Λύσεις όμως με τις επικρατούσες πολιτικές νοοτροπίες, δεν σκιαγραφούνται. Η διοίκηση λειτουργεί ως ένας άλλος Σερίφης του Nottingham. Αδιαφορεί για το λαό, από το υστέρημα του οποίου πλουτίζει. Και μείς; Ο λαός; Ανηφορίζουμε (μας αναγκάζουν) σε βράχους, που δεν καταλήγουν σε υψίπεδα με καθαρή και υγιεινή ατμόσφαιρα, ή πλέουμε (και κολυμπούμε) σε μια σκοτεινή και απέραντη θάλασσα στην οποία δεν διακρίνεται υπήνεμο λιμάνι.
Ρωτώ τον οποιοδήποτε καλόπιστο (αλλά και πολιτικό) Έλληνα και ζητώ απάντηση: Ένας Έλληνας, σε μια επίσκεψή του σε μια από τις βόρειες (πλούσιες!) χώρες κερδίζει, σε ένα παιχνίδι τύπου τζόκερ, ποσό που κυμαίνεται σε μερικά εκατομμύρια ευρώ.
Ο άνθρωπος αυτός, που, φανταστείτε, μια ζωή ήθελε να στήσει μια παραγωγική μονάδα, με το ποσό αυτό μπορεί οπωσδήποτε και με άνεση να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του. Η εύλογη ερώτηση είναι αν θα το φέρει στην πατρίδα μας, τη σημερινή Ελλάδα των μνημονίων και του φόβου των bail-in των Τραπεζών (ο 21ος αιώνας εύλογα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο αιώνας των Τραπεζών).
Είναι βέβαιο πως η απάντηση θα είναι αρνητική. (Ας μη ξεχνούμε κάποιον πολιτικό, που, σε κανάλι ΤV, δήλωσε ότι, θα βγάλει τα λεφτά του στο εξωτερικό, αν στις τότε εκλογές κέρδιζε το αντίθετο κόμμα, ή τον άλλο πολιτικό, ο οποίος έστειλε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ στο εξωτερικό για σπουδές του παιδιού του, τις οποίες θα άρχιζε μετά 5 μήνες, αν και εφόσον αποφοιτούσε από ελληνικό πανεπιστήμιο).
Συμπέρασμα: Με τις παρούσες συνθήκες και τη νοοτροπία, που διακατέχει τους μύστες της πολιτικής, δεν υπάρχει ελπίδα ανάπτυξης. Η ανάπτυξη, με τους μνημονιακούς νόμους που δένουν σφιχτά το ελληνικό έθνος, δεν είναι δυνατό να εμφανιστεί . Η ανάπτυξη δεν είναι θέμα των ξένων οικονομικών κύκλων και παραγόντων. Κανένας αλλοεθνής δεν αποσκοπεί στο να βοηθήσει στην ανάπτυξη της οικονομίας μας.
Οι ξένοι, απλά, θα δημιουργήσουν στην Ελλάδα παραρτήματα των εταιρειών τους που θα απομυζούν τον όποιο φυσικό και οικονομικό πλούτο προσφέρει η χώρα μας αφού θα λειτουργούν με τα δικά τους ελεύθερα οικονομικά κριτήρια.
Η ανάπτυξη, μικρή ή μεγάλη, θα προκύψει μόνο από εμάς τους ίδιους, τους αυτόχθονες, κάτι που καθίσταται απολύτως απαγορευτικό εξ αιτίας της αποδοχής των… τραγικών μνημονιακών δεσμεύσεων. Τα μνημόνια λειτουργούν ως ένας νέος Σερίφης του Nottingham. Και ενώ ο μυθικός Σερίφης …απλά απομυζούσε το βιος των κατοίκων της ζώνης του, ο μνημονιακός Σερίφης της Ελλάδος όχι μόνο απομυζά τους …υπηκόους του, αλλά και τους εμποδίζει να παράγουν -πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια αλλά και τριτοβάθμια παραγωγή είναι έννοιες προς εξαφάνιση στην Ελλάδα.
Χρειαζόμαστε μια ηγεσία , μήπως ένα νέο …Ρομπέν των δασών (άρθρο 120 συντάγματος), που να αγωνιστεί στο δάσος του ... «Σέργουντ», για την απαλλαγή μας από τον μνημονιακό «Σερίφη» και την επαναφορά του … «Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου», της κανονικής και δημοκρατικής λειτουργίας της Δημοκρατίας μας.
Του κ. Αλέξ. Λαζαρίδη (*)
(*) Ο κ. Αλέξ. Ν. Λαζαρίδης είναι τ. καθηγητής ΤΕΙ a.lazaridi@yahoo.fr
