Η ατυχία του ήταν ότι η μητέρα του είχε διαβάσει σε εφημερίδα πως «κάποιος νεαρός βρήκε σε ταξί μια τσάντα με χρήματα και την παρέδωσε στην αστυνομία και πως ο ιδιοκτήτης της τσάντας αρκέσθηκε σε ένα απλό και ξηρό ευχαριστώ». Από εκείνη τη στιγμή η μητέρα του, με κάθε ευκαιρία τον κατηγορούσε για την αφέλειά του να μη ζητήσει το αντίστοιχο ποσοστό των «ευρέτρων», πίστεψε ότι ο γιός της είχε πραγματικά βρει την γεμάτη με χρήματα τσάντα.
Συνεχίζοντας τη διήγησή του μου είπε ότι, με τις τόσες καθημερινές νύξεις της μητέρας του, άρχισε και ο ίδιος να σκέφτεται μήπως πραγματικά είχε βρει… τα χρήματα. Μάλιστα μου εκμυστηρεύτηκε ότι, όταν διηγήθηκε το γεγονός αυτό σε κάποιον γνωστό του, μετά το τέλος της συζήτησης τον ρώτησε με ειλικρινή αφέλεια… «το ποσό που βρήκες σε βοήθησε στις σπουδές σου;»
Το ψέμα ηχεί αφάνταστα γλυκά στα αυτιά του ανθρώπου και είναι πάρα πολύ εύπεπτο από το μυαλό του. Και δεν είναι μόνο αυτός, που ακούει το ψέμα, να το ενστερνίζεται ως την απόλυτη αλήθεια, αλλά και ο ψεύτης, που επαναλαμβάνοντας το μη αληθές ως αληθινό, γίνεται ένα με αυτό και ζει σε μια ψευδαίσθηση ,στον κόσμο του ψέματος που έστησε.
Και καλά στην περίπτωση του φίλου μου, το ψέμα του είχε μια μικρής σημασίας κατάληξη. Αλλά, όταν θέλοντας να αποκομίσει οικονομικό και κοινωνικό όφελος, ο δράστης της ενέργειας αυτής (ψεύτικης διαφήμισης), για να πείσει τους άλλους, πρώτος πιστεύει το ψέμα του και το περιβάλλει χρησιμοποιώντας νεολογισμούς, «χρυσώνει δηλ. το χάπι». Ο επιχειρηματίας, που με ψέματα προσπαθεί να αυξήσει την κατανάλωση του προϊόντος του, γίνεται ένα με ό,τι λέει. Ο ερωτευμένος με τα πλούτη του ετέρου ημίσεως επιδαψιλεύει πλουσιοπάροχα την έκφραση αισθημάτων αγάπης, που δεν πιστεύει και που με τη συμπεριφορά του προσπαθεί να τα επιβάλλει ως αληθινά.
Χαρακτηριστικά είναι τα ψέματα που αραδιάζουν οι πολιτικοί προκειμένου να επιτύχουν την εκλογή τους. Και που όταν εκλεγούν, πράττουν πράγματα που δεν έχουν καμιά σχέση με όσα υποσχέθηκαν. Εντυπωσιακές είναι οι προσπάθειές τους να πείσουν ότι πραγματοποιούν (sic) τα υπεσχημένα χρησιμοποιώντας «παράλληλα προγράμματα», «αντίμετρα», «εξορθολογισμούς» , «εξυγίανση μέτρων» και άλλες καλλωπιστικές και εύηχες λέξεις και εκφράσεις κενές όμως περιεχομένου.
Να μη ξεχνούμε τη… μεγαλειώδη έκφραση που ακούγεται από τα χείλη των πολιτικών: «Στην πολιτική άλλα σκεφτόμαστε, άλλα είναι αυτά που πρέπει να πράττουμε, άλλα υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε και άλλα τελικά πραγματοποιούμε». Ίσως η τελευταία αυτή ομάδα ψευτών είναι η μόνη κατηγορία, που όσο και αν προσπαθούν να σερβίρουν τα ψέματά τους ως αληθινά, δεν μπορούν ζυμωθούν μ’ αυτά. Είναι βέβαιοι ότι εν γνώσει τους λένε τα ψέματα και ότι κοροϊδεύουν….
Του Αλέξ. Λαζαρίδη (*)
(*) Ο κ. Αλέξ. Ν. Λαζαρίδης είναι τ. Καθηγητής ΤΕΙ, a. lazaridi@yahoo.fr
