Του λέει ο αφέντης του τρέχα βάλε φόρους κι έλα να μου πεις.
Πράγματι βάζει και την άλλη μέρα του δίνει αναφορά.
Έχουν αναστατωθεί όλοι αγά μου τι θα κάνουμε;
Βάλε κι άλλους φόρους του λέει κι έλα πάλι.
Αγά μου γίνεται χαμός, φωνάζουν, βρίζουν τι κάνουμε;
Ρίξε κι άλλους φόρους κι έλα να μου πεις.
Αγά μου τώρα έχουν βγάλει κάτι μαχαίρια και τ΄ακονίζουν θα μας σφάξουν.
Τώρα του λέει ρίξε και τα χειρότερα χαράτσια αυτά που ξεπερνάνε κάθε όριο κι έλα να μου πεις.
Γυρνάει ο Χότζας πίσω και του λέει, αγά μου συμβαίνει κάτι πρωτοφανές. Έχουν ησυχάσει όλοι, έχουν γεμίσει τις ταβέρνες, τα μαγαζιά, γελάνε, πίνουν, τραγουδάνε…
Αυτό είναι το χειρότερο λέει ο αγάς. Κατάλαβαν που το πάμε και θα τα φάνε όλα, θα τα κάψουν αλλά εμείς δεν θα πάρουμε άλλο φράγκο. Τώρα αρχίζει ο κίνδυνος.
Πρόσφατα εκλεκτή φίλη, που περνά με την οικογένειά της ένα Γολγοθά στα οικονομικά, εντόπισε στο διαδίκτυο ένα καλό κείμενο και το παραθέτω στην αγάπη σας. Ίσως προβληματίσει...
'' - Υπάρχουν ακόμη ''έξυπνοι'' που θεωρούν «καλό» το ότι είναι εντάξει με τις τράπεζες και την εφορία. Πως καλά είμαστε ακόμα γιατί ένα μέρος του πληθυσμού μπορεί ακόμα να τη βγάζει καθαρή μέσα στο μεγάλο σφαγείο. Επειδή δεν έχει έρθει η σειρά τους. Επειδή ο χασάπης, τους έχει ακόμα στη κατάψυξη να σιτέψουν καλά…
- Όχι δεν περνάμε καλά.
Γιατί πίσω από το γέλιο στη καφετέρια και το χαβαλέ διακρίνεις τα άφτιαχτα δόντια που αρχίζουν και σαπίζουν ένα-ένα κι έχει μπει ο οδοντίατρος στη λίστα των αχρείαστων ειδών.
- Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί βλέπεις τις πόλεις να έχουν γεμίσει από κακοσυντηρημένα αυτοκίνητα «χιλιάρια» ή το πολύ «χιλιοτετρακοσάρια», που σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο τα δίνουν για να μαθαίνουν τα παιδιά τους να οδηγούν, πριν τους αγοράσουν το καινούργιο σεντάν των 2.500 κυβικών… Γιατί βάφεσαι και φτιάχνεσαι για το ραντεβουδάκι αλλά στο σπίτι οι υπόλοιποι θα τη περάσουν με κουβέρτα δίπλα σε ένα αερόθερμο του κώλου. Γιατί και το πετρέλαιο είναι στην ίδια λίστα με τον οδοντίατρο, οι εξετάσεις που αναβάλεις, το φαΐ ποιότητας, το φρεσκάρισμα στο σπίτι που αρχίζει και βγάζει μούχλα, και σιγά-σιγά τα υπόλοιπα είδη ενός «πολιτισμένου κόσμου» που θα μπουν στην ίδια λίστα σαν περιττές δαπάνες.
Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί αυτό το νεαρό παιδί χώθηκε κάπου με τρία κατοστάρικα, αλλά δεν έχει όνειρα. Πάει να πιεί το ποτάκι του μόλις καβατζώσει ένα μεροκάματο γιατί νιάτο είναι, αλλά μέχρι εκεί φτάνουν τα όνειρα του. Μερικά 24ωρα μπροστά και πολύ λέω. Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί στον παππού δώσανε κάτι κωλογενόσημα που μας φορτώνει η κινέζικη φαρμακοβιομηχανία. Για τρίτο συνεχή χρόνο δεν ανάβουμε καλοριφέρ και τον παππού τον τυλίξαμε με μια κουβέρτα να μη ξεπαγιάζει. Τελικά... μας έμεινε…
Όχι δεν είμαστε καλά, γιατί όλη αυτή η κίνηση, είναι το τρέξιμο ανθρώπων που δεν ελπίζουν σε τίποτα πια, δεν έχουν τίποτα, αλλά δεν είναι κι ελεύθεροι.
Ξυπνάνε και κοιμούνται με τη σκέψη, ποιά θάναι η έλλειψη της επόμενης μέρας. Αν θα κάνουν αυτό αντί για 'κείνο. Γιατί πλέον δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα κάνουμε και τα δυο ακόμα κι αν αυτά είναι βασικές ανάγκες. Μήπως θα μάθετε ποτέ πόσοι τσακωμοί γίνονται στα σπίτια;
Πόσοι κοιμούνται χαπακωμένοι και πόσοι δεν κοιμούνται καθόλου πια;
Μπορεί κανείς να συλλάβει ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΑPΡΩΣΤΕΙΑΣ;
Όχι δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, γιατί δεν στο λέω και δεν μου το λες.
Γιατί ξυπνάμε και κοιμόμαστε σ΄ενα χώρο που έχει ξεχάσει πλέον τι είναι ζωή, δικαίωμα, πραγματική ανάγκη.
Ανάγκη έχει γίνει:
- να πληρώσεις, νάσαι εντάξει απέναντι στους ντόπιους και ξένους συνεργάτες των δανειστών - κερδοσκόπων, να μην διακινδυνέψεις τάχα τα «μεγάλα» -ποιά αλήθεια;
- να χαρίσουν το σπίτι σου στα κοράκια, να σε ξεσπιτώσουν, νάχεις ή να μην έχεις φαί, να μην έχεις που να κοιμηθείς. Οτιδήποτε πάνω από αυτό ονομάζεται «εντάξει είμαστε»
Τόσο άθλιο, τόσο μίζερο το τοπίο της νεοφώτιστης αποικίας - μπανανίας της Ευρώπης.
Είναι σαν να βλέπεις μια δύστυχη να κάνει πιάτσα για ένα δεκάρικο, κι επειδή θα γυρίσει σπίτι έχοντας αγοράσει δυο πιτόγυρα μετά το πήδημα, θα θεωρείται πως «εντάξει είναι μωρέ» δε τρέχει και τίποτα.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αυτή τη στιγμή τρέμουν στην ιδέα ενός παρατεταμένου βαρύ χειμώνα ,γιατί της θέρμανσης προηγούνται τα χαράτσια, δεν γίνεται να τα καλύψεις και τα δύο.
Στρατιές από ανθρώπους που η υγεία τους πάει κατά διαόλου για χίλιους δυο λόγους, όπως συμβαίνει στον άνθρωπο, την αφήνουν στην άκρη γιατί προηγούνται οι φόροι, οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ, να ζήσουμε να τους θυμόμαστε…
Οι Έλληνες περνάνε καλά. Φυσικά όταν το καλά το υποβιβάσεις στο επιβιώνω, κι επίσης αν σ΄αυτό συνυπολογίσεις μια χούφτα καραγκιόζηδες που ούτε τους νοιάζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, αρκεί ο πωπός τους να είναι καλά και το σώνεις το πράγμα.
Όμως πόσο θα το σώσεις ακόμα λέγοντας αηδίες και ψευτιές. Πόσο θα κρατήσει η βιτρίνα πριν να φανεί η βρώμα που κρύβεται από πίσω;
Θα γίνει κάποιος ξεσηκωμός; Τη φτώχεια και τη δυστυχία θα την ακολουθήσει η Νέμεση;
Έχει καπαρώσει ο καθένας την τιμωρία του και αυτομαστιγώνεται. Καταντήσαμε χώρα ζωντανών νεκρών. The walking dead της Μεσογείου…
Ναι οι Έλληνες περνάνε καλά στο κολαστήριο.
Όλοι τιμωρία !Γράψτε κι εκατό φορές την ημέρα «θα είμαι καλό παιδί» Δεν θα ξανακάνω ζαβολιές. Θ'ακούω τους ξένους και το ντόπιο προσωπικό τους.
Μαζί τα φάγαμε και τώρα αναδρομικά θα ξεράσουμε και το γάλα της μάνας μας. Έτσι, γιατί οι κύριοι δανειστές και οι φοβισμένες Φιλιπινέζες τους ''βουλευτές – υπουργοί και καθηγητάδες'' επιβάλλουν συμμόρφωση και τάξη.
Κι όπως λέει κι ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης: όταν ακούς τάξη.. ανθρώπινο κρέας μυρίζει...''
Για την αντιγραφή Π. Ιωάννου.
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υποψήφιος βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο
