H Ελλάδα κατάντησε: "Ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρωδιά"

Του Κων/νου Τσιρονίκου
Ο Φώτης Κόντογλου, ο μεγάλος αυτός κήρυκας της παράδοσής μας είχε πει πριν πάρα πολλά χρόνια: ότι για να μην καταντήσει η πατρίδα μας ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρωδιά θα πρέπει να μείνουμε πιστοί στην παράδοση. Τη ζωοδότρα και εγγυήτρια της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Αυτή που μεταφέρει από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά τις αξίες και τις αρετές της φυλής μας. Αυτές που ξεχάσαμε στην ιστορική μας διαδρομή και τις τελευταίες δεκαετίας το διεφθαρμένο και διεστραμμένο πολιτικό σύστημα της πέταξε έξω από τον ατομικό και κοινωνικό μας χαρακτήρα. Ανοίγοντας έτσι διάπλατα τον δρόμο του ανθρωπιστικού Αρμαγεδδώνα που βιώνουμε σήμερα.
Αυτός ο αδιάκοπος  πόλεμος κατά των αρχών και αξιών της φυλής μας δεν είναι χθεσινός, αλλά πολύ παλιός. Τα αποτελέσματά του όμως αναδείχθηκαν "μεγαλοπρεπώς" με την εμφάνιση της κρίσης. Γέννημα των δικών μας πεπραγμένων. Των δικών μας λαθών και της απληστίας που μας έριξε στα δόλια σχέδια της ηθικής και εθνικής μας υποδούλωσης. Και τώρα θερίζουμε αυτά που σπείραμε. Το μεγάλο κακό και το μαρτύριο που δεν έχει τελειωμό. Που το μεγαλώνει ακόμα περισσότερο ο προεκλογικός λόγος, ο οποίος μετεκλογικά αποδεικνύεται ψεύτικος. Όπως κινδυνεύουμε να πάθουμε και τώρα παρά το ανάστημα που ύψωσε η νέα κυβέρνηση στους δανειστές μας. Γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις... Γιατί, κατά τους δανειστές μας, είμαστε αναξιόπιστοι. Γιατί οι πολιτικοί μας δεν λένε ποτέ την αλήθεια. Την πηγή όλων των αρετών... Τη βλέπουμε μόνο μετά τις εκλογές και τότε μένουμε άναυδοι. Από το μέγεθος της προεκλογικής απάτης. Από το κυρίαρχο πάθος της εξουσίας, που καταντά ηλίθια φιλοδοξία, αφού το μόνο που ουσιαστικά, επιδιώκουν οι πολιτικοί μας είναι να γίνουν πρωθυπουργοί και το κόμμα τους, κόμμα εξουσίας. Με τον λαό να είναι πάντα στην άκρη, διαρκώς υποφέροντας και δυστυχούντες.
Νομίζω, ότι αυτή η συμπεριφορά των πολιτικών μας αποτελεί μεγάλη ντροπή, γιατί οδηγεί τον λαό σε ψεύτικες ελπίδες αφού οι υποσχέσεις δεν υλοποιούνται αλλά αναβάλλονται, κάθε φορά, μέχρι το τέλος της τετραετίας για να γίνουν και πάλι προεκλογικές υποσχέσεις...
Αυτή ακριβώς η έλλειψη της αλήθειας μας οδήγησε στο μεγάλο κακό που βιώνουμε σήμερα. Αυτή σκότωσε την αξιοπιστία μας διεθνώς και κατάντησε την Ελλάδα μας "ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά". Γιατί, δυστυχώς, η πατρίδα μας, σήμερα, βουτηγμένη στη διαφθορά, στις κλοπές και στις απάτες και λεηλατημένη από το πολιτικό σύστημα περιφέρεται στην Ευρώπη και στους θεσμούς της επιζητούσα  βοήθεια για την πληρωμή μισθών και συντάξεων και την εξασφάλιση του επιούσιου άρτου του φτωχού λαού της. Κατάντησε, όπως λέει και ο στρατηγός Μακρυγιάννης "Παλιοψάθα των εθνών".
Και το ερώτημα που προβάλλει στον καθένα μας είναι, γιατί φθάσαμε ως εδώ; Γιατί, όπως και παραπάνω αναφέραμε, απομακρυνθήκαμε από τις αξίες μας. Τις αρετές μας. Την παράδοσή μας την ελληνοχριστιανική. Την πηγάζουσα από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τη διαιώνια και μαρτυρική χριστιανική αλήθεια. Αυτή που εσκεμμένα ξεχάσαμε και την πετάξαμε στο περιθώριο για να πλουτίσουμε εύκολα. Αρπάζοντας και κλέβοντας το κράτος και καθιστώντας μια μεγάλη μερίδα του λαού μας άνεργη, φτωχή και πεινώσα.
Ετσι, το χρήμα μαζεύτηκε σε λίγους που το φυγάδευσαν σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους με τη χώρα μας να παραδίδει τα όπλα της οικονομικής και εθνικής της ανεξαρτησίας στους δυνατούς του κόσμου. Στους πιστωτές της και στα ελεγχόμενα απ΄ αυτούς θεσμικά κέντρα.
Τα δεινά αυτά του λαού μας με μεγάλη ευκολία τα περιγράφουμε και καταδικάζουμε κάθε φορά τους υπαίτιους αυτών. Με λόγια όμως και με ευχολόγια τα προβλήματα δεν λύνονται. Ούτε η λύση τους μπορεί να προέλθει απ΄ τους ξένους. Γιατί η κάθε βοήθειά τους συνεπάγεται και μεγαλύτερη εξάρτηση. Αρα η συμφερότερη και πιο περήφανη λύση είναι αυτή που θα έρθει από μας. Κι αυτή μπορούμε να τη δώσουμε χωρίς μνημόνια ή όρους ή προγράμματα προερχόμενα έξωθεν. Αλλά βάζοντας εμείς οι ίδιοι την οικονομική τάξη στην πατρίδα μας. Κι αυτό προϋποθέτει επάνοδο στο πεδίο των αρετών. Αρχης γενομένης από την αλήθεια που πρέπει να πούμε στον λαό και όχι τάζοντας πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να σηκώσει και να δώσει η ευρισκόμενη στα πρόθυρα της χρεοκοπίας οικονομία μας.
Όλα  αυτά, βεβαίως, απαιτούν βαθύτατες μεταρρυθμίσεις χωρίς συντεχνιακές εξαιρέσεις και κυρίως ρήξεις με όλο το βρόμικο δομικό και λειτουργικό σύστημα του κράτους και της κοινωνίας. Ο λαός θέλει να δει γεγονότα πραγματικής αλλαγής και όχι ψευδεπίγραφες υποσχέσεις οι οποίες αυξάνουν ακόμα περισσότερο την πολιτική αναξιοπιστία. Θέλει να δει ένα καινούριο κράτος που να μην έχει καμιά σχέση με το βρόμικο χθες. Ένα κράτος που δεν θα είναι κουφάρι χωρίς ψυχή και ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά, αλλά μια Ελλάδα με μεγάλη και ρωμαλέα ψυχή και ένα λουλούδι που η μυρουδιά του θα εκλύεται αιώνια στον κόσμο.