Δεκάδες μετριούνται οι νεκροί και εκατοντάδες οι τραυματίες σε απανωτά τρομοκρατικά χτυπήματα. Σε επιθέσεις μίσους, πωρωμένων, τρελαμένων ανθρώπων. Επιθέσεις αδιακρίτως εναντίον αμέριμνων, αθώων πολιτών. Καρτέρια θανάτου στήνονται και συμβόλαια αιματοχυσίας εκτελούνται σε βάρος της ανθρώπινης υπόστασης. Σε βάρος του πολιτισμού. Βόμβες εκρήγνυνται στα θεμέλια της δημόσιας ασφάλειας. Ουδείς πλέον θα πρέπει να αισθάνεται ασφαλής στον πλανήτη. Στη Ανατολή και στη Δύση, στην Ευρώπη, παντού...
Ο ΚΟΣΜΟΣ μοιάζει να τρελάθηκε. Κυριολεκτικά! Ο πόνος και η θλίψη στο καθημερινό μενού των δελτίων ειδήσεων. Τόση οδύνη κοντά μας, δίπλα μας αλλά και μακριά μας. Ανίδεοι, όσοι θεατές, για την λογική του παραλόγου, που κρύβεται πίσω από πολιτικές, πίσω από εγκληματικές πράξεις, σχεδιασμούς και αποφάσεις. Όλοι στον αστερισμό του απρόβλεπτου. Υποψήφιοι για θάνατο. Μελλοντικά θύματα. Μελλοθάνατοι! Στα καλά καθούμενα που λέμε. Εκεί που περπατάς στην αγορά με τα παιδάκια σου να σου έρθει ένα φορτηγό επάνω σου, επειδή κάποιος θέλει να στείλει ένα μήνυμα ιδεολογίας. Να εκφράσει ένα πάθος θρησκείας. Να διαλαλήσει την τρέλα του! Αθώοι πολίτες, αναλώσιμα υλικά σε ένα διεθνές αιματηρό οικονομικοπολιτικό παιχνίδι κάποιων ηγετών …της πλάκας! Ηγέτες που δεν φαίνονται ικανοί να διαχειριστούν την ασφάλεια των πολιτών. Πόσο μάλιστα και του πλανήτη...
ΝΑ που και η Ευρώπη τον τελευταίο καιρό γνωρίζει ξανά τον τρόμο. Οι Ευρωπαίοι πολίτες της, ησυχασμένοι δεκαετίες τώρα (μετά τις θηριωδίες του Χίτλερ) στις αναπαυτικές πολυθρόνες, μιας χρόνιας εύρωστης και χαλαρής καθημερινότητας, άρχισαν πλέον να θορυβούνται. Φαίνεται να ανησυχούν πολύ τελευταία. Και μάλλον ανασκουμπώνονται τελικώς, βλέποντας έτσι αποσβολωμένοι να ρέει το αίμα των εκατοντάδων αθώων. Να θανατώνονται από αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, παγιδευμένα αυτοκίνητα, σφαίρες και τρελά φονικά φορτηγά! Ο κόσμος ολόκληρος να βομβαρδίζεται στην τηλεόραση από φρικτές εικόνες. Μόνο την οσμή του αίματος δεν κατάφερε ακόμη να φέρει στο σαλόνι μας η σύγχρονη τεχνολογία. Όλα τα άλλα, ζωντανά. Σε απευθείας μετάδοση ο πόνος, η φρίκη, η δυστυχία, η ανθρώπινη τραγωδία...
ΟΛΕΣ οι χώρες ευάλωτες απέναντι στην τρομοκρατία. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια στον πληθυσμό. Ούτε καν κι αυτή η οργανωτική και μεθοδική Γερμανία. Πόσο μάλιστα η αδύναμη, σε όλα τα επίπεδα, πτωχευμένη Ελλάδα. Όσο εθνική υπερηφάνεια και να αισθάνεται κανείς, δεν μπορεί να αποκρύψει το αίσθημα ανασφάλειας το οποίο πηγάζει από τις υλικοτεχνικές ελλείψεις, τις ελλείψεις σε προσωπικό αλλά και σε οργανωτική δομή.
ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ όμως είναι άλλο. Είναι η πεποίθηση όλων πως το μεγάλο έλλειμμα της χώρας βρίσκεται στο πολιτικό προσωπικό. Δυστυχώς, μοιάζει σχεδόν βέβαιο, πως αν γινόταν να ερωτηθούν οι Έλληνες αν πιστεύουν ότι υπάρχει κάποιος πολιτικός που να μπορεί να διαχειριστεί μια μετατόπιση της διεθνούς τρομοκρατίας στη χώρα μας, οι εννιά στους δέκα δεν θα εύρισκαν ένα τέτοιο άτομο. Είναι κατάντημα για τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και για έναν λαό που από τα σπλάχνα του βγήκαν ήρωες και άξιες διεθνώς προσωπικότητες να μην εκπροσωπείται από πολιτικούς σοβαρούς και ικανούς. Και μάλιστα τη χειρότερη περίοδο που μεγάλα γεγονότα αλλάζουν την ιστορία. Μια ιστορία που μπορεί και να μας απειλεί…
