Oυδείς εκών κακός διακήρυξε ο Σωκράτης αυτό όμως που μετράει εν τέλει, δεν είναι το καλό ή κακό αποτέλεσμα;
«Πώς να ξέρω τι θέλω αν δεν ξέρω ποιός είμαι;Κκαι δεν θα ξέρω τι είμαι αν δεν νοιαστώ να απαλλαγώ από στερεότυπα όπως είναι τα κόμματα και οι «ιδεολογίες» - ιδεοληψίες τους, μούλεγε φίλος νομικός από την Πάτρα, στον αέρα.
Προφανώς και δεν μεγαλώσαμε ούτε σε γυάλα, ούτε ερημίτες σε ξερονήσια αλλά σε κάποιο περιβάλλον, με μύριες επιρροές.
Δικαιολογημένα θα πεί ο Ντιντερό, «Χώστε τον άνθρωπο μέσα στην κοινωνία και θα δείτε πως θα αποκτήσει χίλιες ανόητες ιδέες και στο μυαλό του θα φυτρώσουν τα πιο απαίσια χαρακτηριστικά του σύγχρονου ανθρώπου: πονηριά, ανειλικρίνεια, ψέμα, έτσι όπως στο έρημο οικόπεδο φυτρώνουν τα ζιζάνια».
- Αναρωτιόταν συνάδελφος, για κείνη και τα παιδιά της. Ποιός είναι τέλειος, μα τουλάχιστον είμαστε φιλαλήθεις. Έ, ούτε απ΄αυτό πήραν.
Θυμάμαι στη σχολή γονέων να μας τονίζει η ψυχολόγος Χρύσα Μπράτη δύο τινά. 1) Ό,τι πήρε ένα παιδί, το πήρε από έμβρυο έως 12 μηνών! και 2) Η λεκτική επικοινωνία είναι μόνον 20% και το 80% είναι μη λεκτική!
Αναρωτιόμαστε γιατί ζούμε σε μια ζούγκλα και χειρότερα (στη ζούγκλα έχει κανόνες) κι η απάντηση είν΄απλή.
Μεγαλώσαμε με καφέ ελληνικό (κακαόδεντρα δεν βλέπω) τρόφιμα μπόμπες, ψεύτικο ψωμί, τ΄ αθώα ψέματα των γονιών, τις λιγοστές αλήθειες στο σχολειό, τα κατ΄ εξακολούθηση ψεύδη της «εξουσίας» (στην ουσία άλλοι κυβερνούσαν και τότε), τα ψέματα των φίλων, των εραστών. Τελευταία δε με ψεύτικα στήθη, ψεύτικα φερσίματα, μ΄αρκετές μόνιμες παρεμβάσεις στην επιδερμίδα, όχι όμως τόσες στα βαθιά τσι ψυχής μας.
Θυμάμαι πάρκο με εκτυφλωτικά λαμπιόνια στα χρόνια του υπόδικου Μπέου στο Βόλο, σαφώς πριν την καθαίρεσή του, και έμαθα για τον Μύλο των ξωτικών στα Τρίκαλα, το πάρκο των χρωμάτων στην Κατερίνη και των ευχών στη Λάρισα. Παντού χρυσόσκονη και λάμψη. Πουθενά ουσία και φροντίδα για τον αυριανό πολίτη και την αυριανή σύζυγο.
- Μα είχαμε αισθητικό αποτέλεσμα θα πουν οι αρμόδιοι.
- Και τότε γιατί δεν το κάνετε παντοτεινό θ΄αντέτεινα.
Νομίζω πως βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας μας, κατάντησε νάναι η ύβρις. Πότε απ΄ τις κυβερνήσεις, πότε από μας τους ίδιους απέναντι σε μας και την νέα γενιά.
Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες, τη δύναμη ή το συμφέρον του, συμπεριφέρεται με «άδικο» άσχετα απ΄ την «επίκαιρη νομιμότητα» με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, εθεωρείτο πως διαπράττει «ὕβριν».
Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο Δίας, έστελνε στον υβριστή την «ἄτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Έτσι οδηγούνταν σε νέες ύβρεις κι α-νοησίες, που προκαλούσαν την «νέμεσιν» την οργή και εκδίκηση των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή - καταστροφή του.
Και ιστορικά να το δούμε οι Πέρσες δεν νικήθηκαν μόνο απ΄τις ενωμένες ελληνικές Πόλεις αλλά κι από την αλαζονεία τους. Ακολούθησε κατόπιν η συντριβή της Αθηναϊκής ηγεμονίας (και της Θήβας), απ΄τους Μακεδόνες ,όλες δε οι αλληλομισούμενες ελληνικές Πόλεις εν τέλει υποτάχθηκαν στους Ρωμαίους.
Στη ρωμαιοκρατία, είχαμε βαρύτατους φόρους, καθήλωση καλλιεργειών - γεννήσεων και εξώθηση πολλών σε μετανάστευση (όσοι γλύτωναν απ΄ τα σκλαβοπάζαρα…) Τα ίδια δεν γίνονται και σήμερα με την κοινή γνώμη κατ΄ελάχιστον ν΄ανησυχεί…
Ωστόσο αλλαγή σκηνικού καταγράφει η ALCO στην υποστήριξη του ευρώ (περιοδικό Zero, Ιανουάριος): Το 53% των ερωτηθέντων εμφανίζεται να πιστεύει ότι ήταν λανθασμένη η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη και η αλλαγή νομίσματος. Παράλληλα, το 41% εκτιμά ότι η ευρωζώνη δεν θα συνεχίσει να υφίσταται, έναντι ποσοστού 40% που πιστεύει το αντίθετο.
To 2018 ξεπρόβαλε σταθερά στον ανάλογο ρυθμό που γυρίζουν όλοι οι δείκτες από τότε που εφευρέθηκαν τα ρολόγια. Μπορεί ν΄ αποδώσαμε στους λεπτοδείκτες «μαγικές» ιδιότητες αλλά προφανώς και δεν έχουν. Είθισται ν΄αναθέτουμε στον κανένα αυτά που έχουμε εμείς να κάνουμε και ιδού που καταντήσαμε.
Δύο τινά ισχύουν. Είτε νωχελικά από αγγαρεία ανακαλύπτουμε και φορτώνουμε τ΄ αδιέξοδά μας στον εκάστοτε Σαμαρά και Τσίπρα και τερματίζουμε ως κυρίαρχη χώρα, είτε μένουμε αυθεντικοί, όρθιοι, γεροί, αποφασισμένοι για επανάκτηση της κλεμμένης μας ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην διεκδικήσουμε τα δίκια μας, χάριν των παιδιών μας. Δεν τα χαλαλίζουμε για κανένα. Ραντεβού στο ΣTAYPOΔPOMI: ΔHMOKPATIAΣ KΑΙ ΕΛEYθEPIAΣ!
Τα ΣΟΒΙΕΤ έπεσαν όπως και η ΚΟΜΕΚΟΝ. Σειρά έχει η Ε.Ε. και η Γαλλο-γερμανική αλαζονεία, αλλά μην ξεχνάμε τις ήδη με ταχύτητα επελαύνουσες εξελίξεις στα Βαλκάνια, απ΄ τις οποίες δεν θα μας σώσουν φρεγάτες και κορβέτες εκ Γαλλίας που συμφώνησε ο Αλέξης.
Λεπτομέρειες θα δούμε την άλλη Κυριακή. Ως τότε, δεν τρώμε αμάσητο το παραμύθι και την μωρία του Τσίπρα και δεν ξεχνάμε την ρήση του μακαρίτη Ρένου Αποστολίδη: να πολεμάς κι ας μην απολαύσεις. Λέν' τέλειωσ' ο πόλεμος. Πώς; αφού δεν είδα νεκρό το κακό.
Αντίο αμίγκος
Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, υποψ. Βουλευτής με το Ε.Πα.Μ. τώρα δε ραδ. Παραγωγός.
