Προσπαθεί να προσδιορίσει τα κύρια αίτιά της, για να οργανώσει την καθημερινότητά του και τη ζωή του εν γένει και νιώθει ανήμπορος.
Ο νους, η καρδιά και η ψυχή του έχουν διασπαστεί και η συνείδησή του αδυνατεί να επανασυνδέσει την τρισυπόστασή του, τουλάχιστον ως προς τις βασικές αξίες της ζωής, την ελευθερία, την δικαιοσύνη, την αξιοκρατία, την αλληλεγγύη και τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπό του, αλλά και ως προς την συμπαντική φύση. Ζει ως εκ τούτου κάτω από συνθήκες ενός πολύμορφου και νεφελώδεις καταναγκασμού.
Εγείρει ερωτήματα προς τους εξουσιαστικούς και μη κοινοβουλευτικούς θεσμούς, προς τους επιστήμονες και τους κατέχοντες υψηλή παιδεία και απαντήσεις ξεκάθαρες και αποκρυσταλλωμένες δεν παίρνει.
Δεν γνωρίζει αν όλοι οι ανωτέρω σκέπτονται και λειτουργούν στο πεδίο του φαίνεσθαι ή του είναι.
Όλα τα Μ.Μ.Ε. και τα παγκόσμια δίκτυα επικοινωνίας χρησιμοποιούν αλλοπρόσαλλη και αυτοαναιρούμενη πληροφόρηση. Χρησιμοποιούνται από των λογιών - λογιών εξουσίες ως εργαλεία για την επιβολή ανομολόγητων επιθυμιών για δύναμη για φιλαργυρία και εξουσιομανία.
Από τις εσχατιές του προϊστορικού χρόνου οι σπαργανώδεις τότε ηγεσίες των πρώτων ανθρώπινων κοινωνιών θεώρησαν, από άγνοια, ότι αυτός εξελίσσεται κάνοντας κύκλους, γιατί όλη η καθημερινότητα της ζωής του και της φύσης επαναλαμβάνονταν σχεδόν πανομοιότυπα.
Κι όχι μόνο από άγνοια αλλά και από ένα ανυπέρβλητο φόβο, εξαιτίας της ασημαντότητας του μπροστά στην απεραντοσύνη της φύσης.
Θεώρησαν ότι μια άγνωστη υπερδύναμη κινούσε τα πάντα, πάνω σε υπάλληλους ομόκεντρους κύκλους. Ήταν το πεπρωμένο ήταν το απροσδιόριστο θείο.
Όταν ύστερα από αμέτρητα χρόνια οι κοινωνίες πλήθυναν, οι γνώσεις προήχθησαν, η φιλοσοφία και οι επιστήμες αναπτύχθηκαν, οι ηγεσίες συνέχισαν να εξουσιάζουν , για να λειτουργούν οι διαφορετικές κοινωνίες κατά έννομο τρόπο. Αλλιώς, η ζωή πάνω στη Γη θα ήταν μια ατέλειωτη Βαβέλ.
Επειδή συστατικό στοιχείο της ύπαρξης των ανθρώπων είναι η επιθυμία για εξουσία στο όποιο επίπεδο, προέκυψαν οι Θρησκευτικές Εξουσίες.
Η καθεμία με τη δική της φιλοσοφία, τις ιδεοληψίες της και της παρωχημένες τακτικές και πρακτικές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας των άλλων πολιτών.
Οι κοσμικές και οι θρησκευτικές ηγεσίες συνήψαν συμμαχίες, ίδρυσαν θεσμικά όργανα και προχώρησαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα σε συμφωνίες και συμβάσεις, που συχνά ακυρώνονται. Και τελικά προέκυψε για τους πολίτες όλη αυτή η ταξική καθημερινότητα, η απελπισία και η απαξία των εξουσιαστικών κατεστημένων.
Είναι όμως λυπηρό ότι στις ανωτέρω ηγεσίες τις διαφεύγει το γεγονός ότι όλοι μας είμαστε παιδιά της Μάνας Γης. Είμαστε φιλοξενούμενοί της και έχουμε απαράγραπτο ηθικό χρέος να της παραδώσουμε τη ζωή κατά τι καλύτερο. Επισκοπώντας την παγκόσμια ιστορία, μπορούμε να αντλήσουμε διδάγματα για το πώς θα το καταφέρουμε αυτό.
Τι θα κάνουμε λοιπόν όλοι εμείς οι απλοί πολίτες;
Θα μείνουμε μπρούμυτα κατά της εξαιτίας των όσων δεινών βιώνουμε; ΟΧΙ! Ο άνθρωπος δεν πλάσθηκε γι αυτό. Η πορεία του στη ζωή πρέπει να είναι στο διηνεκές ανοδική, για να γνωρίσει τον εαυτό του, τα όριά του και να νιώσει άφοβος και ελεύθερος. Η ελπίδα μέσα του είναι μια αυθύπαρκτη κατάσταση που έχει τη δύναμη να τον ανυψώνει.
Εμπρός λοιπόν, ας ανυψωθούμε σε υπερβατικές μεταφυσικές σφαίρες, ο καθένας χωριστά, αλλά και όλοι μαζί σαν κοινωνία. Ας δράσουμε συλλογικά, συνιστώντας επαναστατικά κινήματα, προσαρμοσμένα στους παρόντες χρόνους και τις ανάγκες των τρεχουσών συγκυριών.
Πρέπει να αποδεχθούμε ότι στην Παγκόσμια Ιστορία, τα κινήματα αυτά ήταν που ανέτρεψαν τα status quo και των στρατηγικών επιλογών όλων των εξουσιών.
Ηταν αυτά που ανέτρεψαν τις διχαστικές πρακτικές και τις δυιστικές αρχές, ή επιλέγεις αυτό ή εκείνο, καταρρακώνοντας έτσι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθερία και τα κεκτημένα δικαιώματα, που κατακτήθηκαν από καταβολής κόσμου από τα ανθρώπινο πνεύμα.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε εθνικές παρακαταθήκες για να αντλήσουμε δυνάμεις και να τα καταφέρουμε. Είναι η Ιστορία μας, η Γραμματεία και Παιδεία της κλασικής Ελλάδας.
Είναι αυτή που καταύγασε τον κόσμο ολόκληρο, αυτή απ' όπου πήγασε ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός και παγίωσε αρχέγονες αξίες, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της ισονομίας.
Η άρρηκτη συνεκτική "ύλη" αυτών των αξιών είναι η αγάπη, που αποτελεί το ύψιστο και ανυπέρβλητο δώρο της φύσης, στο ανώτατο έλλογο ον, στον άνθρωπο!
Από τον Λευτέρη Καραμουχτάρη
* Ο Λευτέρης Καραμουχτάρης είναι καθηγητής Φυσικής και Ραδιοηλεκτρολογίας
