Από τότε έχουν περάσει μόνο δεκατέσσερις μήνες και όμως εδώ και καιρό συζητείται ευρέως, για την ανάγκη διορθωτικών αλλαγών και ενός μερικού ή δομικού ανασχηματισμού, με την αιτιολογία ότι η Κυβέρνηση αυτή δεν περπατάει καλά, χρειάζεται να μπει νέο αίμα σε αυτήν, για να επιταχυνθεί έτσι, το έργο της και η εν γένει απόδοσή της και αποτελεσματικότητά της.
Ένας υπουργός - υφυπουργός αρχίζει να αποδίδει έργο και να αποκτά, σαφή αντίληψη του παραγόμενου στο Υπουργείο του έργου και την αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού που, τον περιστοιχίζει και τον περιβάλλει, ουσιαστικά από τον δεύτερο χρόνο της θητείας του. Και όμως συζητάμε εδώ και καιρό για επικείμενο ανασχηματισμό που, τοποθετείται μετά το τέλος της τρίτης αξιολόγησης.
Η Διοίκηση όσο και ταλαντούχος να είναι ο ασκών οποιαδήποτε εξουσία στη χώρα μας, προϋποθέτει ηρεμία, νηφαλιότητα, ψυχική ισορροπία και σιγουριά που, όλα αυτά είναι άρρηκτα δεμένα με τον χρόνο που έχει μπροστά του.
Αυτά τα σενάρια που, καθημερινά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, περισσότερο βλάπτουν την ίδια την Κυβέρνηση και δεν ωφελούν καθόλου τον τόπο. Δημιουργούν αβεβαιότητα στους υπουργούς -υφυπουργούς και τους αποσπούν τελείως από το κυβερνητικό τους έργο και νοιάζονται μόνον για την καρέκλα τους.
Έτσι εξηγείται γιατί τα δημοσιεύματα περί επερχομένου ανασχηματισμού εκνευρίζουν την Κυβέρνηση, αποπροσανατολίζουν τους υπουργούς, συνήθως δε, διαψεύδονται για να επαληθευθούν στη συνέχεια.
Εκείνο που, χρειάζεται πάνω απ’ όλα σήμερα ο τόπος μας, είναι μια άλλη αντίληψη, για τη δομή της κρατικής μηχανής, με την ταυτόχρονη έστω και σταδιακή αποκομματικοποίηση και την απαλλαγή της από τον σφικτό και θανάσιμο εναγκαλισμό, του κομματικού μηχανισμού του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.
Ένα μεγάλο κυβερνητικό σχήμα όπως είναι το σημερινό, με 49 μέλη δύσκολα συντονίζεται και ακόμα πιο δύσκολα ελέγχεται και κατευθύνεται. Και όμως όλες οι κυβερνήσεις ακολουθούν επ’ αυτού συνέχεια την πεπατημένη. Δηλαδή συνήθως μεγάλα και πολυμελή Υπουργικά Συμβούλια. Γιατί;
Ανεξάρτητα όμως, όλων αυτών και για να μην έχουμε πάλι μια, «από τα ίδια», θα πρέπει οψέποτε γίνει ο επικείμενος ανασχηματισμός να συνοδευθεί και να συνδυασθεί ταυτόχρονα, με τη ριζική αναδόμηση της κρατικής μηχανικής όπως:
*Δραστική μείωση των Υπουργείων από τα 33 που, είναι σήμερα (21 Υπουργοί + 12 αναπληρωτές) το πολύ 15, με θεσμοθέτηση συγχρόνως ισαρίθμων θέσεων (15) μονίμων υπηρεσιακών υφυπουργών που, θα προέρχονται από την υπαλληλική ιεραρχία του δημοσίου, με τριετή θητεία. Θα είναι δε, κατά κάποιο τρόπο η συνέχεια του Κράτους. Επάνδρωση των Υπουργείων με 15 υπουργούς και ελάχιστους αναπληρωτές το πολύ 5 για τα μεγάλα Υπουργεία. Καθιέρωση αναλόγως δύο ή τριών Γενικών Διευθύνσεων ανά Υπουργείο, για τη μεταβίβαση σε αυτές σημαντικών αρμοδιοτήτων. Έτσι τα Υπουργεία θα καταστούν περισσότερο λειτουργικά και αποτελεσματικά. Πρόσφατα στη Σουηδία έγινε ανασχηματισμός της Κυβέρνησής της, με συνολικά οκτώ Υπουργεία. Ιδού το παράδειγμα.
*Κατάργηση των 7 αποκεντρωμένων Κρατικών Διοικήσεων. Και στις θέσεις τους θα θεσμοθετηθούν 7 αντίστοιχες, αιρετές Περιφερειακές Διοικήσεις αντί των 13 που είναι σήμερα με αρμοδιότητες που, θα μεταφερθούν σε αυτές από το υδροκεφαλικό Κράτος των Αθηνών. Ο περιφερειάρχης θα είναι τρόπον τινά ένας πανίσχυρος μικρός τοπικός πρωθυπουργός. Η Βουλγαρία και η Αυστρία έχουν από 5 η κάθε μία αποκεντρωμένες Περιφέρειες και η Ρουμανία 6. Ιδού και εδώ το παράδειγμα.
*Δραστική μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 που, είναι σήμερα σε 200 που, είναι μάλιστα και πάλι πολλοί, για τις ανάγκες μιας μικρής και πτωχής χώρας όπως είναι η πατρίδα μας. Και αυτό είναι συμβατό και βατό με το άρθρο 51 του ισχύοντος Συντάγματος. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τροπολογία στον ισχύοντα εκλογικό νόμο.
*Ασυμβατότητα η θέση υπουργού και βουλευτού. Υπουργοί - υφυπουργοί - τεχνικοί - ειδικοί γραμματείς γενικοί διευθυντές υπουργείων. Διοικητές Ανεξαρτήτων Αρχών και λοιπών μεγαλόσχημων, να μην μπορούν να πολιτευθούν αν, δεν περάσουν τουλάχιστον 5 χρόνια από την απομάκρυνσή τους από τις θέσεις τους.
*Οι σύμβουλοι των υπουργών - υφυπουργών γενικών γραμματέων κτλ. όλοι θα επιλέγονται από την δημοσιουπαλληλική ιεραρχία που, υπάρχουν σε αυτήν και μάλιστα εν αφθονία.
*Κατάργηση του Ζ΄ ψηφίσματος της Βουλής των Ελλήνων (Συνεδρίαση ΚΔ 22-12-1964) που, ρητά αναφέρεται ότι οι αποζημιώσεις των βουλευτών, εξισώνονται με τις αποδοχές του προέδρου του Αρείου Πάγου. Το ψήφισμα αυτό είναι η αιτία που, κάθε λίγο και λιγάκι οι συνταξιούχοι Βουλευτές ζητούν, αναδρομικά από το Δημόσιο και το επιτυγχάνουν μάλιστα όπως έγινε πρόσφατα. Είναι λοιπόν καιρός αυτό το έκτρωμα να καταργηθεί. Διαφορετικά αυτή η φαυλότητα και η αθλιότητα θα συνοδεύει για πολύ καιρό ακόμα τον Δημόσιο βίο της χώρας.
Τέλος θα πρέπει να επιλεγούν στον επικείμενο ανασχηματισμό πρόσωπα ικανά και αποτελεσματικά και δεν είναι κακό εφόσον δεν υπάρχουν στη δεξαμενή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αναζητηθούν εκτός αυτής. Δύσκολο είναι να γίνει αυτό;
Αυτές πιστεύω είναι τομές και μεταρρυθμίσεις που τις έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε ο τόπος και εάν δεν συνοδεύσουν τον επικείμενο ανασχηματισμό, καλύτερα αυτός να μην γίνει, γιατί θα έχουμε επαναλαμβάνω πάλι μια «από τα ίδια». Για να αλλάξετε συνεπώς κύριε πρωθυπουργέ την αντζέντα που, εναγωνίως καθημερινά προσπαθείτε και επιδιώκετε δεν έχετε παρά να προβείτε σε τέτοιου είδους τομές κα μεταρρυθμίσεις. Διαφορετικά θα μείνατε για πάντα με αυταπάτες.
Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα σμήναρχο ε.α.
