«... Λαός μου, τι εποίησά σοι και τι μοι ανταπέδωκας;
τυφλούς εφώτισα, τους λεπρούς σου εκαθάρισα,
…αντί του μάνα χολήν, αντί του ύδατος όξος,
αντί του αγαπάν με σταυρώ με προσηλώσατε...».
Κι απ’ τ’αντίφωνο αυτό, αξίζει να θυμηθούμε και τη φράση του ίδιου του Χριστού : «Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου και ουκ ηθελήσατε». Γεννάται όμως εδώ το ερώτημα. Λειτούργησε ποτέ αφ΄εαυτού του και πέραν του πολιτικοθρησκευτικού κατεστημένου ο άνθρωπος; Θα το πω και ανάποδα :επέτρεψε ποτέ το πολιτικο-θρησκευτικό ιερατείο ή ο άνακτας ή ο ηγεμόνας, αυτονόμηση της κοινής γνώμης από δαύτον;
«Θεριά οι άνθρωποι, γράφει ο Κ.Βάρναλης, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν… Χίλιες φορές να γεννηθείς ,…τόσες θα σε σταυρώσουν» κι αυτό θαρρώ έγινε ,γίνεται και θα γίνεται στο διάβα των αιώνων.
Γι αυτά τα θεριά λοιπόν η κουβεντούλα μας σήμερα, αν και δεν σας κρύβω πως πρώτη μου επιλογή ήταν για σήμερα, να σταθώ στ’απόσπασμα του Οδυσσέα Ελύτη «αυτός ο λαός ο μικρός ο μέγας».
Το εύκολο είναι να ρίξεις τ’ ανάθεμα σ’ένα λαό …που δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει ,δεν τόθελε κατά βάθος να το κάνει… αυτό που κατ’ έπανάληψιν κάνει. Το δύσκολο δε, είναι ν’ αφουγκραστεί κανείς, να μάθει από αυτόν, αλλά και να τον διαμορφώσει.
Μεταξύ Θεού και Ισραήλ προκύπτει μια διπλή συμφωνία: εκλογή και διαθήκη. Είναι δηλαδή οι Ισραηλίτες ο διαλεχτός λαός του Κυρίου ,απορρέουν όμως και υποχρεώσεις από δαύτο. Ο Ισραήλ αφ’ενός δεσμεύεται να πιστεύει κ κείνος σε Εκείνον (στη συμφωνία), να κατέχει, να διατρανώνει την πίστη του και τη σχέση του με τον Θεό, αφ’ ετέρου δε να μεταφέρει ,να διαλαλεί αυτό το αγαθό στα γύρω έθνη. Εδώ ‘ναι και το τραγικό, απέτυχε και στα δύο.
-τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι
τοῦ λαοῦ, εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα,
καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσιν.
ἔλεγον δέ· μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ.
-Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου και ουκ ηθελήσατε».
-Ἡ Μεγάλη Παρασκευή εἶναι ἡ ντροπή όλων μας, γράφει ο Ιουστίνος Πόποβιτς Τό ὄνειδος καί ἡ ἀποτυχία μας. Κατά κάποιον τρόπο, στόν Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη ἔχουν μερίδιο οι ψυχές ολωνών. Διά τοῦ Ἰούδα ὅλοι μας προδώσαμε - για 30 αργύρια, 20 Ευρώ τόσο αποτιμήθηκε ο ποιητής των πάντων - εγκαταλείψαμε τόν Χριστό,ἐναγκαλιζόμενοι τόν σατανᾶ («αφου παρέλαβε [ο Ἰούδας] τό ψωμί εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ σατανᾶς» Ἰω. ιγ΄ 27).
- «Λαέ μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας;»
-Ποτέ, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα. Σήμερα ὁ διάβολος «σαρκώθηκε» μέσα στόν ἄνθρωπο, για να σκοτώσει τον Θεάνθρωπο. Εἶναι η μεγαλύτερη πτώση κι ἀπ’ τήν πρώτη πτώση [τοῦ Ἀδάμ]. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀποστάτησε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά σήμερα σκότωσε τό Θεό. Ούτε ο διάβολος δέν ὑπῆρξε τόσο ἔντεχνα κακός ὅπως ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος κατέβηκε καί στόν Ἅδη, μά ἐκεῖ δέν τόν ἐσταύρωσαν. Ἐμεῖς ὅμως τόν ἐσταυρώσαμε!
Δέν εἶναι ἡ γῆ χειρότερη ἀπό τόν Ἅδη; Ἀπό τόν Ἅδη δέν ἔδιωξαν τόν Χριστό, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι σήμερα τόν ἔδιωξαν ἀπό τήν γῆ, τόν ἔδιωξαν ἀπό τό σῶμα τους, ἀπό τήν ψυχή, ἀπό τήν πόλη τους…Ποτέ δέν ὑπῆρξε πιό ἀθῶος κατάδικος. Ποτέ ὁ κόσμος δέν εἶδε πιό παράλογους δικαστές.
- Λένε πώς ὁ Κύριος ποτέ δέν ἐγέλασε, ἐνῶ συχνά τόν ἔβλεπαν νά κλαίει
Περιγελᾶται σήμερα Ἐκεῖνος πού δέν ἐγέλασε ποτέ.. Ὀνειδίζεται σήμερα Ἐκεῖνος πού ἦρθε νά μᾶς δοξάσῃ. Βασανίζεται σήμερα Ἐκεῖνος πού ἦρθε νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τά βάσανα. Παραδίδεται σήμερα σέ θάνατο Ἐκεῖνος πού ἔφερε τήν Αἰώνιο Ζωή. Ἄνθρωπε! ὑπάρχει τέλος στόν παραλογισμό σου; τέρμα στήν πτώση σου;
Ἐ σύ τυφλέ, σοῦ ἄνοιξε τούς ὀφθαλμούς, για να τον αντικρύσεις κι όχι νά φτιάξῃς τόν Σταυρό καί νά Τόν σταυρώσῃς. Ἐ σύ νεκρέ, γι’ αὐτό σέ ἀνέστησε, γιά νά τόν στείλῃς στόν τάφο;
-Παρέδωκε ὁ Πιλᾶτος τόν πρᾶο Κύριο, ἵνα σταυρωθῇ (Ἰω. ιθ΄ 16) και οἱ ἄνθρωποι τόν ὁδηγοῦν , ἀπό βάσανο σέ βάσανο, ἀπό χλεύη σέ χλεύη και εν τέλει στον σταυρό.
-Καρφιά μπήγουν στά χέρια Του… και πολύ φοβάμαι ακόμη αυτό κάνουμε .Σταυρώνουμε με νοητά καρφιά όχι μόνον Εκείνον αλλά εαυτούς και αλλήλους. Απ’ την στιγμή που οι χριστ. Εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε ημικρατικές οντότητες και αντί του Ευαγγελίου ορίσαμε στην ζωή μας «Το Κατά Διαβόλου Ευαγγέλιο» (Νίκος Σιδέρης) μην απορούμε πως φτάσαμε ως εδώ. Οργανωμένες μειοψηφίες (θρησκ. κόμμα φαρισαίων) εγκλημάτισαν, κατά του Θεανθρώπου, τότε. Οργανωμένες μειοψηφίες (κόμματα) οργιάζουν κατά του ανθρώπου σήμερα. Πριν γιορτάσουμε την Ανάσταση ας ξεκαθαρίσουμε αν θέλουμε κάτι τέτοιο και τι είναι ιερό και τι όχι.
Άλλωστε Πάσχα σημαίνει ελληνιστί πέρασμα απ’ την σκλαβιά στην ελευθερία. Αν δεν θέλουμε ν’αποδιώξουμε την σκλαβιά δεν υπάρχει λόγος και να το γιορτάζουμε!
Καλό βόλι αμίγκος!
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υποψ. βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο.
