Τί λέει, λοιπόν, το Υπουργείο επ΄ αυτού; Πέραν του ότι σε Γυμνάσια, τετραετούς πλέον φοίτησης, η αξιολόγηση των μαθητών θα είναι περιγραφική, γεγονός, που κατά πάσα πιθανότητα θα κάνει τους μαθητές τους λιγότερο ανταγωνιστικούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η βαθμολογία εισόδου στα πανεπιστήμια θα εξαρτάται, λέει, απ΄ το μέσο όρο του βαθμού, που θα συγκεντρώνουν οι υποψήφιοι σε ορισμένα μαθήματα εξεταζόμενα πανελληνίως, όπως και σήμερα, και των βαθμών σε κάποια άλλα, που θα εξετάζονται και θα βαθμολογούνται στις 2 τάξεις του Λυκείου. Και κάτι ακόμα: θα αξιολογούνται, λέει, μόνο οι επιδόσεις των σχολείων, και όχι καθένας εκπαιδευτικός ξεχωριστά και ατομικά.
Θα ξεκινήσω το σχολιασμό μου απ΄ αυτό το τελευταίο και θα επαναλάβω για άλλη μια φορά. Αλήθεια! Είναι δυνατόν ν' αντιμετωπίζονται οι μαθητές ως πειραματόζωα και να αξιολογούνται απ΄ τους εκπαιδευτικούς με το γραμμάριο υποβάλλοντάς τους σε ποικίλες δοκιμασίες και να κρίνεται απ΄ αυτές και τα γραμμάρια το μέλλον τους, ενώ οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν να μένουν στο απυρόβλητο της αξιολόγησης, τη στιγμή μάλιστα, που οι αποκλίσεις μεταξύ των δύο βαθμολογητών στις πανελλήνιες είναι πολλές και μεγάλες και, για να θεραπεύονται, κατά κάποιον τρόπο, παρεμβαίνει στη βαθμολογία και τρίτος βαθμολογητής;
Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, ως συνταξιούχος εκπαιδευτικός και πρώην συνδικαλιστής, τους λόγους για τους οποίους και αυτός ο Υπουργός θέλει να τα έχει καλά με τους εκπαιδευτικούς, μια που η μεγάλη πλειοψηφία τους, δεκαετίες τώρα, αρνείται την αξιολόγηση προφασιζόμενη ότι φοβάται την υποκειμενικότητα των αξιολογητών και, συνακόλουθα, τη μισθολογική τους καθήλωση, ίσως και απόλυση. Για να κάμψει τους φόβους και τις αντιρρήσεις τους , όμως, γιατί δεν καθιερώνει, επιτέλους, την αξιολόγησή τους ο κ. Υπουργός διαβεβαιώνοντας ακόμα και με νόμο, ότι δε θα υπάρξει σύνδεση αμοιβής παραγωγικότητας ούτε πολύ περισσότερο απολύσεις εκπαιδευτικών, σε περίπτωση που μόνιμοι εκπαιδευτικοί συγκεντρώνουν χαμηλή βαθμολογία στην αξιολόγηση, παρά, μόνον επιμορφωτικές και άλλου τύπου ενισχύσεις στο έργο τους; Γιατί δεν καθιερώνει, τουλάχιστον, την αξιολόγηση των δοκίμων επί διετία εκπαιδευτικών ή όσοι επιθυμούν να γίνουν διευθυντικά στελέχη της εκπαίδευσης; Τί άλλο εκτός της ιδεοληψίας τον εμποδίζει;
Αναφορικά, τώρα, με τις εξετάσεις και την αξιολόγηση των μαθητών, θα ήθελα να υπενθυμίσω, παρότι ο κ. Υπουργός δείχνει, πως το γνωρίζει, ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις, παρά τα επιμέρους προβλήματα και κυρίως την ενίσχυση της παραπαιδείας, σε μια χώρα που υποφέρει απ΄ την ρουσφετολογία, την ημετεροκρατία και την αναξιοκρατία, έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου και, αν μη τι άλλο, είναι αντικειμενικές και αξιοκρατικές. Ως εκ τούτου αυτήν την κατάκτηση οφείλει η πολιτεία να την περιφρουρήσει και να τη διαφυλάξει.
Η εξέταση, λοιπόν, ορισμένων μαθημάτων σε πανελλήνια κλίμακα σίγουρα και θα συνεχίσει να βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση. Θα υπάρχουν, όμως, και μαθήματα, που θα αξιολογούνται, λέει, στο σχολείο και ο βαθμός τους θα επηρεάζει το μέσο όρο της βαθμολογίας για είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και εδώ υπάρχουν ενστάσεις, αν αναλογισθεί κανείς ότι τα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, εδώ και χρόνια, έχουν καταντήσει βιομηχανίες παραγωγής αριστούχων και έχει, σχεδόν, μηδενιστεί ο αριθμός των ανεξεταστέων.
Πέραν τούτου, όσες φορές στο παρελθόν, επιχειρήθηκε να συνδεθεί η βαθμολογία των σχολείων μ΄ αυτή των πανελληνίων, τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά και όταν, μάλιστα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄80 δόθηκε ως κίνητρο να εισάγονται σε Παιδαγωγικές Ακαδημίες χωρίς εξετάσεις οι αριστούχοι απ' τους αποφοίτους, οι αριστούχοι πολλαπλασιάστηκαν ξαφνικά και με το παραπάνω.
Γι΄ αυτό στις επικείμενες αλλαγές, χρειάζεται πολύ προσοχή και αν θα αλλάξει κάτι στη δομή και λειτουργία της εκπαίδευσης ή στις ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων, πρέπει, εκτός των άλλων, να παταχθούν τα ιδιαίτερα μαθήματα, που προσφέρουν με αμοιβή οι καθηγητές του δημοσίου και να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού, όπως προείπα, το αδιάβλητο και η αντικειμενικότητα του συστήματος για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και να ρυθμιστούν τα προβλήματα, που δημιουργούν οι απουσίες μαθητών και ο τρόπος πραγματοποίησης εκδρομών και περίπατων. Διαφορετικά θα έχουμε μια απ΄ τα ίδια και χειρότερα.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
