Στην προσπάθειά της να χειριστεί το πολιτικό κόστος των επιλογών της, η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι είναι υποχρέωση της ΝΔ να την στηρίξει στην ψήφιση των νέων, δύσκολων έως σκληρών, οικονομικών μέτρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του δεν ζητούν δημόσια τη συναίνεση της ΝΔ γιατί δεν θέλουν να αναλάβουν οποιαδήποτε δέσμευση στη διαχείριση της οικονομίας, η οποία έχει έντονα χαρακτηριστικά κομματισμού και ιδιοτέλειας. Απλά χρησιμοποιούν το κύκλωμα του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ σε μια μάταιη προσπάθεια να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η ΝΔ είναι μοιρασμένη μεταξύ των «σκληρών», που ακολουθούν τη γραμμή Μητσοτάκη, και των «υπεύθυνων» που θα μπορούσαν να στηρίξουν τα νέα οικονομικά μέτρα.
Η συναίνεση την οποία επικαλούνται όσοι θέλουν να διευκολύνουν τους ελιγμούς του κ. Τσίπρα δεν μπορεί να είναι κίνηση τακτικής, πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά στρατηγικής επιλογής.
Στήριξη χωρίς ανταπόκριση
Η ΝΔ υπήρξε συναινετική το καλοκαίρι του 2015 και στήριξε την κυβέρνηση Τσίπρα όταν την είχε αδειάσει η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Το έκανε για καθαρά εθνικούς λόγους, γιατί η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης εκείνη την περίοδο που επιχειρούσε στροφή 180 μοιρών στην οικονομική πολιτική, θα μας έβγαζε από την Ευρωζώνη και θα μας έριχνε, πιθανότατα, στο βαλκανικό χάος. Η ΝΔ άλλαξε τότε τους κανόνες της πολιτικής αλλά δυστυχώς δεν βρήκε ανταπόκριση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα. Ο τελευταίος, αντί να ανταποκριθεί στο άνοιγμα της ΝΔ και να δημιουργήσει έτσι στέρεες βάσεις για τη συναίνεση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, προτίμησε τον εκλογικό αιφνιδιασμό με στόχο την εξουθένωση της ΝΔ μέσα από μία ακόμη εκλογική ήττα.
Η ΝΔ ηττήθηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, κράτησε όμως τις δυνάμεις της και μπόρεσε στη συνέχεια να αλλάξει τον συσχετισμό δυνάμεων σε όφελός της, με αποτέλεσμα να καταγράφει σήμερα δημοσκοπικά ποσοστά που είναι περίπου διπλάσια των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός της κ. Μητσοτάκης να έχει αποκτήσει τεράστιο συγκριτικό πολιτικό πλεονέκτημα έναντι του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα.
Είπαν όχι στη σύνθεση
Από τις αρχές του 2016 η ΝΔ έχει κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις για να βελτιωθεί το μείγμα οικονομικής πολιτικής, να γίνει πιο δημιουργικό και έτσι να διευκολυνθεί η έξοδος της οικονομίας από την κρίση και το μνημόνιο.
Σε όλες τις προτάσεις της ΝΔ η κυβέρνηση απάντησε αρνητικά και σε πολλές περιπτώσεις πήγε σκόπιμα στο άλλο άκρο. Η ΝΔ ζήτησε τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών και η κυβέρνηση οργάνωσε την κομματική σπατάλη στο όνομα των συμφερόντων του λαού. Η ΝΔ πρότεινε μείωση των φορολογικών βαρών για να λειτουργήσει καλύτερα ο παραγωγικός ιδιωτικός τομέας και η κυβέρνηση προχώρησε στην αύξηση της φορολογίας στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Έβαλε μάλιστα στο στόχαστρο συγκεκριμένους κλάδους, από την εστίαση και τον τουρισμό μέχρι την παραγωγή και εμφιάλωση οίνου, για να περάσει το μήνυμα ότι οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές της με τη ΝΔ είναι αγεφύρωτες. Δεν φτάνει που ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του κινήθηκαν σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που υποδείκνυε η ΝΔ αλλά κάθε φορά που οι πολίτες διαπίστωναν το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής το Μαξίμου κατέφευγε στη δημιουργία κλίματος πόλωσης σε μια προσπάθεια να περιορίσει την πολιτική φθορά του ΣΥΡΙΖΑ και να αποδώσει τις κυβερνητικές ευθύνες για την κλιμάκωση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ανάποδη διαπραγμάτευση
Και στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης της εφαρμογής του τρίτου προγράμματος-μνημονίου, η κυβέρνηση έκανε σκόπιμα ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που πρότεινε η ΝΔ.
Ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε την επιτάχυνση των συνεννοήσεων για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση προτού επηρεαστεί το ευρωπαϊκό περιβάλλον από το Brexit, την εκλογή του Τραμπ, την άνοδο της άκρας Δεξιάς και τον γύρο κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων και ο κ. Τσίπρας έκανε ό,τι μπορούσε για να ροκανίσει τον χρόνο, δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στη διαχείριση του πολιτικού κόστους και στη δημιουργία κομματικού κράτους. Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του έκαψαν όλες τις γέφυρες της πολιτικής συνεννόησης από το καλοκαίρι του 2015 και μετά, όταν τους δόθηκαν ευκαιρίες να εκσυγχρονίσουν την πολιτική τους και τη συμπεριφορά τους. Τώρα που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις πολιτικές συνέπειες των λαθών και των παραλείψεών τους «ψιθυρίζουν» μέσω τρίτων της αναγκαιότητα της συναίνεσης. Έκαναν μία εξαιρετικά σημαντική στρατηγική επιλογή σε βάρος της συναίνεσης και δεν μπορούν να ελπίζουν στη διευκόλυνσή τους, σε επίπεδο τακτικής, μέσα από μια καρικατούρα συναίνεσης που θα εξυπηρετούσε τα κομματικά τους συμφέροντα.
Από τον Γιώργο Κύρτσο
* Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ
