Ο πρόεδρος Ερντογάν επαναφέρει συνέχεια τις πάγιες αναθεωρητικές αιτιάσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, με ασυνήθιστη ένταση. Στην μέχρι τώρα πορεία των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, η Τουρκία ουδέποτε εγκατέλειψε τις βλέψεις της στο Αιγαίο, αλλά απεναντίας καθημερινά εκδηλώνει πάνω σε αυτές τις διαθέσεις της και τις προθέσεις της.
Αν εξετάσουμε λοιπόν τώρα όλους τους παράγοντες και τις παραμέτρους που, διαμορφώνουν το Γεωπολιτικό περιβάλλον, στη χώρα μας και την ευρύτερη περιοχή θα διαπιστώσουμε ότι:
* Στην Τουρκία υπάρχει μια ασυνήθιστη έντονη αστάθεια, τα προβλήματα δε που, αντιμετωπίζει η γειτονική μας χώρα όπως, το Κουρδικό, το οικονομικό, το Συριακό και τελευταία το Δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου τρέχοντος έτους, για την αλλαγή του πολιτεύματος της, είναι τεράστια και ένεκα τούτων ο Ερντογάν, στην προσπάθειά του να συσπειρώσει το λαό του γύρω από τον εαυτό του, ανεβάζει τους εθνικιστικούς του τόνους προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του. Καθοριστική ημερομηνία για το εσωτερικό μέτωπο της Τουρκίας θα είναι η 16η Απριλίου 2017.
* Οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία του Πούτιν, τελευταία συνεχώς βελτιώνονται και αναβαθμίζονται και στο μέτωπο της Συρίας και των Τζιχανιστών, έχουν συμμαχήσει πλήρως και δρουν στρατιωτικά από κοινού για την έκβαση των επιχειρήσεων. Ήδη διαπραγματεύεται με τη Ρωσία την αγορά απ’ αυτήν πυραύλοων S-400 τελευταίας τεχνολογίας. Και αυτό δείχνει το επίπεδο των σχέσεων Τουρκίας - Ρωσίας.
* Το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο προσποιείται ότι τηρεί μια ουδετερότητα, αλλά στην ουσία, η στάση του είναι φιλοτουρκική γιατί αυτό εξυπηρετεί φαίνεται καλύτερα τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
* Στις ΗΠΑ οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, φαίνεται να βρίσκονται πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες της νέας Κυβέρνησης του ΤΡΑΜΠ.
* Η ΕΕ παρά το ότι το ανατολικά μας σύνορα θεωρούνται συγχρόνως και δικά της σύνορα, εντούτοις όμως, δεν κάνει τίποτα απολύτως προς τούτο και αφήνει την Τουρκία, να συμπεριφέρεται στη χώρα μας, σαν να μην είναι καν μέλος της και μάλιστα του σκληρού πυρήνα αυτής, δηλαδή της Ευρωζώνης.
* Στη χώρα μας φαίνεται τα παθήματά μας, να μην μας έχουν γίνει μέχρι σήμερα μαθήματα. Τόσα χρόνια δεν έχουμε κατορθώσει ακόμα, να χαράξουμε μια ενιαία Εθνική Στρατηγική, με αποτέλεσμα ο καθένας να λέει το κοντό του και το μακρύ του. Την εξωτερική πολιτική την χαράσσει η Κυβέρνηση και υλοποιείται από το Υπουργείο των Εξωτερικών. Ο ρόλος του υπουργού Εθνικής Άμυνας είναι να προετοιμάζει και μάλιστα αθόρυβα τον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας και δεν θα πρέπει με αυταρέσκεια και κομπορρημοσύνη να το δηλώνει στην άλλη πλευρά η οποία γνωρίζει σίγουρα τις επιχειρησιακές ικανότητες των Ενόπλων Δυνάμεών μας. «Ουδέν κρυπτόν υπό του ηλίου». Δηλώσεις όπως «ο Τσίπρας δεν είναι Σημίτης και ο Κοτζιάς δεν είναι Πάγκαλος και με Τσίπρα Κοτζιά και Καμμένο η χώρα μας είναι διαφορετική», ήσαν ατυχείς και θα πρέπει να αποφεύγονται γιατί αποπροσανατολίζουν και διχάζουν τον λαό μας. Πατριωτισμός και λαϊκισμός δεν μπορούν να πηγαίνουν χέρι - χέρι, γιατί προξενούν πάντοτε ανεπανόρθωτη ζημιά.
Η στιγμή αυτή δεν προσφέρεται για εθνικιστικά παιχνίδια, ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην Κύπρο. Η λεπτότητα και η σοβαρότητα αποτελούν στρατηγικά εργαλεία, για μια Ευρωπαϊκή χώρα. Καμία εμπρηστική δήλωση Έλληνα Υπουργού, δεν επιτρέπεται να αναπαράγει μια ένταση ή να λαμβάνει τη σκυτάλη από εθνικιστικές ή ακραίες δηλώσεις Τούρκων Αξιωματούχων ή διαφόρων παραγόντων. Οι καιροί σήμερα είναι πολύ πονηροί και απρόβλεπτοι.
Βλέπουμε συνεπώς τη χώρα μας να μην έχει καθόλου διεθνή στηρίγματα να είναι μόνη της και μάλιστα τη στιγμή που, το Διεθνές Δίκαιο είναι με το μέρος της, δεν θα πρέπει ηθελημένα η αθέλητα, να ρίχνουμε νερό στο μήλο του Ερντογάν.
Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας και πιο πολύ η Κυβέρνηση ότι η ένταση στην παρούσα φάση ωφελεί περισσότερο την Τουρκία, παρά εμάς. Μια ματιά στις τελευταίες εμπρηστικές δηλώσει των Τούρκων Ιθυνόντων θα μας πείσει για του λόγου το αληθές. Η ψυχραιμία, η σοβαρότητα, η σύνεση, η νηφαλιότητα και η προετοιμασία της χώρας μας, για παν ενδεχόμενο, είναι τα στοιχεία εκείνα που λαμβάνονται περισσότερο υπόψη από τη γειτονική χώρα παρά, οι όποιες άλλες ασυνάρτητες ρητορικές κραυγές.
Στη διεθνή πρακτική δεν αρκεί να έχει μόνο το δίκαιο με το μέρος σου, όπως εμείς αλλά πρέπει να μπορείς κιόλας και να το επιβάλλεις. Δυστυχώς αυτή είναι η όλη αλήθεια και η πραγματικότητα και δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει καθόλου της προσοχής μας.
Τέλος η απάντηση στην Τουρκική ιταμή αυτή προκλητικότητα, δεν μπορεί να είναι λεονταρισμοί για εσωτερική κατανάλωση, χρειάζεται Εθνικό Μέτωπο, Διπλωματική ενημέρωση Συμμάχων και Διεθνών Θεσμών και συνετική πολιτική αποτροπής. Τα εθνικά θέματα είναι ένα πεδίο που, δεν αντέχουν την ελαφρότητα και τον λαϊκισμό.
Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα Σμήναρχο ε.α.
