Δεσμεύσεις για Μητσοτάκη
Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του πήραν την ψήφο του ελληνικού λαού τον Ιανουάριο του 2015 υποσχόμενοι τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας και του μνημονίου. Σύμφωνα με την βασική πολιτική τους θέση αρκούσε η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ για να απαλλαγούν οι πολίτες από τα δύσκολα και τα σκληρά μέτρα και να διαγραφεί το σύνολο του χρέους του ελληνικού Δημοσίου.
Αυτοί που έστησαν τη μεγαλύτερη επιχείρηση εκλογικής εξαπάτησης των τελευταίων δεκαετιών κινήθηκαν εξαιτίας των λαθών και των παραλείψεών τους σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Υπέγραψαν το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο, πολύ σκληρότερο από το δεύτερο η εφαρμογή του οποίου είχε μπει στην τελική της φάση, και παρέτειναν τη μνημονιακή περίοδο τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο του 2018.
Επειδή παρατηρείται ήδη καθυστέρηση 13 μηνών στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος-μνημονίου, γίνεται φανερό ότι θα υπάρξει ανάγκη για νέα παράταση της μνημονιακής περιόδου. Δεν υπάρχει ο χρόνος για να εφαρμόσει η ελληνική πλευρά πλήρως τα συμφωνηθέντα και για να βγει το ελληνικό Δημόσιο στις διεθνείς αγορές σε μεγάλη κλίμακα και με ικανοποιητικά επιτόκια δανεισμού.
Με βάση όσα είπε ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας κ. Σαπέν καταβάλλεται μία παρασκηνιακή προσπάθεια –την οποία αποδίδει στο ΔΝΤ- να ασκηθεί πίεση στη ΝΔ να προσυπογράψει τα πρόσθετα μέτρα τα οποία αναμένεται να εμφανίσει μέχρι τον Μάιο η κυβέρνηση προκειμένου να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση και να αποτρέψει την εκδήλωση μιας νέας κρίσης εμπιστοσύνης σε βάρος της οικονομίας.
Απαράδεκτη διαπραγμάτευση
Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ έσπευσαν να διαψεύσουν τον υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας κ. Σαπέν, ο οποίος δεν αποκλείεται να θέλησε να εξυπηρετήσει πολιτικά τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και την κυβέρνηση, ακολουθώντας τη γραμμή του ίδιου του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας κ. Ολάντ.
Δεν χρειαζόταν όμως η παρέμβαση του κ. Σαπέν για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα καταργούσε το μνημόνιο τον Ιανουάριο του 2015 προσπαθεί τώρα να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος της σκλήρυνσης των μνημονιακών μέτρων επιβάλλοντας ένα είδος συνυπευθυνότητας στη ΝΔ. Από εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία για να καταργήσει το μνημόνιο προσπαθεί να διατηρηθεί σε αυτήν παρατείνοντας την εφαρμογή του και στη διάρκεια της επόμενης τετραετίας, όπου όπως όλα δείχνουν πρωθυπουργός θα είναι ο κ. Μητσοτάκης.
Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Τσακαλώτος καθυστέρησαν απαράδεκτα το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος-μνημονίου και αντιμέτωποι με τις αυξανόμενες απαιτήσεις των Ευρωπαίων εταίρων και των πιστωτών έχουν δεχτεί την εφαρμογή νέων σκληρών μέτρων αλλά διαπραγματεύονται τον χρόνο έναρξης της εφαρμογής τους.
Επιδίωξή τους είναι να μειωθεί το αφορολόγητο όριο για το εισόδημα από 1ης Ιανουαρίου του 2019 ώστε αν δουν ότι δεν αντέχουν πολιτικά τη σκλήρυνση της λιτότητας να πάνε σε εκλογές εντός του 2018. Σε ό,τι αφορά στη μείωση των παλαιών κύριων συντάξεων μέσω της κατάργησης της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς, προτείνουν στους Ευρωπαίους εταίρους και στο ΔΝΤ να ισχύσει από 1ης Ιανουαρίου του 2020, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι στην αντιπολίτευση και απ’ ό,τι φαίνεται με περιορισμένο αριθμό βουλευτικών εδρών.
Η μεθόδευση είναι φανερή, απλά ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας κ. Σαπέν την ανέδειξε και άσκησε πολιτική πίεση για τον εγκλωβισμό της ΝΔ σε αυτή την αδιέξοδη στρατηγική. Αυτοί που ζήτησαν την ψήφο του ελληνικού λαού για να τον απαλλάξουν από το μνημόνιο διαπραγματεύονται την παραμονή τους στην εξουσία υποσχόμενοι την παράταση της μνημονιακής περιόδου την άλλη τετραετία, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.
Από τον Γιώργο Κύρτσο
* Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ
