Να έχουν το «γνώθι σ΄ αυτόν». Να έχουν μέσα τους βαθιά ριζωμένη την αξία της αυτογνωσίας. Έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να την ανασύρουν και ν` αξιολογήσουν τον εαυτό τους. Αν είναι ικανός να εισέλθει στο στίβο της αντιμετώπισης των κρατικών προβλημάτων. Το τονίζω ιδιαίτερα αυτό, γιατί οι πρακτικές των περισσότερων πολιτικών μας δείχνουν άγνοια της αρετής αυτής. Της ανιδιοτελούς και ανυποχώρητης αγωνιστικής διάθεσης για την επικράτηση του δικαίου.
Κι αυτή η κατάσταση είναι ορατή σ` όλη την έκταση του ελληνικού κοινοβουλίου. Τη βλέπουμε: στη γρήγορη εγκατάλειψη των προεκλογικών υποσχέσεων. Στην έλλειψη θέσεων για την προώθηση δίκαιων λύσεων στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων. Στην απουσία ουσιαστικής επικοινωνίας με τις χειμαζόμενες κοινωνικές ομάδες. Και κυρίως στην αδυναμία άρθρωσης πειστικού λόγου απέναντι στον οδοστρωτήρα της κατάλυσης του κοινωνικού κράτους.
Δυστυχώς, προς αυτήν την κατεύθυνση οδηγεί η απουσία αυτογνωσίας στο πολιτικό προσωπικό το οποίο έρχεται να υπηρετήσει τα συμφέροντα της κοινωνίας και της πατρίδας. Με αποτέλεσμα ο λαός αντί να βγαίνει απ` το κολαστήρι της φτώχειας και της εγκατάλειψης, να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην απόγνωση και στην καταστροφή. Αδύναμος και απροστάτευτος απ` τα αδηφάγα κέντρα του εξωτερικού και των εδώ υποτακτικών τους ψάχνει να βρει τη λύτρωση. Που όμως δεν έρχεται. Για να έρθει πρέπει ν` αλλάξει. Ν` αποδιώξει από πάνω του την μοιρολατρεία που τον διακατέχει και να πάρει ο ίδιος την τύχη στα χέρια του. Αποζητώντας επιτακτικά, μέσω των θεσμικών οργάνων, την «εδώ και τώρα» μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος. Με κεντρικό στόχο τη θέσπιση της ικανότητας και την πλήρη επικράτηση της αλήθειας σ` όλες τις βαθμίδες της πολιτικής. Για να σταματήσει έτσι η προεκλογική «ανδρειωσύνη» των ταγών της εξουσίας να μετατρέπεται σε μετεκλογική απραξία. Στη θέση που τους οδηγεί η εξασφάλιση του βουλευτικού θώκου. Ο οποίος τους παρέχει, παρά τη λαϊκή φτώχεια, μια άνετη ζωή. Όπου παύει να σκέφτεται τον δεινοπαθούντα άνεργο, το φτωχό οικογενειάρχη. Τον άστεγο, τον πεινασμένο του δρόμου και των συσσιτίων...
Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί το πολιτικό σύστημα δεν λειτουργεί ποιοτικά και αξιοκρατικά στην επιλογή των υποψηφίων βουλευτών. Δεν αξιολογεί αξιακά τους εισερχομένους στο κομματικό μαντρί. Το ενδιαφέρουν μόνο το όνομα, οι βαρύγδουποι τίτλοι, η κομματική δράση και κυρίως η προσήλωση στις «κομματικές αξίες» της πελατειακής και αναξιοκρατικής λειτουργίας του κράτους. Το σημαντικότερο όμως όλων, το οποίο αποτελεί και μια από τις σοβαρότερες αιτίες της σημερινής κρίσης είναι η απουσία αυτογνωσίας των εισερχομένων στον πολιτικό στίβο. Η οποία θα τους οδηγήσει στη γνώση των ικανοτήτων τους. Στην αντίληψη της ηθικής και κοινωνικής τους συγκρότησης. Και κυρίως στην αποφασιστικότητά τους ν` αγωνίζονται γενναία και ανυποχώρητα στην προώθηση και επίλυση των προβλημάτων της ανήμπορης κοινωνίας.
Νομίζω ότι αυτό πρέπει να έχει κατά νου, όταν κάποιος σκέφτεται ν` ασχοληθεί με την πολιτική. Να ενδοσκοπεί τον εαυτό του. Για να διαπιστώσει, αν μπορεί να λειτουργήσει θετικά και παραγωγικά στην αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων. Και το ουσιαστικότερο στη δημιουργία ενός καλύτερου και δικαιότερου κράτους. Αν αυτές τις αξίες δεν τις έχει τότε να μην εισέρχεται στον πολιτικό στίβο. Κι` αυτό είναι υποχρέωσή του να το κάνει. Γιατί αποτελεί λαϊκό αίτημα. Και η μη τήρησή του μπορεί ν` αποβεί προς ζημία του κοινωνικού και δημόσιου συμφέροντος.
Επομένως, η αυτογνωσία μαζί με τα κριτήρια ικανότητας που πρέπει να εφαρμόζουν οι κομματικοί οργανισμοί μπορούν να δώσουν σοβαρότητα στην ελληνική πολιτική και να καθαρίσουν το τοπίο της από ανίκανους και επικίνδυνους πολιτικούς. Κατ` αυτόν τον τρόπο θα σταματήσει ο εξευτελισμός και η απαξίωση των ασχολουμένων μ` αυτήν και θα δημιουργηθεί ένα καθαρό μέτωπο αδιάκοπης προσπάθειας προς την κατεύθυνση της κοινωνικής και εθνικής μας επιβίωσης.
Μια τέτοια αρχή μπορεί ν` αποτελέσει τη βάση δημιουργίας ενός νέου και προοδευτικού πολιτικού συστήματος. Το οποίο θ` αποτελεί μόνιμο ανάχωμα στην εμφάνιση φαινομένων ηθικής και κοινωνικής κρίσης. Ας το επιχειρήσουμε λοιπόν.
Του Κων/νου Τσιρονίκου
