Άλλωστε στα προγράμματα σπουδών των ελληνικών Πολυτεχνείων το ξύλο ως υλικό καλύπτεται περιορισμένα έως καθόλου’’. Ως Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός και ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος της Κεντρικής-Δυτικής Θεσσαλίας θα ήθελα να εκφράσω την αντίρρησή μου σχετικά με την παραπάνω αναφορά.
Θεωρώ ότι απαξιώνει και υποτιμάει τόσο τους Διπλ. Μηχανικούς οι οποίοι δραστηριοποιούνται ως μελετητές ξύλινων κατασκευών, ως κατασκευαστές σε πλήθος έργων όσο και τους φοιτητές (μελλοντικούς συναδέλφους) καθώς και τους (συναδέλφους του) καθηγητές των Πολυτεχνείων & Πολυτεχνικών Σχολών.
Οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί, ως απόφοιτοι των Ελληνικών Πολυτεχνείων και των Πολυτεχνικών Σχολών, έχουμε διδαχθεί σχετικά με τις ‘’Ξύλινες Κατασκευές’’, όπως επίσης και τις μηχανικές ιδιότητες του ξύλου, την στατική και δυναμική ανάλυση του, την επίλυση του ξύλου ως στατικού φορέα. Επιπλέον, τμήμα των μαθημάτων αφορά στον σχεδιασμό του ξύλου και στην εναρμόνιση του με το περιβάλλον, στην συμπεριφορά του ξύλου ανάλογα με την χρήση του και στις αντίστοιχες εφαρμογές του.
Όπως γίνεται κατανοητό, οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί διαφόρων σχολών και ειδικοτήτων έχουμε αποκτήσει τα απαιτούμενα εφόδια προκειμένου να μελετάμε, σχεδιάζουμε, κατασκευάζουμε ξύλινες κατασκευές, τόσο ως στατικό φορέα (στέγες, γέφυρες, οικοδομήματα) όσο και ως λοιπές χρήσεις. Το γνωστικό υπόβαθρο που έχουμε αποκτήσει, μαζί με την συνεχόμενη γνώση που μας παρέχει η πρακτική εφαρμογή, τα εφαρμόζουμε στην καθημερινή επαγγελματική μας δραστηριότητα, υλοποιώντας πλήθος έργων και κατασκευών.
Θέλω να πιστεύω, ότι ο καθηγητής – παιδαγωγός κ. Γεώργιος Μαντάνης, αναφέρεται ενδεχομένως στον πιο εξειδικευμένη γνώση που πιθανόν να μην παρέχεται κατά την διάρκεια των σπουδών στις Πολυτεχνικές Σχολές και όχι στην άγνοια των διπλωματούχων μηχανικών ή στην απαξίωσή τους να ασχοληθούν με ένα τόσο δυναμικό – ειδικά για την χώρα μας- υλικό όπως το ξύλο.
*Του Αστέριου Κων. Νάρη
*Ο Αστέριος Κων. Νάρης είναι διπλ. πολιτικός μηχανικός, μέλος της Δ.Ε. Τ.Ε.Ε.-Κ.Δ. Θεσσαλίας
