Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης
Η Ευρωπαϊκή Ενωση είτε θα σεβαστεί τη δημοκρατία, είτε θα πάρει το ρίσκο της ανόδου ακροδεξιών και λαϊκιστικών κινημάτων στην Ευρώπη, δήλωσε το προηγούμενο Σάββατο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Πιερ Λοράνς. Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να μιλάει σαν να είναι η ηθική φωνή της Ευρώπης και σαν ο ίδιος να είναι, ως αριστερός, όπως δηλώνει, ο εκφραστής της μιας και μοναδικής αλήθειας την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί με προνομιακό τρόπο η ιδεολογία του.
Υποτίθεται ότι ο επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης προειδοποιεί την Ευρώπη την οποία θέλει, λέει, να την κάνει δικαιότερη και δημοκρατικότερη. Υποτίθεται, επίσης, ότι ζητεί από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να σκεφτούν περισσότερο πολιτικά για να πάψουν να ενισχύουν ευρωφοβικούς και λαϊκιστές πολιτικούς όπως η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, στην πραγματικότητα, νομίζει ότι μιλάει σε αφελείς. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί άριστα γνωρίζουν ότι ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδας είναι επικεφαλής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ενός ακραία λαϊκιστικού και ακροδεξιού κόμματος, δεδηλωμένος αντισημίτης που έχει δηλώσει ότι οι Εβραίοι δεν φορολογούνται. Ο Αλέξης Τσίπρας, που θέλει να αλλάξει την Ευρώπη, θα όφειλε να γνωρίζει ότι είναι επικεφαλής μιας κυβέρνησης που επενδύει στον μιλιταρισμό, που στο όνομα του έθνους και του λαού έχει οικοδομήσει μια εικόνα σύμφωνα με την οποία οι Γερμανοί εταίροι είναι εχθροί μας, που μπολιάζει την ελληνική κοινωνία με έναν πρωτόγνωρο εθνικισμό.
Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει για την επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Θεωρεί δημοκρατική παλιννόστηση την κυβέρνησή του, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Κι όμως. Στελέχη της κυβέρνησης αυτής μοιάζει να περιφρονούν τους δημοκρατικούς κανόνες. Ο βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, π.χ., έως πρόσφατα διευθυντής της κομματικής εφημερίδας, της «Αυγής», απείλησε ραδιοσταθμό επειδή δεν του άρεσε ο τρόπος με τον οποίο ιεραρχούσε και μετέδιδε τις ειδήσεις. Υπάρχει δημοσιογράφος, στέλεχος μεγάλου καναλιού, στον οποίο αρνούνται να μιλήσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ! Πώς είναι δυνατόν σε μια δημοκρατία να μη θεωρείται αυτονόητη η ελευθερία της έκφρασης, πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να επιλέγει δημοσιογράφους ως συνομιλητές και να αποκλείει άλλους; Ολα αυτά, ο πρωθυπουργός τα προσπερνά. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να κερδίζει τις εντυπώσεις στο εσωτερικό της χώρας, πιστεύοντας ότι έτσι θα διαιωνίσει την κυριαρχία του.
Στο μεταξύ, όμως, η χώρα πορεύεται στο άγνωστο, με την κρίση να βαθαίνει. Η οικονομία συρρικνώνεται, η αγορά βυθίζεται, το κράτος ψάχνει να βρει πόρους για να χρηματοδοτήσει το κόστος του και τις υποχρεώσεις του... Αλλά η κυβέρνηση πολιτεύεται με συνθήματα και μεγάλα λόγια. Πρώτη φορά αριστερά.
Τι σημαίνει όμως στην πραγματικότητα "κυβέρνηση πρώτη φορά αριστερά"; Μια πορεία χωρίς πρόγραμμα, μιας χώρας που δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα μεγάλα προβλήματά της. Οι μεταρρυθμίσεις που συνομολογήσαμε με τους εταίρους καρκινοβατούν. Η κυβέρνηση αρνείται την επιτήρηση των δανειστών μας, κινδυνεύοντας να αφήσει από ρευστότητα τη χώρα, ενώ συστηματικά στο εσωτερικό αλλάζει το περιεχόμενο των συμφωνιών που υπογράφει στο Eurogroup.
Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης συμπεριφέρεται αντιφατικά, δίνει διαλέξεις στους εταίρους, ο περισσότερος χρόνος του καταναλώνεται σε συνεντεύξεις και στο χτίσιμο διεθνώς της δικής του, της προσωπικής εικόνας. Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, επιμένει στον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ, δίνει μάλιστα την πρώτη αύξηση στους εργαζόμενους της επιχείρησης, την ίδια στιγμή που καταρρέουν όλες οι δομές της χώρας. Και ταυτόχρονα επιχειρεί να δημιουργήσει πρόβλημα στην εταιρία «Ελληνικός Χρυσός», με κίνδυνο να μείνουν άνεργοι περισσότεροι από χίλιοι βιομηχανικοί εργάτες, στο όνομα του περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος - κάτι που για την ώρα δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει.
Αυταρχισμός, επιπολαιότητα, αντιφατικότητα, αριστερή φρασεολογία με ακροδεξιά ατζέντα σε πολλούς τομείς του υπουργικού έργου χαρακτηρίζουν αυτές τις πενήντα μέρες της διακυβέρνησης Τσίπρα, οι οποίες επιβεβαιώνουν ένα πράγμα. Ότι η ελπίδα δεν επέστρεψε.
Το χειρότερο, πάντως, είναι ότι η "πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση, με το δείγμα γραφής της, την επιπολαιότητα και την αδυναμία μιας θετικής πρότασης, που έχουν ως αποτέλεσμα να βουλιάζουμε κάθε μέρα και περισσότερο στην αβεβαιότητα, επιβεβαιώνει τον ιστορικό αριστερό ηγέτη, Λεωνίδα Κύρκο, ο οποίος στην τελευταία συνέντευξή του δήλωνε:
«Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι, π.χ., αν νικούσε τότε η επανάστασή μας, θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο, θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο, τον Βλαντά κ.τ.λ. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν».
Ο Αλέξης Τσίπρας κινδυνεύει να βρεθεί πρωταγωνιστής στο παράδειγμα προς αποφυγήν του Κύρκου. Εβδομήντα χρόνια μετά.
