Παρά τα τρία μνημόνια και τα όσα επώδυνα μέτρα, τίποτε δεν άλλαξε, ειμή μόνο η καταβύθιση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας στην ανέχεια και την κατάθλιψη.
Γίναμε ο περίγελος της παγκόσμιας κοινότητας, με το σίριαλ των διαπραγματεύσεων, υπαναχωρήσεων, στρεβλώσεων στους νόμους και τα μέτρα που παίρνουμε και ακόμα είμαστε σε ένα σκοτεινό τούνελ. Έχουμε πάντα εύκολη τη δικαιολογία ότι δεν φταίμε εμείς, αλλά οι κακοί ξένοι, που μας πιέζουν να παίρνουμε επώδυνα μέτρα, που ταλαιπωρούν τον περιούσιο ελληνικό λαό, ενώ αυτά είναι απαραίτητα για τη σωτηρία μας.
Επινοούμε συνωμοσίες από ξένα κέντρα, που έχουν ως μοναδικό σκοπό να μας εξαφανίσουν από προσώπου γης, επειδή μας ζηλεύουν διότι είμαστε πολύ έξυπνοι.
Μέτρα που έπρεπε να πάρουμε από χρόνια και δεν τα παίρνουμε, κρατικοδίαιτος παρασιτισμός που απομυζά τον παραγωγικό ιστό της χώρας, απίστευτη γραφειοκρατεία που ταλαιπωρεί αφάνταστα τους πολίτες, διαφθορά που κάθε τόσο πατάσσεται και όμως παραμένει ακλόνητη, είναι μόνο μερικά από όσα μπορώ να αναφέρω για να συναισθανθούμε το μέγεθος της αβελτηρίας που μας κατατρύχει.
Πάντα, όμως, έχουμε εύκολη τη δικαιολογία, ότι δεν φταίμε εμείς για όσα μας συμβαίνουν, αλλά οι κακοί ξένοι.
Έτσι, φταίνε οι ξένοι που:
- Δανειζόμασταν απεριόριστα και περάσαμε μια τριακονταετία άκρατου συβαριτισμού και σπατάλης, λες και τα δανεικά θα ήταν και αγύριστα.
- Φτιάξαμε έναν γιγαντιαίο δημόσιο τομέα, για να βολέψουμε τα "δικά μας" παιδιά.
- Επιτρέψαμε τις κλεψιές σε απίστευτο βαθμό και τα κλεμμένα από τους επιτήδειους, βρίσκονται ασφαλισμένα στην Ελβετία και σε εξωτικούς προορισμούς.
- Εκατόν είκοσι (120) δισεκατομμύρια ευρώ, από ενισχύσεις της Ε.Ε. κατασπαταλήθηκαν και σήμερα δεν έχουμε δρόμους και άλλες υποδομές. Δρόμοι που κατασκευάστηκαν ή κατασκευάζονται, σε πέντε χρόνια είναι χαλασμένοι. Γιατί άραγε;
- Η Παιδεία έγινε πειραματόζωο στα χέρια κάθε υπουργού που θεωρεί τον εαυτό του εξυπνότερο από τον προηγούμενο και κάνει μια μεταρρύθμιση, ώσπου να έλθει ο επόμενος - πιο έξυπνος - που θα την ανατρέψει. Άσε, που οι πολιτικοί μας για να ικανοποιήσουν την εκλογική τους πελατεία, έφτιαξαν σε κάθε κωμόπολη από ένα πανεπιστήμιο και σε κάθε χωριό από ένα Τ.Ε.Ι. και δίνουν πτυχία που εξασφαλίζουν σίγουρα την ανεργία σε νέους ανθρώπους. Αρκεί, μόνο, να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία των γονέων.
- Ψηφίζουμε νόμους για θέματα που απορρέουν από κανονισμούς της Ε.Ε. και δεν τους εφαρμόζουμε. Ενδεικτικά αναφέρουμε το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους που δεν εφαρμόζεται πουθενά, τις ανεξέλεγκτες χωματερές για τις οποίες δεχόμαστε ψηλά πρόστιμα και άλλα θέματα για τα οποία μας παραπέμπουν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, όπου εξαντλούμε όλα τα ένδικα μέσα, αποφεύγοντας να συμμορφωθούμε και να πράξουμε τα αυτονόητα.
- Αλλάζουμε το φορολογικό πλαίσιο κάθε λίγο και κανένας επενδυτής από το εξωτερικό δεν μας εμπιστεύεται και να ρισκάρει τα χρήματά του, μπλέκοντας σε ένα αναξιόπιστο κράτος, που δεν έχει σταθερές αρχές. Όσοι το αποφασίζουν, μετανιώνουν με τα προβλήματα που βρίσκουν μπροστά τους.
Είναι πολλά τα αρνητικά, που μας κάνουν παράδειγμα προς αποφυγήν.
Η αρνητική και στρεβλή λειτουργία του ελληνικού κράτους δεν είναι τωρινή. Μετράει από την ημέρα της συστάσεώς του.
Πάντοτε ήμασταν επιμηθείς και όχι προμηθείς, επειδή αποφεύγαμε να πράξουμε το σωστό.
Γι' αυτό άλλωστε, μετράμε επτά χρεοκοπίες και τέσσερις εμφυλίους πολέμους σε λιγότερο από 200 χρόνια. Φταίνε, άραγε, μόνο οι πολιτικοί μας και εμείς είμαστε άμοιροι ευθυνών;
Μια χώρα με τόσα πλεονεκτήματα, που θα έπρεπε να βρίσκεται στην κορυφή, γιατί λειτουργεί πάντοτε στα όριά της και με την πλάτη στον τοίχο;
Πόσες φορές, αλήθεια, ακούσαμε από χείλη πολιτικών μας ότι "η χώρα αντιμετωπίζει κρισίμους περιστάσεις"; Ποια άλλη χώρα διαθέτει 3.300 χιλιόμετρα ακτογραμμές, με πολλές κατάλληλες για κολύμβηση παραλίες; Τον δικό μας αρχαίο πολιτισμό; Τον μεγαλύτερο ποντοπόρο στόλο στον κόσμο; Ένα υπέροχο κλίμα και έδαφος για την παραγωγή εξαίρετων αγροτικών προϊόντων; Μεταλλεύματα και άριστο επιστημονικό προσωπικό και τόσα άλλα θετικά; Και όμως, όλα αυτά τα πλεονεκτήματα καταφέρνουμε να τα μετατρέπουμε σε μειονεκτήματα και να βρισκόμαστε σ' αυτό το χάλι, ζητιανεύοντας βοήθεια από τους ξένους. Το χειρότερο όλων είναι ότι πάθαμε ένα είδος μιθριδατισμού, συνηθίσαμε την κακομοιριά μας και συμπεριφερόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Υπάρχει μεγάλη φτώχεια σε μεγάλο τμήμα συμπολιτών μας. Η υγεία υποβαθμίζεται. Οι νέοι μας φεύγουν σε αναζήτηση της τύχης τους στο εξωτερικό. Υπάρχει υπογεννητικότητα και η πατρίδα μας φθίνει συνεχώς. Και όμως, τα συνηθίσαμε όλα, σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Οι πολιτικοί τάζουν πράγματα που δεν υλοποιούνται ούτε κατ' ελάχιστο. Και όμως, τους ξανεμπιστευόμαστε. Έτσι συμπεριφερόμασταν πάντοτε.
Φοβάμαι, ότι το παρελθόν, η ιστορία, δεν μας διδάσκει τίποτε. Δεν θυμόμαστε τίποτε. Για μας τους παλιούς, λίγο το κακό. Αλίμονο στα νέα παιδιά.
Του Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου
συνταξιούχου του Δημοσίου
