Η ονομασία του σκοπιανού προτεκτοράτου, ένας ακόμα γόρδιος δεσμός στην εξωτερική μας πολιτική, ξεκίνησε πριν 70 χρόνια με ανάδοχο τον Τίτο, όταν στη χώρα μας μαίνονταν ο εμφύλιος πόλεμος. Έτσι, η πάλι ποτέ περιφέρεια της Γιουγκοσλαβίας μέσω της οικειοποίησης-αρπαγής του ονόματος «Μακεδονία», παραχαράσσει την ιστορία καβαλώντας το καλάμι του αλυτρωτισμού. Οι FYROMίτες αυτοπροσδιορίζονται με αγάλματα και αεροδρόμια ως απόγονοι του… Μεγ. Αλεξάνδρου ενώ η αλβανική-μουσουλμανική κοινότητα απαρτίζει σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού! Πρόκειται για μια απόκτηση ταυτότητας μέσω χρησικτησίας ονομάτων και συμβόλων που οδηγεί σταδιακά σε οικουμενική αναγνώριση.
Στην χώρα μας σήμερα, τόσο σε τμήμα της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης, προβάλλεται η θέση πως πρέπει - έχοντας τόσα μέτωπα ανοιχτά - να αγνοήσουμε τους συναισθηματισμούς και με δεδομένη τη χρόνια διεθνή χρησικτησία του ονόματος, να αποδεχτούμε μια σύνθετη ονομασία. Με την ελπίδα ότι θα αναπτυχθούν σχέσεις καλής γειτονίας έτσι ώστε το σκοπιανό προτεκτοράτο να λειτουργήσει ως «απορροφητής» των βαλκανικών κραδασμών….
Είναι πράγματι αστείο να ασχολείσαι με τους... «απογόνους» του Μεγ. Αλεξάνδρου. Γελάς όμως πικρά όταν προσγειώνεσαι απότομα στο αεροδρόμιο των Σκοπίων που συνεχίζει να φέρει το όνομά του. Ακόμα κι αυτό είναι ένα… ατού στο δικό τους ανατολίτικο παζάρι. Να αποσύρουν δηλαδή το όνομα του αεροδρομίου μαζί με τα κιτς αγάλματα, για να πάρουν αυτό που δεν έχουμε κανένα απολύτως δικαίωμα να τους χαρίσουμε: το όνομα που θα τους συνδέει την φήμη με την αστάθεια της βαλκανικής γειτονιάς. Μακάρι να βρεθεί μια ονομασία με λέξεις ουδέτερες όπως «Βαρντάρσκα» ή «Βουκεφάλας», αφού τα ποτάμια και τα άλογα δεν διαθέτουν εθνική ταυτότητα... Έτσι μόνον, δεν θα αναγκαζόμαστε να αποδείξουμε στις επόμενες γενεές σκοπιανών ότι δεν είμαστε ελέφαντες.
Σήμερα - αντίθετα με ότι είχε ειπωθεί με κυνισμό 25 χρόνια πριν – το θέμα της ονομασίας του σκοπιανού προτεκτοράτου, δεν το έχουμε ξεχάσει καθόλου. Εξάλλου ο χρόνος είναι εχθρός του ψεύδους, πολιτικού ή ιστορικού. Και το αυθόρμητο ερώτημα της πλειοψηφίας των Ελλήνων πέρα από εξάρσεις εθνικιστικού ή διεθνιστικού τύπου είναι :
«Γιατί σε μια εποχή που η χώρα μας μαστίζεται κυριολεκτικά από την οικονομική και την προσφυγική κρίση, πιέζεται να λύσει στο θέμα του ονόματος, τώρα μάλιστα που το σκοπιανό προτεκτοράτο βρίσκεται στο ζενίθ της πολιτικής του αστάθειας;»
Πράγματι, η μεσοβέζικη λύση με σύνθετη ονομασία η οποία ουσιαστικά θα κατοχυρώνει με δική μας υπογραφή την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στους παραχαράκτες της, θα είναι μια εθνική υποχώρηση χωρίς αντίκρισμα.
* Από τον Μιλτιάδη Γ. Δεληχά
Ο Μιλτιάδης Γ. Δεληχάς είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.
