Από τη Μαρίνα
Αποστολοπούλου
*Άσπρη κάλτσα.
Σανδάλι αρχαιοελληνικό. Γάμπα τριχωτή. Βερμούδα ευρύχωρη, καρό, με το καβάλο να έχει αγγίξει γόνατο. Πουκαμίσα λουλουδάτη. Φωτογραφική μηχανή. Πάνινο καπέλο, που γράφει «I love Mykonos». Δηλαδή, τουρίστας. Ενίοτε, μπορεί να παίρνει και καμία τουρίστρια από πίσω και να φωνάζει αντί για «στάσου, μύγδαλα!», «στάσου, απόδειξη!»
*Μπικουτί στο ξεθωριασμένο ξανθό μαλλί. Ρόμπα λουλουδάτη, χνουδωτή (της λείπει το τελευταίο κουμπί), παντόφλα γούνινη ή σαγιονάρα ανάλογα με την εποχή. Στο χέρι ο πλάστης. Όχι ο μεγάλος, ο μακρόστενος. Ο πιο κοντός, που είναι σαν ρόπαλο του μπέιζμπόλ (Ωραίο «εργαλείο» αν προκύψει κανένας απείθαρχος).
*Γυαλιά μυωπίας στερεωμένα πάνω σε μύτη ελαφρώς ευμεγέθη.
Μαλλί κοντοκουρεμένο. Μπλουζάκι πόλο. Παντελόνι τζιν.
Στο χέρι μία αρμαθιά βιβλία. Ύφος ελαφρώς χαμένο στο διάστημα.
Το κινητό προέκταση του χεριού.
Προσέξτε ιδιαιτέρως τις ως άνω περιγραφές προσθέτοντας και μικρές παραλλαγές τους ανάλογα με τη φαντασία σας, γιατί στους μήνες που έρχονται θα σας φανούν, ιδιαιτέρως χρήσιμες. Ανεξαρτήτως αν είστε ιδιοκτήτης κάποιου καταστήματος ή όχι. Αν είστε βεβαίως, ένας λόγος παραπάνω, διότι θα αναγνωρίζετε πιο εύκολα τους Βαρουφάκειους «κατασκόπους», οι οποίοι θα «μάχονται» τη φοροδιαφυγή «καρφώνοντας» τους πάντες.
Τουλάχιστον στην Κατοχή, αυτοί που έκαναν αυτή τη… δουλειά, φορούσαν κουκούλα!
Από τζόγο πώς τα πάτε;
Αν δεν είστε και τόσο «φαν» καλό θα είναι να το φιλοσοφήσετε το θέμα περισσότερο, διότι… Διότι θα τζογάρουμε ομαδικώς.
Θα απαιτούμε τις αποδείξεις των συναλλαγών μας (καλά αυτό δεν είναι κακό βεβαίως), αλλά προκειμένου να έχουμε κίνητρο να τις ζητάμε, θα ξέρουμε ότι εν συνεχεία θα μπαίνουμε σε κλήρωση. Θα υποβάλλουμε όλες μας τις αποδείξεις, θα γίνεται κλήρωση και ένας, δυο, τρεις υπερτυχεροί θα παίρνουν πλούσια δώρα! Ένα αυτοκίνητο; Ένα κότερο; («Έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;»). Μία φριτέζα; Ένα μεταχειρισμένο φούρνο μικροκυμάτων; Ένα ζευγάρι ανατομικές παντόφλες; Μία θερμοφόρα σε χνουδωτή θήκη; Ίσως ένα θερμαινόμενο ηλεκτρικό υπόστρωμα που είναι και της μόδας;
Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω, τι κρύβει ο Βαρουφάκης για μας; Κάτι σε κίντερ-έκπληξη, τέλος πάντων, για εκείνους τους ολίγους και τυχερούς.
Η πλάκα είναι ότι όταν μερικά χρόνια πριν το είχε προτείνει αυτό ο Στουρνάρας είχαμε ξεραθεί στα γέλια.
Τώρα; Τώρα έχουμε φθάσει γενικώς στο «γέλαγαν όλοι μαζί μου, λύθηκα κι εγώ στα γέλια».
Για να μην θυμηθούμε τι έχουμε τραβήξει με τις αποδείξεις όλα τα προηγούμενα χρόνια. Που πότε μας έλεγαν το ένα και πότε μας υπόσχονταν το άλλο για φοροελαφρύνσεις προκειμένου να υπάρχει το «δόλωμα» για να τις ζητάμε και τελικά να καταλήγουμε με ένα πάκο άχρηστη χαρτούρα, που δεν τη λαμβάνουν υπόψη.
Συμπέρασμα;
Σύμφωνα με τη νέα φορολογική πολιτική, πρέπει να γίνουμε «ρουφιάνοι» (τη… ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν, τον ρουφιάνο ουδείς), και «τζογαδόροι». Αυτές είναι οι «αρχές» βάσει των οποίων θα πορευόμεθα στη νέα μεταμνημονιακή (λέμε τώρα, για να ‘χουμε και κάτι να λέμε!) πραγματικότητα.
Κατά τα λοιπά ο… αγώνας της κυβέρνησης, αλλιώς να είναι τα πράγματα και αλλιώς να παρουσιάζονται, συνεχίζεται.
Καλά μνημόνιο δεν έχουμε πια, αυτό είναι σαφές και ξεκάθαρο. Όλα αυτά τα μέτρα που αναγκάζεται να πάρει η Κυβέρνηση και που θα πάρει στη συνέχεια, υπό τον ασφυκτικό έλεγχο των δανειστών, οι οποίοι δεν είναι και ικανοποιημένοι από το περιεχόμενό τους, δεν είναι μνημόνιο. Η προϋπόθεση που θέτουν να εφαρμοστούν τα μέτρα πρώτα και μετά να ανοίξει, ολίγον, η κάνουλα χρηματοδότησης που έχει στραγγίξει, όοοχι, δεν είναι… μνημονιακού τύπου. Είναι… τρίτου τύπου.
Επίσης τα τεχνικά κλιμάκια-θεσμοί για τα οποία έγινε ολόκληρο θέμα αν θα έρθουν ή αν θα πάνε εκεί τα απαιτούμενα έγγραφα προς έλεγχο και που τελικά αν χρειαστεί θα έρθουν, όχι και βεβαίως δεν είναι της τρόικας.
Πραγματικά είναι να αναρωτιέται κανείς την ώρα που όλα καταδεικνύουν την κρισιμότητα και την οριακότητα των στιγμών, αν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου να προσπαθεί κανείς να σώσει τα προσχήματα για το εσωκομματικό του ακροατήριο, όταν αυτό που προέχει είναι να σωθεί η χώρα. Δύο καρπούζια σε μία μασχάλη δεν χωράνε. Αυτό, θα έπρεπε πλέον να έχει γίνει αντιληπτό.
Σε κάθε περίπτωση, σήμερα ξεκινάει η πραγματική «μάχη» ανεξαρτήτως ονόματος.
Διότι και οι του Γιούρογκρουπ συνειδητοποίησαν ότι «στου κουφού την πόρτα… παρ’ την πόρτα και φύγε», αλλά ζητάνε από την ελληνική κυβέρνηση, άλλα συμφωνούν και άλλα τους παρουσιάζει. Κατόπιν τούτου δεν έκατσαν να ξοδέψουν και πολύ χρόνο στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας. Παρέπεμψαν τη λίστα στην αξιολόγηση των τεχνικών κλιμακίων-όπως άλλωστε και η σχετική διαδικασία προβλέπει-και αναμένουν τα αποτελέσματα προκειμένου να δουν τι θα γίνει παρακάτω.
Τώρα στις Βρυξέλλες θα γίνεται αυτό ή στην Ελλάδα, είναι ήσσονος σημασίας και «για τα μάτια». Η ουσία είναι να βρεθεί ένας κοινός τόπος συμφωνίας και γρήγορα, γιατί το πρόβλημα άμεσης επιβίωσης είναι δικό μας, δεν είναι των δανειστών.
