Μ΄ αυτό το δεδομένο, ακούστε, με ποια μεθόδευση προσπάθησε ένας παιδαγωγός να επηρεάσει τους μαθητές του, προκειμένου να πείσουν τους καπνιστές γονείς τους να κόψουν το κάπνισμα.
Κάποια μέρα, λοιπόν, και στην προσπάθειά του να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα, ζήτησε, αρχικά, να μάθει μ΄ ένα απλό σήκωμα του χεριού τους, πόσοι και ποιοί απ΄ τους μαθητές του ήθελαν να κάνουν διακοπές μιας εβδομάδας μαζί με τους γονείς τους σε κοντινή παραλία και πόσοι σε μια πόλη της Ευρώπης. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση τα σηκωμένα χέρια ήταν πάρα πολλά με περισσότερα αυτά για διακοπές στο εξωτερικό.
Στην επόμενη ερώτηση για το τί στέκεται εμπόδιο στην πραγματοποίηση της επιθυμίας τους, όπως αντιλαμβάνεστε, οι περισσότεροι μαθητές απάντησαν ότι η βασική αιτία ήταν η έλλειψη χρημάτων. Όταν, κατόπιν, ρωτήθηκαν ποιών καπνίζει ο ένας γονιός, ποιών οι δύο και ποιών κανένας, διαπιστώθηκε φυσικά, ότι μικρότερος αριθμός μαθητών ήταν αυτός, των οποίων δεν κάπνιζε κανένας απ΄ τους δύο γονείς.
Αμέσως μετά έγινε μια προσπάθεια υπολογισμού του ποσού, που πληρώνει ένας καπνιστής το μήνα και κατ΄ έτος, και πόσο δύο καπνιστές κατά τη διάρκεια της ίδιας χρονικής περιόδου. Έγινε, έτσι, αντιληπτό και σαφές στα παιδιά, ότι τα ποσά, που πληρώνουν για κάπνισμα οι γονείς τους το χρόνο είναι τόσο σημαντικά, ειδικά όταν καπνίζουν και οι δύο γονείς, ώστε φθάνουν και περισσεύουν είτε για κοντινή παραλία είτε για το εξωτερικό.
Κατέληξαν, γι΄ αυτό, χαρούμενα στο συμπέρασμα ότι, αν έπειθαν τους γονείς τους να βάζουν κάθε μέρα σ΄ έναν κουμπαρά τα χρήματα, που θα ξόδευαν για αγορά καπνικών ειδών, τότε η επιθυμία τους για διακοπές θα πραγματοποιούνταν με μεγάλη, μάλιστα, ευκολία. Τα μόνα, που λυπήθηκαν, ήταν αυτά τα παιδιά, των οποίων δεν κάπνιζε κανένας απ΄ τους γονείς τους.
Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν, και σε σας εναπόκειται, συνέστησε ο παιδαγωγός στους μαθητές του, προκειμένου οι γονείς σας ούτε να εκτίθενται στους κινδύνους του τσιγάρου ούτε να αιμορραγεί, άσκοπα, η τσέπη τους και σε βάρος των διακοπών σας, και προχώρησε παρακάτω στη διδασκαλία του.
Το θέμα, όμως, αυτό έχει και συνέχεια, ευχάριστη θα την χαρακτήριζα. Και αυτό γιατί λίγες μέρες αργότερα εμφανίστηκε στο σχολείο η μητέρα ενός απ΄ αυτά τα παιδιά και μεταξύ σοβαρού κι αστείου είπε απευθυνόμενη στον παιδαγωγό: Αχ, βρε δάσκαλε, τί φωτιές ανάψετε στο σπίτι μας μ΄ αυτά, που είπατε για το κάπνισμα και τις διακοπές. Τώρα, πλέον, θέλουμε – δε θέλουμε, είμαστε καταδικασμένοι να το κόψουμε και οι δύο γονείς, προκειμένου να πραγματοποιήσουμε τις διακοπές, που επιθυμεί ο πεισματάρης κανακάρης μας. Παρόλα αυτά, ειλικρινά σας λέω, μας έγινε ένας ευχάριστος μπελάς• να είσαι, λοιπόν, καλά γι΄ αυτό και να συνεχίσεις να το κάνεις, γιατί αξίζει τον κόπο.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
