Νομίζω όχι. Γιατί σ’ όλα τα ζητήματα που αφορούν στην κοινωνία, τον πολιτισμό και την εθνική μας υπόσταση υπάρχει ένας διάχυτος εκπτωτικός χαρακτήρας. Υπάρχει μία κίνηση προς τα πίσω. Προς την αποκαθήλωση αξιών προκειμένου να δείξουμε στον έξω κόσμο, ότι αργά αλλά σταθερά ξηλώνουμε βασικές αρχές του πολιτισμού μας. Θυσιάζοντας κι αυτήν ακόμα τη ζωή των πολιτών μας στο βωμό του δήθεν οικονομικού μας εκσυγχρονισμού, ο οποίος με την επιβολή σκληρότατων μέτρων, αντί της ανάσας, έφερε τη φτώχεια και τη δυστυχία. Που οδήγησε στην εξαφάνιση της ατομικής και οικογενειακής οικονομίας. Στην κατάλυση κάθε έννοιας δικαίου για αξιοπρεπή διαβίωση και την εμφάνιση του διταξικού χαρακτήρα της κοινωνίας μας. Με την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, και την ύπαρξη μόνον φτωχών και πλουσίων. Κι όλα αυτά από κυβερνήσεις που διατείνονται για τον «αριστερό» τους χαρακτήρα.
Δυστυχώς, όμως η εκπτωτική μας συμπεριφορά δεν σταματά εδώ. Προχωρεί και σε κρίσιμα εθνικά πεδία. Σε θέματα Παιδείας και πολιτισμού. Με την παραποίηση ιστορικών γεγονότων, την εκπτωτική πρακτική στην εθνική μας γλώσσα. Με τη μείωση των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, τη ρίζα της νεοελληνικής μας γλώσσας. Τη μητέρα όλων τω γλωσσών του κόσμου. Κι όλα αυτά γίνονται τη στιγμή που σ` όλες τις προηγμένες χώρες της υφηλίου διδάσκονται αρχαία ελληνικά ή μπαίνουν για διδαχή στα σχολεία…
Το μεγαλύτερο όμως χτύπημα κατά του ανάδελφου ελληνισμού δίνεται στην καρδιά της ανθρωπιστικής του παιδείας. Στην ορθόδοξη χριστιανική μας παράδοση. Σε καιρούς μάλιστα δύσκολους για την πατρίδα. Που απαιτούν εθνική και πατριωτική σύμπνοια. Κι όμως αυτό δεν συμβαίνει. Αντ’ αυτού έχουμε έναν αργό αλλά σταθερό πόλεμο κατά του βασικού αυτού πυλώνα του ελληνικού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Κι αυτό γίνεται με την υπόδειξη ξένων κέντρων και των εδώ υποτακτικών τους. Επιδιώκοντας επίμονα το γκρέμισμά του με άμεσες και έμμεσες ανατρεπτικές ενέργειες. Όπως αυτή της νόθευσης του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Γενομένης με την απάλειψη βασικών κεφαλαίων της ορθόδοξης πίστεώς μας και της μετατροπής του σε μάθημα Θρησκειολογίας…
Και οι επιθέσεις αυτές εξόντωσης της πίστεώς μας συνεχίζονται. Με ιδέες και φράσεις αντιχριστιανικού περιεχομένου οι οποίες μπαίνουν σε σειρά προτεραιότητας και δοθείσης ευκαιρίας υλοποιούνται. Κάποιες εξ αυτών έχουν ήδη γίνει νόμος του κράτους. Μηδενίζοντας έτσι πατροπαράδοτες χριστιανικές και ηθικές αξίες…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι δυνάμεις επιβολής της νέας τάξης πραγμάτων στη Μέση Ανατολή… μας δημιούργησαν και το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα. Το οποίο η χώρα μας είναι αδύνατο να διαχειρισθεί, αν δεν γκρεμιστούν τα απαγορευτικά τείχη που ύψωσαν χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης. Με αποτέλεσμα αυτό ν’ αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της δημογραφικής, πολιτισμικής και εθνικής μας ταυτότητας. Και μέσα σ` όλα τα δεινά η επερχόμενη αναγνώριση των Σκοπίων με σύνθετη ονομασία εμπεριέχουσα το όνομα «Μακεδονία».
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι υπάρχει μια διαρκής υποχώρηση σ` όλα τα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της πατρίδας και του έθνους. Κι αυτή γίνεται από τους εκάστοτε κυβερνώντες, σχεδόν, αμαχητί. Με τη σταδιακή παράδοση των προμαχώνων αντίστασης του πολιτισμού μας. Ως πρόδρομος της καταστροφής αυτής ενήργησε η μακροχρόνια προετοιμασία κατάρρευσης της εθνικής μας οικονομίας. Η οποία υπήρξε ο βασικός καταλύτης του εθνικού αποχρωματισμού μας.
Ύστερα απ’ όλα αυτά προκύπτει το εξής ερώτημα: Πορευόμαστε σωστά; Καλυτερεύει η ζωή μας; Έχουμε πραγματική πρόοδο; Όπως και στην αρχή τονίσαμε, όχι. Τι πρέπει να κάνουμε; Να στραφούμε σ’ αυτές τις αξίες που κράτησαν όρθια την πατρίδα μας. Που σε στιγμές δύσκολες μας ένωσαν και δόξασαν τη χώρα μας. Που σήμερα πολεμούνται και αποκαθηλώνονται από τους ξένους και τους εδώ υποτακτικούς τους. Σ’ αυτές που υπήρξαν η βάση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας. Κι αυτές είναι η προσήλωσή μας στην ιστορία, τον πολιτισμό μας και την ορθόδοξη χριστιανική μας παράδοση.
* Του Κων/νου Τσιρονίκου
