Θεωρώ τον κ. Ξηρομερίτη σοβαρό και χαμηλών τόνων άνθρωπο της αυτοδιοίκησης, ο οποίος ενδιαφέρεται για τα κοινά και δεν διστάζει να καταθέτει απόψεις χωρίς σκοπιμότητες και έτσι έλαβα την αφορμή και για την δική μου παρέμβαση.
Καταρχήν θεωρώ ότι το ζήτημα «Πηνειός» όσον αφορά την πόλη της Λάρισας όχι απλά δεν έχει αξιοποιηθεί αλλά θα τολμούσα να πω, έχει εγκαταλειφτεί. Και για να μην χαρακτηριστώ, δεν αναφέρομαι μόνο στην τρέχουσα περίοδο. Η δημιουργία κάποια στιγμή της «προβλήτας» με σκοπό να δημιουργηθεί κάτι, τι ακριβώς, δεν αρκούσε σε καμία περίπτωση από μόνη της για να αναδείξει το ποτάμι.
Μια παρέμβαση σχεδόν κάτω από την κεντρική γέφυρα, στο ύψος του Αγ. Αχιλλείου, με το σήμα των Μεσογειακών Αγώνων που θα συνδιοργανώνονταν από τη Λάρισα και το Βόλο, χορταριασμένο και ταλαιπωρημένο προσπαθεί να θυμίσει κάτι και δεν προσθέτει απολύτως τίποτε στη γενικότερη εικόνα. Δυο από αρκετά που θα μπορούσε να αναφέρει κάποιος.
Σίγουρα το να δημιουργήσουμε «στοχευμένους» χώρους αναψυχής κατά μήκος του ποταμού, γλυπτά που να αναδεικνύουν το χώρο και την πόλη της Λάρισας , όπως πρότεινε στο σημείωμά του και ο κ. Ξηρομερίτης, από μόνα τους, επίσης δεν είναι αρκετά για να προσδώσουν αυτό το κάτι παραπάνω, την υπεραξία που μπορούμε να πάρουμε από το ποτάμι.
Παιδικές χαρές και άλλοι στοχευμένοι χώροι που θα καταλήξουν χώροι αναψυχής για τα κάθε είδους τετράποδα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ορθή χρήση αυτών των χώρων από οικογένειες και παιδιά. Γλυπτά τα οποία εντός 24 ωρών από την τοποθέτησή τους θα μας υπενθυμίζουν σε κάθε πέρασμα μας το όνομα των φίλων της ΑΕΛ καθώς και το όνομα της αγαπημένης μας ομάδας, λες και είναι στοιχείο πολιτισμού να το βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας, σε τοίχους, γλυπτά, πινακίδες σήμανσης, παγκάκια, κάδους απορριμμάτων κ.λπ.
Η ανά περιόδους αναγκαστική κοπή των κλαδιών και θάμνων, για να μπορέσει να γίνει πιο ανθρώπινο και λειτουργικό το περπάτημα και το τρέξιμο στο Πηνειό, τείνει να γίνει το ζητούμενο.
Η προσπάθεια των περισσοτέρων από εμάς που χρησιμοποιούμε το «ποτάμι» είτε για περπάτημα είτε για τρέξιμο, βόλτα κ.λπ. γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη κάποιες φορές που θα συναντηθούμε με ευγενή τετράποδα, καθώς και με το αποτέλεσμα των καθημερινών τους αναγκών, το οποίο μας κάνει να ψάχνουμε διαδρόμους αποφυγής και να χοροπηδάμε δεξιά και αριστερά σαν τα άλλα ευγενή τετράποδα, τα κατσίκια προκειμένου να εμπλουτίζουμε και την προπόνησή μας!
«Κατσίκια», άλλη μια πονεμένη ιστορία και μιας και ο κ. Ξηρομερίτης αναφέρθηκε ακόμη και σε μια μεγαλύτερη θεματική προοπτική όπου θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε αυτήν, τόσο ο Πηνειός όσο και ο Μύλος του Παππά θα προσέθετα και ακόμη τις διαδρομές παράπλευρα του περιφερειακού δρόμου που οδηγεί στον κόμβο της Ν. Σμύρνης αλλά και προς την έξοδο για Θεσσαλονίκη. Όμως ποιες διαδρομές (;) εδώ και αν μιλάμε για «χαλιά στρωμένα» από το πέρασμα κοπαδιών από κατσικάκια και προβατάκια.
Θεωρώ ότι όλα τα παραπάνω είναι κοινές διαπιστώσεις όσων έχουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επαφή με τους συγκεκριμένους χώρους. Το κυρίαρχο κατά την προσωπική μου άποψη είναι η βούληση που πρέπει να επιδείξει η όποια δημοτική αρχή στο ζήτημα «Πηνειός». Σχεδόν όλοι μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο έχουμε ταξιδέψει στο εξωτερικό και οι παραστάσεις είναι αρκετές.
Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους εκάστοτε δημοτικούς άρχοντες αλλά και τους αντιδημάρχους και δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι λόγω υποχρεώσεων αναγκάζονται να ταξιδεύουν περισσότερο και ενδεχομένως οι εμπειρίες και οι εικόνες τους να είναι περισσότερες. Στις περισσότερες πόλεις όπου υπάρχουν ποτάμια ή λίμνες η ανάπτυξή τους οφείλεται στην διαχείρισή αυτών των στοιχείων και αυτά συνήθως αποτελούν σημεία αναφοράς και χαρακτηρισμού των πόλεων, καθώς η αξιοποίησή τους προσφέρει πολλαπλά οφέλη στον τόπο τους.
Κυρίαρχο επομένως μέλημά τους είναι να συντηρούν τα παραπάνω και να επενδύουν σ’ αυτά. Η διαχείριση και η «εκμετάλλευση» γίνεται με πολλούς τρόπους και για λόγους οικονομίας χώρου θα ήταν ορθό να αναφερθούμε σε αυτούς σε μια επόμενη φορά. Ένα πράγμα είναι όμως σίγουρο και αδιαμφισβήτητο.
Οι παραπάνω χώροι, όπου υπάρχουν, είναι κατά βάση καθαροί, λειτουργικοί, προσβάσιμοι από όλους, με υποδομές που μπορούν, ανάλογα με το μέγεθός τους, να καλύψουν ανάγκες τόσο του τοπικού πληθυσμού, όσο και των επισκεπτών - τουριστών. Το πρωτεύων, πολύ απλά είναι να αποφασίσουμε να καθαρίσουμε το ποτάμι και τον περιβάλλοντα αυτού χώρο.
Έτσι απλά. Δεν είμαι περιβαλλοντολόγος ή μηχανικός ή αρχιτέκτονας, για να προτείνω συγκεκριμένες και κοστολογημένες λύσεις-προτάσεις. Γνωρίζω όμως ότι τόσο στο εξωτερικό όσο και σε πόλεις της πατρίδας μας το έχουνε πετύχει.
Είναι θέμα βούλησης αλλά και ανάπτυξης συνείδησης από εμάς τους δημότες. Το καθαρίζουμε και το προστατεύουμε. Κατόπιν το αναπτύσσουμε. Τρόπους, προτάσεις, επισημάνσεις κ.λπ. είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουμε και μπορούμε να προσφέρουμε. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Του κ. Γεωργίου Φωτιάδη (*)
(*) Ο κ. Γεώργιος Φωτιάδης είναι οικονομολόγος, γενικός διευθυντής της ΝΕ.ΣΥ.ΘΕΡΜ. Σ.Π.Ε.
