Αυτά τα χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με το ότι είναι πολύ κοντά στη Λάρισα αποτέλεσαν ίσως τον κύριο λόγο που πολλοί νέοι άνθρωποι και χωρίς απαραίτητα να έχουν ρίζες από την περιοχή, εγκαταστάθηκαν στην πόλη του Αμπελώνα. Το γεγονός αυτό διεύρυνε τον αστικό χώρο της πόλης πολύ γρήγορα, δημιούργησε όμως και την ανάγκη για στήριξη και ικανοποίηση των κριτηρίων της επιλογής αυτών των ανθρώπων.
Διότι οι πολίτες που ζουν σε μία πόλη πέρα από τον ιδιωτικό τους χώρο κάνουν χρήση των κοινόχρηστων χώρων, των υπαρχόντων δικτύων και υποδομών, και των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Και εδώ αποκαλύπτεται ένα πρόβλημα, η ανυπαρξία των υποδομών. Πίσω από την πρώτη εικόνα που αποκομίζει κανείς όταν περιδιαβεί στην πόλη, υπάρχει μια πραγματικότητα που τρομάζει. Η πραγματικότητα αυτή είναι αποτέλεσμα είτε του ότι οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές δεν αντιλήφθηκαν την προτεραιότητα του πράγματος, είτε απλά δεν πρόλαβαν για διάφορους λόγους. Και χωρίς να έχω τη διάθεση να αριθμήσω όλα τα προβλήματα, θα αναφερθώ ενδεικτικά σε κάποιες περιπτώσεις που αξίζουν την προσοχή μας.
Η μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα και η δημιουργία νέων περιοχών εξελίσσονταν, παραβλέποντας χρόνια και σοβαρά θέματα πολεοδομικής φύσεως, αλλά και, σε μια πόλη που δεν διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης κάτι που την υποβαθμίζει συνολικά. Κι ενώ καλώς ξεκίνησε το έργο από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή στη συνέχεια με δικιά της ευθύνη οδήγησε τα πράγματα σε αδιέξοδο. Έτσι και τα έργα σταμάτησαν και αναστάτωσε την τοπική κοινωνία με την επιβολή του τέλους 80% επί της καταναλισκόμενης αξίας νερού.
Η πόλη διαθέτει πολλούς και ιδιαίτερους χώρους πρασίνου, δυστυχώς όμως οι χώροι αυτοί δεν έχουν τα κατάλληλα δίκτυα, όπως φωτισμού και άρδευσης.
Τα ελάχιστα δίκτυα άρδευσης στα πάρκα όπου υπάρχουν (να σημειώσω πως τα περισσότερα πάρκα ποτίζονται ακόμη με το χέρι) έχουν πολλά προβλήματα και συνεχώς τα εξοπλίζουμε και τα εκσυγχρονίζουμε.
Απο την εποχή που επικρατούσε η λογική «κάθε πάρκο και παιδική χαρά, κάθε γωνιά μια κούνια» ήταν εγκατεστημένος απαρχαιωμένος και επικίνδυνος εξοπλισμός που σιγά - σιγά τον απομακρύναμε και δημιουργήσαμε νέες πιστοποιημένες παιδικές χαρές.
Επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει και ο Αμπελώνας είναι η διαχείριση των αδέσποτων ζώων καθώς δεν υπήρξε ποτέ καμμιά δομή που να αντιμετωπίζει το πρόβλημα και για τον λόγο αυτό, δημιουργούμε στον Αμπελώνα στον χώρο των παλαιών σφαγείων Δημοτικό Κτηνιατρείο.
Επειδή όμως την όμορφη πόλη την κάνουν οι όμορφοι άνθρωποι, εμείς, πέρα από τη υποστήριξη και ανάδειξη του πολιτιστικού γίγνεσθαι της πόλης, φροντίζουμε για τη δημιουργία τόπων συνάντησης και νέων δομών έκφρασης των πολιτών, ώστε να ξεδιπλώνονται οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ικανότητες της κοινωνίας και να ενισχύεται η κοινωνική συνοχή.
Έτσι δημιουργούμε νέες δομές όπως η Γιορτή Ανθοκομίας, που έγινε πριν από λίγες ημέρες στο πάρκο του Αγίου Γεωργίου, αλλά παράλληλα, αλλάζουμε και το χαρακτήρα παλαιών, όπως η Γιορτή Κρασιού που τα τελευταία χρόνια ήταν απονευρωμένη και χωρίς προοπτική. Εμείς αναδεικνύοντας τον κύριο χαρακτήρα, δηλαδή τον οινικό χαρακτήρα, δώσαμε προστιθέμενη αξία στο αμπέλι και τον πρωτογενή τομέα αλλά απογειώσαμε και την επισκεψιμότητα της Γιορτής με ό,τι θετικό συνεπάγεται αυτό για την οικονομία της πόλης.
Η αλήθεια όμως είναι πως ζούμε σε δύσκολη εποχή, που σημαίνει πως όσα γίνονται, γίνονται με λίγους πόρους και μέσα, αλλά με επιμονή και συνέπεια. Και σε αυτές τις δύσκολες εποχές ήρθε και ο Καλλικράτης που λειτούργησε αρνητικά. Η ενοποίηση του πρώην Δήμου Αμπελώνα με τον πρώην Δήμο Τυρνάβου έκανε τους ενεργούς πολίτες του Αμπελώνα διστακτικούς. Τους αποθάρρυνε να συμμετέχουν, να διεκδικούν, να ορίζουν τα πράγματα στην πόλη τους, θεωρώντας πως δεν έχουν τον πρώτο λόγο για όσα συμβαίνουν σε αυτή.
Χωρίς να θέλω εδώ να μιλήσω για τα καλά και τα κακά του Καλλικράτη νομίζω πως υπάρχουν τα εργαλεία που όλοι μαζί μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Ο Αμπελώνας και ο Τύρναβος έχουν ίδια μορφολογία, ίδια βασική οικονομία, ελάχιστες πολιτισμικές διαφορές και έχουν κοινή μοίρα και προοπτική. Μαζί δημιουργούμε και ζωντανεύουμε τον τόπο. Έτσι για παράδειγμα πιστεύω πως ένα κτίριο κόσμημα όπως είναι το Δημαρχείο του Αμπελώνα δεν πρέπει να είναι βουβό αλλά να γεμίσει ζωή και δράση.
Είναι στο χέρι όλων μας.
Γράφει ο Χρήστος Τσιόπας *
* Ο κ. Χρήστος Τσιόπας είναι αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος
και Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Τυρνάβου
