Στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 2016 κανένα κόμμα δεν απέκτησε την απόλυτη πλειοψηφία των 120 εδρών (61 βουλευτές) και έκτοτε τα Σκόπια παραμένουν χωρίς Κυβέρνηση, γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της πΓΔΜ Ιβάνοφ, με τη στήριξη του απερχόμενου πρωθυπουργού Γκρούεφσκι, αρνείται να αναθέσει τον σχηματισμό Κυβέρνησης στον αρχηγό του δευτέρου κόμματος Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος με τη συνεργασία των τριών Αλβανικών κομμάτων, συγκεντρώνει την απόλυτη πλειοψηφία (77 έδρες). Υπόψη ότι η συμφωνία της Αχρίδας του 2000 προβλέπει ανεξάρτητα του αποτελέσματος των εκλογών, ένα τουλάχιστον Αλβανικό κόμμα πρέπει να συμμετέχει υποχρεωτικά στον σχηματισμό στην εκάστοτε Κυβέρνηση.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ο Ζόραν Ζάεφ, με συνεργασία και των τριών (3) Αλβανικών κομμάτων συγκάλεσε τη Βουλή της πΓΔΜ και κατόρθωσε να εκλέξει πρόεδρο αυτής, τον Αρχηγό ενός Αλβανικού κόμματος Ταλάτ Τζαφέρι και έτσι, σήμερα τα Σκόπια εμφανίζονται να έχουν κανονική Βουλή, όχι όμως και Κυβέρνηση. Η ενέργεια αυτή ξεσήκωσε ως είναι γνωστόν τους σκληρούς οπαδούς του Γκρούεφσκι, οι οποίοι με τη σειρά τους εισέβαλαν στον κτίριο της Βουλής και τα έκαναν όλα γυαλιά καρφιά με πάνω από εξήντα τραυματίες συμπεριλαμβανομένων και του τραυματισμού του Ζόραν Ζάεφ.
Αυτό που, διαφαίνεται είναι η απόφαση των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον, να εγκαταλείψουν πλέον τον Γκρούεφκι, ως βασικό συνομιλητή τους, στην πΓΔΜ. Ήδη αυτοί οι τρεις παίκτες, εξέφρασαν την υποστήριξη τους, στην εκλογή του νέου Προέδρου της Βουλής του Ταλάτ Τζαφέρι. Μάλιστα την 05-05-2017 συναντήθηκε στις Βρυξέλλες με την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ, για την εξωτερική πολιτική Μαγκερίνι και τον επίτροπο Διεύρυνσης Γιοχάνες Χαν. Είναι συνεπώς προφανές ότι η συνάντηση αυτή, ουσιαστικά συνιστά αναγνώριση της εκλογής του (Τζαφέρι), ως Προέδρου της Βουλής.
Η μετάβαση στα Σκόπια την 1η Μαΐου 2017 του βοηθού Υφυπουργού των Εξωτερκών Χόϊτ Γι (ο Αμερικανός Διπλωμάτης γνωρίζει καλά τα Βαλκάνια και είχε διετελέσει γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη), κατέδειξε το έντονο ενδιαφέρον της Ουάσιγκτον για την σταθερότητα της περιοχής αυτής. Φαίνεται δε ότι η συνάντησή του, με τον Πρόεδρο της π. ΓΔΜ Ιβάνοφ, λειτούργησε υπέρ μιας προσεκτικής αλλαγής στάση του τελευταίου. Αυτό μας οδηγεί στο να δοθεί εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης στον κο Ζάεφ που, απολαμβάνει ήδη της εμπιστοσύνης της Βουλής. Παράλληλα η Γερμανία πάντοτε πιο διακριτικά τάσσεται υπέρ μιας Κυβέρνησης Ζάεφ και των τριών Αλβανικών κομμάτων.
Ένα ερώτημα που, δεν έχει εύκολη απάντηση είναι ποια θα είναι τελικά η στάση των Αλβανών της πΓΔΜ (546.000) έναντι 2.100.000 συνολικού πληθυσμού της πΓΔΜ και οι φιλοδοξίες των άλλων δύο κέντρων του Αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού. Δηλαδή των Τιράνων και της Πρίστινας (Κόσοβο). Ωστόσο δεδομένης και της προεκλογικής περιόδου στην Αλβανία, ο πρωθυπουργός αυτής κ. Ράμα θέλει να εκμεταλλευθεί στο έπακρο επ’ ωφελεία του, την όντως ρευστή αυτή κατάσταση. Ο Αλβανός πρωθυπουργός θεωρεί ότι έχει το όραμα, την επιρροή και την ισχύ για να αποτελέσει αυτός και τα Τίρανα το σημείο αναφοράς για την τύχη όλων των Αλβανικών πληθυσμών που, κατοικούν στην ευρύτερη περιοχή. Κόσοβο 2.000.000 πΓΔΜ 546.000. Πρέσεβο (Σερβία) 150.000 Μαυροβούνιο 60.000 Συνολικό 2.756.000
Το ερώτημα που, αναδύεται για εμάς είναι πως, θα κινηθεί ο κ. Ζάεφ στην ονομασία της πΓΔΜ σε περίπτωση που, σχηματίσει Κυβέρνηση. Θα είναι ανοικτός σε λύση, ή θα τηρήσει και αυτός σκληρή στάση ώστε να μην κατηγορηθεί από τους Σλαβομακεδόνες Εθνικιστές ότι, υποχωρεί σε ένα μείζον Εθνικό θέμα. Με τα Αλβανικά κόμματα να θέλουν κατ’ αρχήν την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, δεν αποκλείεται οι πιέσεις να ενταθούν τόσο γι’ αυτήν (ένταξη στο ΝΑΤΟ) όσο και για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ - ΕΕ.
Ανεξάρτητα του σχηματισμού ή όχι Κυβέρνησης στην πΓΔΜ υπό τον κ. Ζάεφ η γειτονική χώρα φαίνεται να μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες και να διακυβεύεται έτσι η ενότητά της. Και τούτο γιατί το Αλβανικό στοιχείο ζητά την αναγνώριση της Αλβανικής ως δεύτερης γλώσσας, πλήρη αυτονομία, έπαρση της Αλβανικής Σημαίας σε περιοχές όπου πλειοψηφούν οι Αλβανοί, δική τους Αστυνομία και άλλα πολλά που, θέτουν εκ προοιμίου τις βάσεις διάλυσης της κρατικής οντότητας της πΓΔΜ.
Το 2030 οι Αλβανοί κάτοικοι θα είναι περισσότεροι από τους Σλαβομακεδόνες (1.260.000). Σήμερα το 70% των γεννήσεων στη χώρα αυτή είναι Αλβανοί. Συνεπώς τι χρείαν άλλων μαρτύρων θέλουμε για να αντιληφθούμε τη σταδιακή Αλβανοποίηση της πΓΔΜ: Πληθυσμός Σλαβομακεδόνες 1.260.000 Αλβανοί. 546.000. Τούρκοι 84.000 Ρομά 63.000 Λοιποί Σέρβοι - Βούλγαροι - Εβραίοι κ.α. 147.000 Απογραφή 2001. Σκόπιμα οι Σλαβομακεδόνες αποφεύγουν να διενεργήσουν νέα απογραφή γιατί δεν τους συμφέρει, να φανεί η θεαματική αύξηση του Αλβανικού στοιχείου.
Προβαίνω σε αυτή τη σύντομη ανάλυση, για να καταδείξω τους κινδύνους που, ελλοχεύουν στα βόρεια σύνορά μας, εξαιτίας του Αλβανικού μεγαλοιδεατισμού που, βασική πλέον επιδίωξη των Τιράνων είναι η ένωση των Αλβανών του Κοσσόβου και της Δυτικής περιοχής της πΓΔΜ (Τέτοβο - Κουμάνοβο κλπ) σε ενιαίο Εθνικό Αλβανικό κορμό με ομπρέλα τα Τίρανα. Έτσι φαίνεται σταδιακά να εξελίσσεται η Εθνολογική μεταβολή στην περιοχή μας και στη γειτονιά μας.
Εκτιμώ αργά ή γρήγορα ότι στα Βόρεια σύνορά μας, θα μας προκύψουν συγχρόνως συγκαλυμμένα ή όχι η Μεγάλη Αλβανία και η Μεγάλη Βουλγαρία, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα μας, ο ενδεχόμενος διαμελισμός της πΓΔΜ. Συνεπώς η μοναδική χώρα που διακαώς επιθυμεί τη διατήρηση της σημερινής κρατικής οντότητας της ΠΓΔΜ είναι η πατρίδα μας. Κάτι που, δυστυχώς δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα η γειτονική μας χώρα.
Δεν κινδυνολογώ απλώς εκθέτω τα γεγονότα όπως ακριβώς αυτά εξελίσσονται και λαμβάνουν χώρα ώστε, να προετοιμαζόμεθα ως χώρα να αντιμετωπίσουμε την όποια κατάσταση επιθυμητή ή όχι προκύψει στην περιοχή μας, χωρίς να αιφνιδιασθούμε.
Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα Σμήναρχο ε.α.
