Λαμπάδα στο μπόι του να του ανάβουν! Να τον ευγνωμονούν θα έπρεπε τον πρωθυπουργό μας! Επειδή μέσα σε τόσο σύντομο πολιτικό χρόνο, κατάφερε και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τη μοναδική και ιστορική ευκαιρία της Αριστεράς! Την ευκαιρία που δόθηκε σε έναν πολιτικό σχηματισμό, αριστερής προέλευσης έστω, που διαφοροποιήθηκε από τον πυρήνα της παραδοσιακής πάλαι ποτέ σκληρής και αταλάντευτης στις αρχές της Αριστεράς και βρέθηκε στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας με πρωταρχικό στόχο, υπόσχεση και όραμα να γίνει ο προστάτης των αδυνάτων, ο τιμωρός της διαπλοκής, της μίζας και της κλεψιάς και ο εγγυητής της ισοπολιτείας, της αξιοκρατίας, της προκοπής, της ανάπτυξης και της ευημερίας. Και άλλα πολλά ιδεατά…
ΑΥΤΟΣ ο κυβερνητικός σχηματισμός λοιπόν της Αριστεράς, όπως την εννοούν εκείνοι, που στις αγκάλες του δέχτηκε και τους «ανεξάρτητους (sic) καραδεξιούς» του Πάνου Καμμένου, απέτυχε - ως φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις - να κάνει πράξη το «ήρθε για να μείνει» που ευαγγελίζονταν όσοι ζωηρά πίστεψαν στην ιστορική αλλαγή και ευκαιρία μιας αριστερής πορείας για τη χώρα...
ΤΟΥΤΟΙ οι αυτοπροσδιοριζόμενοι αριστεροί κοινώς «τα έκαναν μαντάρα»! Χειρότερα πάντως από ό,τι τα βρήκαν. Πρώτα φρόντισαν να υφαρπάξουν με ψεύτικες υποσχέσεις την ψήφο των αγωνιούντων για το μέλλον τους Ελλήνων (και απογοητευμένων από όλες τις ως τώρα κυβερνήσεις) και στη συνέχεια τα φόρτωσαν όλα τα δεινά μας στους προηγούμενους. Πλήρωσαν τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς τους και τους παιδικούς ανόητους παλικαρισμούς στους δανειστές, πολύ εύκολα και ακριβά και κατέστησαν ακόμα φτωχότερους τους φτωχούς, ενώ εξαφάνισαν σχεδόν και τη μεσαία τάξη.
ΣΤΗΡΙΞΑΝ τη χρηματοδοτική τους δύναμη στους απόμαχους της δουλειάς και στους μισθωτούς, τους οποίους …ξεζούμισαν στην κυριολεξία με τους απανωτούς φόρους, ώστε να γεμίζουν κάθε τόσο τα ταμεία των δανειστών. Υποσχέθηκαν, πλην όμως δεν κατήργησαν, τον σκληρότερο φόρο όλων των εποχών, τον ΕΝΦΙΑ και αθέτησαν τρις την υπόσχεσή τους πως δεν πρόκειται να μειωθούν μισθοί και συντάξεις. Στα χρόνια της μέχρι τώρα διακυβέρνησης δεν μειώθηκε στο παραμικρό η πραγματική ανεργία, ενώ η μετανάστευση των επιστημόνων στο εξωτερικό πολλαπλασιάστηκε.
ΚΑΜΙΑ κοινωνική τάξη δεν ευνοήθηκε από κανένα ανακουφιστικό μέτρο και δυστυχώς νομοθετήθηκαν τα σκληρότερα μέτρα μέχρι τώρα με ετεροχρονισμένη εφαρμογή στο προσεχές σύντομο διάστημα. Με λίγα και απλά λόγια, φρόντισαν οι εγχώριοι να γεμίζει το ταμείο των δανειστών, όχι μόνο με το σήμερα αλλά εξασφάλισαν το ξεζούμισμα των Ελλήνων και για τα επόμενα χρόνια.
ΣΕ μια τέτοια κατάσταση θα είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι η εκλογική τύχη θα ήταν η ίδια όποτε γίνουν εκλογές για τα κυβερνώντα κόμματα. Όχι πως στους ψηφοφόρους έχει εμπεδωθεί η πίστη πως οι όποιοι άλλοι που θα εκλεγούν και θα έρθουν θα είναι καλύτεροι (άλλωστε τρελαίνεται κανείς σώφρων στην ιδέα πως πιθανά θα έρθουν ξανά στην κυβέρνηση εκείνοι που ξεκίνησαν δεκαετίες τώρα και ευθύνονται για την καταστροφή μας), αλλά όπως και να γίνει το πολιτικό τοπίο σίγουρα θα αλλάξει. Με την αριστερή παρένθεση να έχει πουλήσει την ευκαιρία της να μάθει στον τόπο να ζει και να αναπτύσσεται στα πρότυπα μιας ιδεατής αριστερής ανάπτυξης και της ευημερίας με αξιοπρέπεια. Αυτό το στοίχημα το έχασε ο Αλέξης Τσίπρας κι αυτός είναι ο λόγος που θα πρέπει να τον ευγνωμονούν οι αντίπαλοί του. Απλά είναι τόσο ανόητοι και βιαστικοί για εξουσία που δεν το γνωρίζουν…
Του Χρήστου Τσαντήλα
