Κων/νος Δ. Χλωρός - θεολόγος
1. "...ίδε αληθώς Ισραηλίτης, εν ω δόλος ουκ έστι" (ιω. 1,4)
2. Ατομικές προσκλήσεις: "Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο Έθνος" (Όσιος Παΐσιος)
Η Αγία μας Εκκλησία, αυτό το "Σώμα Χριστού", το οποίο θέλει με κεφαλή τον Χριστό, τον "Αρχηγόν της Πίστεως και τελειωτήν Ιησούν..." να ερμηνεύσει και ενώσει όλο τον κόσμο - σε μια σταυρο-αναστάσιμη πορεία - "εις μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν", "φαιδρύνεται", λάμπει και χαίρεται σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιορτάζοντας την ανάμνηση της οριστικής αναστήλωσης των αγίων και σεπτών Εικόνων!
Ο Μακεδόνας στρατηλάτης Μέγας Αλέξανδρος της προβυζαντινής εποχής - μαθητής του Αριστοτέλη - κατακτητής και εκπολιτιστής - συνέλαβε τη μεγάλη ιδέα του Ελληνισμού, να "εκβαρβαρώσει", ενώσει και εκπολιτίσει όλη την Ανατολή! Δεν πρόλαβε, πέθανε πολύ νέος. Έτσι θέλησε "ο ετάζων καρδίας και νεφρούς" Κύριος. Ό,τι προέστρωσε ο Μ. Αλέξανδρος το εκπλήρωσε, με περιεχόμενο "θεανδρικό" το Βυζάντιο, το οποίο απεργάστηκε την οραματισθείσα ενότητα του Μ. Αλεξάνδρου, όχι μόνο με το ανθρώπινο φως του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, αλλά προπαντός και κυρίως με το Φως του Ευαγγελίου και την ενοποιό, ζωοποιό και υψοποιό δύναμη και Χάρη του Αγίου Πνεύματος, της Εκκλησίας του Χριστού, δηλαδή, της αδολότητας, της Ορθοδοξίας!
Το "...ίδε Ισραηλίτης...", να ένας Ισραηλίτης στον οποίο δεν υπάρχει πονηριά - που είπε ο Χριστός στον Ναθαναήλ με την πρόσκληση του φίλου του, Φιλίππου: "έρχου και ίδε", ήταν το προανάκρουσμα της παγγνωσίας του θεανθρώπου Χριστού, της Αλήθειας και βεβαιότητας της Χριστιανικής Πίστεως: "...σε είδα κάτω από τη συκιά...". Γι' αυτό και ο Ναθαναήλ, εκπλαγείς, ομολόγησε: "ραββί - διδάσκαλε - πράγματι συ είσαι ο Γιος του Θεού, συ είσαι ο βασιλεύς του Ισραήλ, που περιμέναμε σύμφωνα με τις προφητείες.
"Σκανδαλωδώς" μας ευεργέτησε ο Πανάγαθος Θεός με την "Τιμιότατη" Βίβλο (Π. και Κ. Διαθήκη), γραμμένη στην απλή ελληνική γλώσσα της εποχής εκείνης, καθώς και με την ορθόδοξη βιωματική παράδοση της Εκκλησίας μας.
Ορθοδοξία και Ορθοπραξία - ορθή, αλάνθαστη δογματική πίστη, "πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων", (γιατί αν τα βλέπαμε όλα, παρόντα και μέλλοντα... τι σόι πίστις θα ήταν;), και βιωματική "Χριστοζωή" στην πράξη, δεν χωρίζουν. "Πίστις άνευ έργων, νεκρά εστί". Είναι, θα λέγαμε, δίδυμες αδελφούλες, οι οποίες θηλάζουν από το αμόλυντο αίμα της ζωοδόχου πλευράς του Εσταυρωμένου Ιησού Χριστού. "Φάρμακον αθανασίας του μη αποθανείν, αλλάζην ει Χριστώ διά παντός και εις τους αιώνας...".
Η Εικονομαχία ή Εικονοκλασία (σπάσιμο εικόνων κράτησε 120 περίπου χρόνια, σε τρεις φάσεις:
Λέων Γ' 717 - Θεόφιλος 843 (τελευταίος εικονομάχος αυτοκράτορας του Βυζαντίου)
Θεωρήθηκε από τους Ορθόδοξους πατέρες της Εκκλησίας, ως μια Χριστολογική αίρεση: Οι εικονομάχοι δεν δέχονταν τις εικόνες να στολίζουν τους ιερούς ναούς. Ήταν γι' αυτούς μια σκέτη ειδωλολατρία. Έλεγαν ότι προσκυνούμε και λατρεύουμε την ύλη: τα ξύλα και τα χρώματα... Όχι τον έναν αληθινό Θεό. Η ρίζα του κακού φύτρωσε κυρίως στην αίρεση του Αρειανισμού. Ο αιρεσιάρχης Άρειος, τον οποίον καταδίκασε και αφόρισε η Α' Οικουμενική Σύνοδος το 325 (318 Πατέρες, στους οποίους και ο πολιούχος μας Άγιος Αχίλλιος), έλεγε: Ο Ιησούς Χριστός είναι το πρώτο κτίσμα - δημιούργημα - του Θεού Πατέρα. Δημιουργήθηκε πριν από τους Αγγέλους και όλη γενικά την ορατή και αόρατη δημιουργία... "ην ποτε, ότε ουκ ην..." (υπήρχε εποχή, που ο Χριστός δεν υπήρχε...). Ο Μ. Αθανάσιος υπήρξε "ο στύλος της Ορθοδοξίας" στην Α' Οικ. Σύνοδο. Πάνω στους ώμους του - σαν άλλος μυθικός Άτλας - στηρίχθηκε ολόκληρη η Ορθοδοξία! Ο Χριστός, είπε, είναι γέννημα (με δύο νν) από το ρήμα γεννάω-ω, και όχι πλάσμα κτίσμα (από το γίγνομαι)... "εκ του κόλμου, εκ της Ουσίας του Πατρός" . "Λόγος, Θεός Αληθινός, δι' ου τα πάντα εγένετο" (βλ. Σύμβολο Πίστεως).
Τα σεβάσμια - προσκυνούμενα, ιερά σύμβολα της Ορθοδοξίας, αφαιρέθηκαν, ποδοπατήθηκαν... κομματιάστηκαν: Εικόνες του Χριστού, Παναγίας, Σταυροί, ιερά σκεύη, τα πάντα ξηλώθηκαν, χλευάστηκαν... Το δεξιό χέρι του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, στην Ι. Μονή του Αγ. Σάββα, στα Ιεροσόλυμα, του το 'κοψαν οι εικονομάχοι, την ώρα που έγραφε τους ύμνους του, μπροστά στην Εικόνα της Παναγίας, μέσα στην κατακόμβη του... (Αυτό συμβολίζει η Εικόνα, η "Τριχερούσα", που έκανε το θαύμα της και το ξανακόλλησε... Τι έγραφε;..
"Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, ον (του οποίου) ου τολμά αγγέλων ατενίσαι τα τάγματα, δια σου δε, Πανάγιε, ωράθη βροτοίς Λόγος σεσαρκωμένος, ον μεγαλύνοντες συν ταις ουρανίαις στρατιαίς σε μακαρίζομεν (Ωδή Θ' - καταβασία Κυριακής: Τυρινής).
Ο Δογματικός ποιητής, υμνωδός, μελωδός, Ιωάννης ο Δαμασκηνός (680-750) υπερασπιστής των Εικόνων, λέγει: "...ουκ άνθρωπον αποθεωθέντα λέγομεν, αλλά Θεόν ενανθρωπήσαντα". Αυτός ο λόγος, είναι το βασικό κλειδί καταπολέμησης όλων των θρησκειών και αιρέσεων! Η δική μας θρησκεία, δεν είναι θρησκεία, είναι Εκκλησία "Σώμα Χριστού", Αποκάλυψις: Αλήθεια, Ορθοδοξία. (Σεβαστές, όλες οι θρησκειολογίες, για τους λαούς που τις έχουν... Πιστεύουν ακόμα σ' έναν άγνωστο Θεό... ο οποίος φωνάζει από μέσα του και από "μέσα μας": Δεν θέλω να γίνω πανθρησκεία παναίρεση: οικουμενισμός: "Αγαπολογία μόνο - δίχως αλήθεια". Ο Χριστός της Ορθοδοξίας δεν ανακατεύεται στο ίδιο καζάνι... "του αρκεί ο δικός του Πνεύμονας...".
- "Δεν ήταν ο Χριστός, άνθρωπος, που έγινε Θεός (με τις αρετές του), αλλά ήταν Θεός και έγινε άνθρωπος". Γι' αυτό ο λόγος του "Γιου του ανθρώπου" και Λόγου Θεού, δεν μπορεί να γίνει "αποκριάτικο μπουρανί"... Χυλός, εμετικός πολτός...).
Η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος 787. Εθέσπισε: "Η της Εικόνος τιμή επί το Πρωτότυπον διαβαίνει" (λόγος Μ. Βασιλείου).
- Προσκυνούμε σχετικά - όχι λατρευτικά - τους αγίους, ως φίλους του Χριστού, οι οποίοι τον πίστευσαν, μιμήθηκαν τη ζωή Του και αγίασαν "κατά Χάριν", με την φώτιση του Αγ. Πνεύματος. Είναι ο "άγιος καρπός, η συγκομιδή της Αγ. Πεντηκοστής, το στολίδι των ιερών ναών, το ιερόν Ευαγγέλιον των αγραμμάτων...
Η πρώτη αποτύπωση της μορφής, του προσώπου του Χριστού έγινε, ζωγραφίστηκε στα σπλάχνα της Παναγίας.
Ο Θεόδωρςο Στουδίτης, ηγούμενος της Ι.Μ. Στουδίου στην Κωνσταντινούπολη: (3.000 και άνω, μοναχοί - "μάρτυρες" Ορθοδοξίας). Ο πολυπαθέστατος αυτός ήρωας της Πίστεως στην "πραγματεία του, Λόγοι αντιρρητικοί", αντέστρεψε το επιχείρημα των εικονομάχων, ότι η προσκύνηση των εικόνων του Χριστού αποτελούν χριστολογική αίρεση. Ισχυρίστηκε ότι οι εικονομάχοι μη δεχόμενοι το δυνατόν της εξεικόνισης του Χριστού, αρνούνται αναγκαίαν ιδιότητα της ανθρώπινης φύσεως αυτού και περιπίπτουν αυτοί σε Χριστολογική αίρεση (Εκκλ. Ιστορία Στεφανίδου, σελ. 239, Αθήνα 1948).
Σύνοδος: 11-3-843 στην Κωνσταντινούπολη: (Μεθόδιος, "Ομολογητής" πατριάρχης και Θεοδώρα - Αυτοκράτειρα): ανόρθωσε την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο, ανεστήλωσε την προσκύνηση των εικόνων και εθέσπισε την εορτή της Ορθοδοξίας (ιστορία Στεφανίδου, σελ. 240).
ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: (Ο χαριτωμένος μας άγιος! Θα είναι ο τελευταίος στο Εορτολόγιο της Εκκλησίας μας, Κύριος, ο Παντογνώστης και Παντοκράτορας ξέρει).
Φωνή εν Ραμά ηκούσθη... Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής... (Ματθ. 2, 18).
Φωνή, ως βόμβος μελισσών, έρχεται στ' αυτιά μου, τούτη την ώρα. Το χέρι μου τρέμει, "η ψυχή μου ταράζεται". Προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως (βλ. Βιβλίο: Φλώρινα 2005).
"...Αντλών την προφητεία μου από τα κείμενα του Αγίου Κοσμά, αντλών την προφητεία μου από τα ιερά θέσμια, σας προειδοποιώ και σας λέγω ότι: θα έρθει μέρα, που ούτε ψάλτης δεν θα υπάρχει στην Εκκλησία, ούτε παπάς να λειτουργεί, ούτε διάκονος να εκφωνεί. Θα έρθει μέρα που θα αραιώσουν τα θυσιαστήρια του Θεού. Αλλά μη βοφηθήτε. Ο αγώνας δεν μετριέται με τα κορμιά, ο αγώνας δεν μετριέται με τα νούμερα, ο αγώνας νικάται με τα στήθη των ηρώων, ο αγώνας δίδεατι με την Πίστη".
Στην εποχή μας που υπάρχουν τόσοι μορφωμένοι έπρεπε να λάμπει η Ορθοδοξία. Τους λέω: "Ο Θεός να φυλάξει να μην έρθουν οι βάρβαροι και μας ατιμάσουν!" και μου λένε: "Και τι θα πάθουμε;". Ακούς κουβέντα; Άντε να λείψετε, χαμένοι άνθρωποι! Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Δώσ' τους χρήματα, αυτοκίνητα και δεν νοιάζονται ούτε για την πίστη, ούτε για την τιμή, ούτε για την ελευθερία.
Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στο Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να τη διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο έθνος... Δεν θα αφήσει ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός (Όσιος Παΐσιος: ΛΟΓΟΙ Α' - (Ησυχαστήριον - Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σελ. 360-362).
"Την άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν, Αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν των πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός...".
"Οι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν... "Ο ην απ' αρχής, ο ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς τιμών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν περί του λόγου της ζωής" (Επιστ. Α' Ιω. 1).
"Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών" (Α' Ιω. 5,4).
"Ουκ αρνησόμεθά σοι φίλη Ορθοδοξία... "Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; συ ει ο Θεός ημών, ο ποιών θαυμάσια μόνος".
- Δεν θα σε διαψεύσουμε πατροπαράδοτον κλέος! (δόξα).
Στην αγκαλιά σου γεννηθήκαμε, από το γάλα σου θηλάσαμε... κι αν το καλέσει η στιγμή, χίλιες φορές ευλογημένη - Μάννα - (αστείρευτη πηγή - βρύση ζωής), Θεοτόκε Παρθένε, Φιλτάτη μας Μητέρα.
- Ω φίλη Ορθοδοξία, θέλουμε "σταυρωμένοι" πάλι, στην αγκαλιά σου να κοιμηθούμε" (Μοναχός: Βρυένιος Ιωσήφ - 1350-1432). Είθε... Αμήν!
