Η απάντησή του ήταν επιβεβαιωτική του προβληματισμού μου. Λέγοντάς μου ότι αυτό συμβαίνει, γιατί το κόστος παραγωγής είναι αρκετά επιβαρυμένο εξ αιτίας των υψηλών τιμών στην αγορά λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων, σπόρων και καυσίμων. Και σ` όλα αυτά προστίθενται τα νέα μέτρα της υπερφορολόγησης και των υπέρογκων εισφορών.
Οι τελευταίες επιβαρύνσεις, κατά την άποψή του, είναι το τελειωτικό χτύπημα κατά του αγροτικού εισοδήματος. Και το αποτέλεσμα όλων αυτών – συνέχισε – να μην σου μένει τίποτα. Παρά μόνο ο διαρκής κόπος και ο ιδρώτας με τον οποίο ποτίζεις τη γη σου για να ζήσεις. Να συντηρήσεις την οικογένειά σου. Που όμως δεν μπορείς… και το σημαντικότερο: Πώς τα παιδιά μας – οι νέοι μας – θα κάνουν τις δικές τους οικογένειες;…
Ο τελευταίος προβληματισμός του: «Πώς τα παιδιά μας θα κάνουν τις δικές τους οικογένειες» τριγύριζε για ώρες στο μυαλό μου. Και δεν μ` άφηνε να ησυχάσω. Πηγαίνοντας την ανησυχία του απλού αυτού αγρότη πιο πέρα. Στο τι θ` απογίνουμε ως λαός ανάδελφος, ως κράτος και ως έθνος, αν η κατάσταση αυτή συνεχισθεί. Αν οι νέοι μας, οι νέοι αγρότες, λόγω των δυσκολιών αυτών, σταματήσουν να παντρεύονται. Να γεννούν παιδιά. Κάτι που πολύ ανησυχητικά συμβαίνει εδώ και χρόνια τώρα. Και στις μέρες μας έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Και όπως δείχνουν τα μεγέθη μείωσης του πληθυσμού θα επαληθευθούν οι προβλέψεις των ειδικών: περί μεγάλης ελάττωσής του τις επόμενες δεκαετίες. Αν δεν ληφθούν ριζικά μέτρα αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου. Με φοβερές συνέπειες σε κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Και τον ελληνισμό να μπαίνει σε δύσκολους καιρούς επιβίωσης. Εξ αιτίας του φόβου και του κινδύνου που δημιουργεί στην προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων: η υπογεννητικότητα, ο μη ερχομός σε γάμο των νέων μας και η φυγή τους στο εξωτερικό.
Γι` αυτό οι κινητοποιήσεις των αγροτών έχουν μεγάλη σημασία. Γιατί πέρα απ` τον αγώνα της δικής τους επιβίωσης, κρύβουν ίσως τον μεγαλύτερο φόβο. Αυτόν του οξύτατου δημογραφικού μας προβλήματος. Της αδυναμίας των παλικαριών της αγροτιάς, αν συνεχισθεί αυτή η κατάσταση, να κάνουν τις δικές τους οικογένειες. Και ο φόβος αυτός, με το πέρασμα του χρόνου, γίνεται μεγαλύτερος ακόμα. Κι αυτό θα το διαπιστώσει κανείς, αν βρεθεί στα χωριά της πατρίδας μας. Εκεί θα δει πόσα αγροτόπαιδα, άντρες πραγματικοί, αναβάλλουν συνεχώς, λόγω οικονομικών δυσχερειών, τη δημιουργία οικογένειας. Κι αυτή η αναβολή αποκτά μεγαλύτερη ανησυχία, αν ληφθεί υπόψη η γενικότερη κατάσταση ανεργίας που υπάρχει σ` όλους τους νέους της χώρας μας. Η οποία και δημιουργεί τη σοβαρότερη αιτία του ξενιτεμού τους. Προς εύρεση εργασίας. Αυτήν που δεν μπορεί να δώσει και να προστατεύσει το ελληνικό κράτος. Οι στενής αντιλήψεως πολιτικοί μας. Οι οποίοι κοιτούν μόνο το τώρα και όχι και το ύστερα. Που ποτέ τους δεν σκέφτηκαν τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Για να προσαρμόσουν την πολιτική τους με το αύριο της πατρίδας και των νέων μας.
Να, γιατί οι αγώνες των αγροτών έχουν και μεγάλη δημογραφική αξία. Γιατί αγωνιζόμενοι για το εισόδημά τους, ουσιαστικά ματώνουν για να μείνουν τα παιδιά τους στον τόπο που γεννήθηκαν. Στη γη των πατέρων τους. Για να μην αδειάσει η Ελλάδα από το αναπαραγωγικό της δυναμικό και φτωχύνουμε πληθυσμιακά.
Αυτό, πρέπει να προσέξει καλά η μη βλέπουσα και μη ακούουσα πολιτεία. Την κοινωνική, δημογραφική και εθνική διάσταση που έχουν οι κινητοποιήσεις των αγωνιζομένων, για το μέλλον αυτού του τόπου, αγροτών. Της κοινωνικής αυτής τάξης που αγωνίζεται για τα δικαιώματά της. Και το ουσιαστικότερο να μείνουν τα παιδιά τους στην πατρίδα τους. Κι αυτό θα γίνει με την προστασία του αγροτικού εισοδήματος. Για να ζουν αξιοπρεπώς και όχι ως μελλοντικοί μετανάστες και φυγάδες. Αυτό κύριοι της κυβέρνησης αποτελεί χρέος και καθήκον σας απέναντι στην πατρίδα και το έθνος.
Του Κων. Τσιρονίκου
