Δεν προτίθεμαι να προσχωρήσω στη διαμάχη αυτή μεταξύ των εμπλεκομένων γονέων και του Προϊσταμένου της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ν. Λάρισας. Απλά, θεωρώ αδικαιολόγητη την άρνηση των γονέων να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο και σωστή την απόφαση του Διευθυντού, να ενημερώσει τις αρμόδιες αρχές, την αστυνομία και τις κοινωνικές δομές να παρέμβουν, εφόσον επιμένουν σ' αυτό.
Το δικό μου θέμα, αν και συναφές περίπου με το παραπάνω, το προσεγγίζω με ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία και ευελπιστώ να παρακινήσει το ενδιαφέρον των αρμοδίων αρχών, για την επίλυσή του.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ με μεγάλη μου λύπη, μικρά παιδιά ηλικίας οκτώ, δέκα, δώδεκα και δεκατεσσάρων χρόνων να περιφέρονται στους πολυσύχναστους χώρους του κέντρου της πόλης, τις πρωινές και απογευματινές ώρες, στις καφετέριες, καφενεία και σε άλλα καταστήματα, είτε να επαιτούν, είτε να προσπαθούν να πωλήσουν ένα πακέτο χαρτομάντηλα, ένα στυλό, ένα λαχείο ή κάτι άλλο, χωρίς να πηγαίνουν σχολείο.
Διερωτώμαι. Για τα παιδιά αυτά δεν είναι υποχρεωτική η δημόσια εκπαίδευση: Ποιος τελικά είναι ο αρμόδιος που πρέπει να φροντίσει γι' αυτό, αφού οι γονείς των αρνούνται να το πράξουν; Είναι η Περιφέρεια ο Δήμος, η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, η Κοινωνική πρόνοια, ο Εισαγγελέας ή κάποιος «παιδονόμος»; Μήπως τα παιδιά αυτά είναι κατώτερα των άλλων και δεν δικαιούνται να έχουν πρόσβαση στη γνώση και στη μάθηση; Ερωτήματα, που ελπίζω κάποιος αρμόδιος να ευαισθητοποιηθεί και να δώσει μία απάντηση. Διαφορετικά ας παύσουν οι αρμόδιοι να ομιλούν για υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση, συνταγματικά κατοχυρωμένη.
Αθανάσιος Φώτος
