόν να μην έχω εγώ λόγο και άποψη σε αυτό που θα πουν; Αυτό που επείγει να γίνει στην Πατρίδα μας είναι το να επιστρέψουμε στον λογικό τρόπο σκέψης! Και ο λογικός τρόπος σκέψης έχει κανόνες, παραδοχές, στοιχειώδεις ηθικές αξίες. Δε μπορεί να έχουμε καταργήσει όλους τους ηθικούς και πνευματικούς κανόνες και να περιμένουμε να γίνουμε Κράτος με πολιτιστικό και πνευματικό επίπεδο. Το επίπεδο του κάθε Κράτους διαμορφώνεται ανάλογα με τους ηθικούς και πνευματικούς κανόνες που εφαρμόζει. Η Ευρώπη από χρόνια έχει καταρρίψει όλους τους πνευματικούς φραγμούς και έπειτα επιβάλει και σε όλα τα μέλη της να καταρρίψουν και τους δικούς τους, για να έχουν όλα τα Κράτη το ίδιο επίπεδο. Ένα επίπεδο χωρίς ταυτότητα, χωρίς Πίστη, χωρίς ελπίδα αλλά με πολλά υλικά αγαθά και άφθονο χρήμα. Έπεσε δυστυχώς και η Ελλάδα στην παγίδα και άκουσε το κάλεσμα της Ευρώπης. Ο λαός λαχταρώντας ν' αποκτήσει το εύκολο χρήμα, να βολευτεί σε θέσεις εργασίας, αμειβόμενος με διπλάσιους μισθούς από αυτούς που αναλογούσαν στη θέση, επιθυμώντας ν' αποκτήσει στέγη γρήγορα και χωρίς κόπο, να βολέψει τα παιδιά του χωρίς προϋποθέσεις, λαχταρώντας μια ζωή χωρίς προσπάθειες και θυσίες, αποφάσισε να θυσιάσει τα πάντα για να τα αποκτήσει. Έβαλε λοιπόν στη Βουλή ανθρώπους αποφασισμένους να συνεργαστούν «ακόμη και με το διάβολο»(!), όπως οι ίδιοι χαρακτηριστικά είπαν, προκειμένου ν' αποκτήσει αυτά που λαχταρούσε. Και σήμερα, που παρα-έσκασε αυτή η φούσκα του να ζούμε με περισσότερα απ` όσα παράγουμε, που αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες των επιλογών μας, που πληρώνουν τα παιδιά μας τις δικές μας επιλογές, δυσανασχετούμε και τα βάζουμε με το σύστημα. Μα το σύστημα εμείς το φτιάξαμε. Εμείς το ανεχτήκαμε. Κοιτάζαμε τις παροχές και δεν διαβάζαμε τα «ψιλά γράμματα» που έλεγαν τις συνέπειες. Να συνειδητοποιήσουμε ότι πολιτική ασκούμε όλοι μας στην καθημερινή μας ζωή, με τις επιλογές μας, με τα πιστεύω μας, με τις επιδιώξεις μας. Ασκούμε πολιτική όταν πάμε σε μια Δημόσια Υπηρεσία και διακρίνουμε ότι, ενώ υπάρχουν δέκα Γραφεία, λειτουργούν τα δύο. Πολιτική ασκούμε όταν πηγαίνουμε στο κατάστημα κι ανεχόμαστε το ότι δεν πήραμε τη νόμιμη απόδειξη. Πολιτική ασκούμε όταν μετέχουμε στους συνδικαλιστικούς φορείς, οι οποίοι σήμερα έχουν καταντήσει κομματικά συνάφια, αντί για φορείς άσκησης πολιτικής από τον λαό για τον λαό. Πολιτική ασκούμε όταν παρακολουθούμε κι έχουμε λόγο για το τι διδάσκονται τα παιδιά μας στο σχολείο. Πολιτική ασκούμε όταν εργαζόμαστε όπως οφείλουμε να εργαζόμαστε στην υπηρεσία μας, είτε είναι δημοσίου είτε ιδιωτικού τομέα. Κάθε κοινωνική μας εκδήλωση είναι άσκηση πολιτικής. Ο λαός πρέπει ν' αναζητήσει στην ιστορία της Ελλάδας όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία που είχε ο Έλληνας και που τον κρατούσαν ψηλά, σ' ένα άλλο επίπεδο, υψηλότερο της Ευρώπης αλλά και του υπόλοιπου κόσμου. Πρέπει να ξαναβρεί αυτά τα στοιχεία που τον έπεισαν ν' αποβάλει για να μη διαφέρει και τον πλήρωσαν αδρά γι' αυτήν τη θυσία. Ας αναλάβουμε λοιπόν όλοι οι πολίτες τον ρόλο μας ως «όντα πολιτικά» κι ας συμμετέχουμε ενεργά στην πολιτική σκηνή της Πατρίδας μας. Ας αναλογιστούμε τη μεγάλη ιστορική ευθύνη που έχουμε σαν λαός σήμερα για το κατάντημα αυτό της Ελλάδας και να φροντίσουμε να στείλουμε στη Βουλή ανθρώπους που έχουν τις προϋποθέσεις και τις ενδείξεις ότι θα αγωνιστούν με αυτοθυσία, για το καλό της Πατρίδας μας πρώτα και ύστερα για την Ευρώπη.
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
* Ο Γεώργιος Ν. Ξενόφος, είναι λογοτέχνης.
