Τις εικόνες στους καταυλισμούς έβλεπαν οι Ευρωπαίοι, τους βλέπαμε κι εμείς οι εγχώριοι στην τηλεόραση και ράγιζε η καρδιά μας. Εικόνες ντροπής για την Ελλάδα και τους πολιτικούς της - αλλά και ευθύνη και για εκείνους που τους ανέδειξαν. Ντροπή για τον πολιτισμό μας. Και μπράβο στους νησιώτες που αντέχουν ακόμα τη συγκατοίκηση με την κοινωνική τραγωδία. Και πώς να κάνουν οι άνθρωποι, πώς να γλιτώσουν από τη -με ευρωπαϊκή σφραγίδα- ομηρία στην οποία τους υποχρέωσαν; Ξέρεις τι είναι να κοιτάζεις μέσα από το παράθυρο, από τη θαλπωρή του σπιτιού, ανήμπορος να αντιδράσεις, τα ξυπόλυτα προσφυγόπουλα να ξυλιάζουν στο δρόμο απροστάτευτα, πεινασμένα, ανάμεσα στις σκεπασμένες από το χιόνι σκηνές; Ξεπληρώνεται αυτό με μια συγγνώμη; Ευτυχώς όμως που ανέλαβε την ευθύνη ο υπουργός...
ΕΝΑΣ άλλος υπουργός είχε αναλάβει και πάλι την ευθύνη, όταν τα ΜΑΤ πλάκωσαν στο ξύλο και στα δακρυγόνα τους συνταξιούχους διαδηλωτές! Ε, και; Τι έγινε; Πρώτη φορά τρώνε ξύλο οι συνταξιούχοι; Ή, πρώτη φορά αναλαμβάνει την ευθύνη υπουργός; Η μήπως θα είναι και η τελευταία; Αλλά, ξύλο στους συνταξιούχους από αριστερή κυβέρνηση; Πάει πολύ. Αυτό είναι που πονάει περισσότερο...
ΕΝΑΣ άλλος πάλι υπουργός δεν ήταν, που διαβεβαίωνε προσφάτως ότι δεν κόβονται οι συντάξεις; Ότι όλα είναι ψέματα, ότι είναι τακτική μηδενισμού του έργου του από την πλευρά της αντιπολίτευσης, ότι απλώς έτσι μας φαίνεται, έτσι νομίζουμε και την επομένη κιόλας τις... πετσόκοψε; Μάλιστα ο απίστευτος αυτός ο τύπος, επέμενε ότι δεν μειώθηκε καμία σύνταξη, την ώρα που όλοι οι ηλικιωμένοι άφηναν... δάκρυα μπροστά στα ΑΤΜ! Ήταν αυτός που έκανε τη βρομοδουλειά δηλαδή και ανταμείφθηκε με …αλλαγή πόστου! Τουλάχιστον, μετακινήθηκε! Όχι σαν τον άλλο που δήλωσε πως δεν έγινε και τίποτα να μας πάρουν μερικά νησιά οι Τούρκοι και δεν ασχολήθηκε καν ο πρωθυπουργός μαζί του…
ΟΠΩΣ δεν ξεχνάμε και κάποια που μας παρακινούσε να τρώμε… γεμιστά! Να τη βγάζουμε σπαρτιάτικα που λένε, ενώ εκείνη έχει ασφαλίσει τα εκατομμυριάκια της σε τράπεζες του εξωτερικού! Και βέβαια κι άλλοι υπουργοί της ελληνικής (και κυρίως αριστερής) κυβέρνησης. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από γεγονότα για τα οποία οι υπουργοί σε όλες τις περιπτώσεις «αναλάμβαναν την ευθύνη»; Μάλιστα, ο της μεταναστευτικής πολιτικής ειδικός, κύριος Μουζάλας, το προχώρησε περισσότερο, απαντώντας σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του, ότι …ο ίδιος δεν θα πρέπει να παραιτηθεί! Τέτοιο γάντζωμα στην καρέκλα!
ΔΕΝ είναι μόνον Συριζαίικη επιδημία ο τρόπος αυτός της «ανάληψης των ευθυνών». Απαντάται σχεδόν σε όλες τις κυβερνήσεις, από τη μεταπολίτευση και μετά. Ελάχιστοι υπήρξαν οι υπουργοί που πραγματικά τιμούσαν τον λόγο τους και με την ανάληψη της ευθύνης, έριχναν και μια παραίτηση, παραχωρώντας λογικά την καρέκλα τους, ενώ για τη βουλευτική έδρα, ούτε λόγος.
ΚΑΙ καλά οι υπουργοί. Ήταν για την εκάστοτε κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, πρόσωπα αναλώσιμα. Για τους πρωθυπουργούς όμως; Πώς αντιμετώπισαν οι ίδιοι τις δικές τους ευθύνες; Εκείνος με το «λεφτά υπάρχουν», ο άλλος που παρέδωσε αμαχητί και στο πιάτο την εξουσία, ένας που μας έβαλε με πλασματικά στοιχεία στο ευρώ, ή ο τελευταίος που υπήρξε το άκρον άωτον της ανακολουθίας σε εξαγγελίες, δεσμεύσεις και υποσχέσεις πριν και μετά την εκλογή του; Δύο χρόνια πριν δεν υποσχόταν αύξηση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους στα 12.000 ευρώ; Δεν υποσχόταν το σκίσιμο των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο; Ότι θα δώσει τη 13η σύνταξη και αντί γι’ αυτό άρπαξε μέσα σε ένα χρόνο και τη 12η, ενώ ορέγεται και την 11η; Αυτήν την πολιτική ευθύνη, πώς θα έπρεπε να τη διαχειριστεί;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι περισσότεροι πολιτικοί που στάθηκαν σε υπουργικούς θώκους, στην πράξη και στην ουσία, δεν αναγνώρισαν ποτέ τα λάθη τους. Ασχέτως αν αυτά στοίχισαν ακριβά στους ψηφοφόρους τους, στους φορολογούμενους πολίτες, ακόμα και όταν οδήγησαν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις σε φτωχοποίηση, οι περισσότεροι αν όχι σχεδόν όλοι, δεν ζήτησαν ούτε μια συγγνώμη. Πόσο μάλλον να χάσουν τη βουλευτική τους αποζημίωση παραιτούμενοι…
Χρήστος Τσαντήλας
