Η παραγωγή παγκόσμια είναι μειωμένη και αυτό οδηγεί σε τάσεις αύξησης της τιμής των σταφυλιών, εκτός ίσως από την χώρα μας όπου δεν εκφράζεται αυτή η τάση και σε αυτό συνετέλεσε και η ανώμαλη κατάσταση που δημιουργήθηκε με την επιβολή του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί, που υποβόηθησε την δημιουργία στρεβλών και άναρχων συνθηκών στην εσωτερική αγορά.
Η τάση (αύξησης) ενισχύεται και από το γεγονός ότι στις τρεις κύριες οινοπαραγωγές χώρες της ΕΕ Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία αλλά και στην Κεντρική Ευρώπη η παραγωγή οίνου θα είναι μειωμένη από 15-20% και, ήδη οι τιμές ανά λίτρο οίνου έχουν αυξηθεί.
Η περιοχή μας είναι από αυτές που επλήγησαν λιγότερο από τις καιρικές συνθήκες, η παραγωγή βέβαια και εδώ είναι μειωμένη αλλά όχι τόσο δραματικά όπως είναι σε άλλες περιοχές της χώρας μας (π.χ Αττικής, Νεμέας, Ηλείας, Σάμου, Λήμνου, Σαντορίνης, Ηρακλείου Κρήτης, Κεφαλονιά ( πηγή ΚΕΟΣΟ)
Η επιβολή ΕΦΚ στο κρασί ήταν πάντα η προσπάθεια των ξένων κέντρων (με αντίθετα από τα δικά μας συμφέροντα) και τα οποία είναι έτοιμα να προωθήσουν τα δικά τους προϊόντα. (εισαγόμενα σκληρά ποτά και αλκοόλη)
Πολύ δε περισσότερο εμείς που σαν χώρα το συνδέσαμε ιδιαίτερα, από την εποχή του Ομήρου, με την αρχαιοελληνική κουλτούρα και τον πολιτισμό μας (οίνος –κρασί των συμποσίων) και αργότερα με τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό.
Η επιβολή ΕΦΚ σε ένα προϊόν το «στιγματίζει» (είναι εχθρική ενέργεια) και γίνεται όταν θέλουμε ως κοινωνία να εμποδίσουμε την κυκλοφορία αυτού του προϊόντος για οικονομικούς λόγους ή λόγους υγείας . Τα προϊόντα στα οποία επιβάλλεται ΕΦΚ είναι τρία: Ο καπνός, τα καύσιμα και τα αλκοολούχα ποτά.
Το κρασί δεν είναι ένα αλκοολούχο ποτό, αλλά ένα τρόφιμο με αλκοόλη, βασικό συστατικό της Μεσογειακής διατροφής και σαν αγροτικό προϊόν είναι από τους πυλώνες της ελληνικής αγροτικής οικονομίας , η οποία μαζί με την μεταποίηση και τον τουρισμό είναι το εναπομείναν εφαλτήριο για την ανάπτυξη της χώρας μας, προϊόν με μεγάλη προστιθέμενη αξία, δεμένη με τον ιδρώτα και τον κόπο των ελλήνων παραγωγών
Η επιβολή ΕΦΚ στο κρασί υποθάλπει οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας και της στερεί ένα από τα τελευταία μετερίζια για την πολυπόθητη ανάκαμψη.
Ας αφήσουμε το ελληνικό κρασί να βοηθήσει την ανασυγκρότηση της χώρας γιατί μπορεί να συνεισφέρει. Η συγκεκριμένη απόφαση είναι εντελώς λάθος και ήδη φαίνεται ότι κοστίζει πολύ περισσότερο από αυτό που λογιστικά, εύκολα και αβασάνιστα υπολόγισαν κάποιοι μη γνώστες του αντικειμένου.
Εκτός των παραπάνω και της πολιτικής θέσης της μη ανάπτυξης που εκφράζει αυτό το μέτρο ας αναλογιστούμε και τα παρακάτω:
Η συνολική ετήσια παραγωγή της χώρας μας σε κρασί κυμαίνεται μεταξύ 2.600 και 3.000 χιλιάδων εκατολίτρων (φέτος θα κυμανθεί στα 260) με την επιβολή του ΕΦΚ 20 λεπτά στο εκατόλιτρο βγαίνει ένα ποσό περί α 52 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό βέβαια είναι θεωρητικό, διότι τα κρασιά που εξάγονται δεν πληρώνουν ειδικό φόρο.
Μα αυτά τα χρήματα δεν θα φτάσουν να καλύψουν ούτε τους μισθούς των τελωνιακών και χημικών υπαλλήλων που θα χρειαστούν για να ελέγξουν τα πάνω από 700 οινοποιεία της χώρας. Αν πάρουμε υπόψη ότι το μέτρο ώθησε την παραγωγή και διακίνηση του κρασιού εκτός των νομίμων οδών, οι απώλειες από ΦΠΑ κ.λπ. είναι πολύ μεγαλύτερες.
Το κόστος της λειτουργίας των οινοποιείων έχει αυξηθεί και αυτό επιβαρύνει το τελικό προϊόν είτε διατίθεται στην εγχώρια είτε στην ξένη αγορά.
Η οργάνωση και η παρακολούθηση ενός προϊόντος του υπόκειται σε ΕΦΚ ( έστω και ενός λεπτού) είναι ακριβή από μόνη της διότι ο τελωνειακός κώδικας αλλά και ευρωπαϊκοί κανονισμοί για την διακίνηση των προϊόντων αυτών είναι πολύ αυστηρές
Οι ογκομέτρηση των δεξαμενών και οι τραπεζικές εγγυήσεις για την πληρωμή του ΕΦΚ είναι ένα δυσβάστακτο κόστος.
Αν θέλουμε να ψάξουμε για ισοδύναμα, ας τα ψάξουμε στα σκληρά αλκοολούχα ποτά και την εισαγόμενη αλκοόλη που προέρχεται από ξένα αγροτικά προϊόντας και που σήμερα απολαμβάνει έκπτωση 50% στον ειδικό φόρο.
Του δρ. Αστέριου Παπρά*
*Ο δρ. Αστέριος Παπράς είναι χημικός οινολόγος, πρώην γενικός διευθυντής του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Τυρνάβου
