* Δρ. Ντίνος Αυγουστή
εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας
Κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα που θα καταλήξουν σε βάθος χρόνου οι σκληρές διαπραγματεύσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης με την τρόικα. Τα πράγματα είναι σίγουρα εξαιρετικά δύσκολα, αφού όπως φαίνεται ξεκάθαρα το πρόβλημα των «δανειστών» με την Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομικό. Για χίλιους δυο λόγους λοιπόν, όλοι οι Έλληνες, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οφείλουμε να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ανεξαρτήτως κομματικής και ιδεολογικής τοποθέτησης. Θα έλεγα μάλιστα πως η Κύπρος έχει ένα λόγο παραπάνω να σταθεί παρά το πλευρό της Ελλάδας, έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Για να δώσουμε μια εξήγηση σε αυτή την άποψη είναι αναγκαίο να πάμε πίσω στο παρελθόν επιχειρώντας μια πολύ σύντομη ανασκόπηση.
«Έθνος ανάδελφο» μας αποκάλεσε κάποτε ο Χρήστος Σαρτζετάκης. Τίποτε άλλο αξιόλογο δεν είπε και δεν έκανε ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ Πρόεδρος, εκλεγμένος να θυμίσω με ροζ και μπλε ψηφοδέλτια, αλλά αυτή η σοφή κουβέντα που είπε, καθώς πετούσε ένα δάφνινο στεφάνι στους καταρράκτες της Έδεσσας, διέσωσε την υστεροφημία του. Σε αυτήν λοιπόν τη μοναχική εθνική πορεία, η μοίρα το έφερε, μιας που οι αγώνες για Ένωση δεν ευοδώθηκαν, να υπάρχει ακόμη ένα μικρό δικοινοτικό κράτος, κατά πλειοψηφία ελληνικό, ευρωπαϊκό από το 2004, που ωστόσο ελέω de-facto διχοτόμησης, διοικείται σήμερα, καθ΄ όλα νόμιμα, μόνο από τους Ελληνοκυπρίους.
Στο παρελθόν και ειδικά μετά τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, το 1960, τα δύο Κέντρα του Ελληνισμού, περισσότερο διαφωνούσαν και λιγότερο συμφωνούσαν. Τις πιο πολλές φορές η ευθύνη ήταν της Αθήνας, υπήρξαν, ωστόσο, και στιγμές που την ευθύνη την είχε η Λευκωσία και άλλοτε η ευθύνη μοιραζόταν και στους δύο εξίσου το ίδιο. Ανατρέχοντας πίσω στον χρόνο, στα 1950, θα ανακαλύψουμε τον Νικόλαο Πλαστήρα να διαμηνύει στον Μακάριο που αξίωνε Ένωση και μόνο Ένωση: «Εγώ, παπά μου, με την Αγγλία δεν τα βάζω». Ακολούθησε ο Γεώργιος Παπανδρέου όταν σε συνομιλία του με τον δήμαρχο Λευκωσίας Θεμιστοκλή Δέρβη, του δήλωσε ξεκάθαρα: «η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονες, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν, και δι’ αυτό δεν ημπορεί να πάθει ασφυξίαν λόγω του Κυπριακού»! Το κακό τρίτωσε όταν η αστυνομία του «εθνάρχη» Καραμανλή δολοφονούσε Έλληνες αδελφούς που διαδήλωναν υπέρ της Κύπρου, κατά των απαγχονισμών και για την Ένωση.
Η περίοδος μετά την ανεξαρτησία χαρακτηρίσθηκε από μια διαρκή αντιπαλότητα μεταξύ Μακάριου και των εκάστοτε Ελλαδικών Κυβερνήσεων που έφθασε σε ακραία όρια. Ο Μακάριος βρισκόταν σε διαρκή σύγκρουση με όλους τους Έλληνες Πρωθυπουργούς, όχι μόνο με τη χούντα! Ο ρόλος που διεκδικούσε η Αθήνα ως «Εθνικό Κέντρο» και η άρνηση του Μακαρίου να της το αναγνωρίσει αποτελούσε μόνιμο σημείο τριβής σε όλες τις σοβαρές κρίσεις στις σχέσεις τους.
Τα πράγματα άλλαξαν άρδην μετά την καταστροφή του ’74. Το προδοτικό πραξικόπημα των παρανοϊκών δικτατόρων, που έφερε το Αττίλα απετέλεσε τον καταλύτη για τον επαναπροσδιορισμό σκοπών και ρόλων. Η Αθήνα, υπό το βάρος των ενοχών της, ταπεινωμένη από την εθνική ήττα, επινόησε και εν πολλοίς βολεύτηκε στο γνωστό δόγμα, «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται». Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Σπ. Κυπριανού υιοθέτησαν αργότερα τη «συμπαράταξη» και ο Κ. Μητσοτάκης με τον Γ. Βασιλείου «το συναποφασίζουμε». Αργότερα και πάλιν ο Αν. Παπανδρέου με τον Γλαύκο Κληρίδη εξήγγειλαν το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, το οποίο μετά την ήττα ντροπή στα Ίμια και το «ευχαριστώ τους Αμερικάνους» του Κ. Σημίτη, θυσιάσθηκε χάριν των «συμμάχων» μας. Για να έρθει αργότερα η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την οποία η Αθήνα αισθάνεται ότι εξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις της προς την Κύπρο, την οποία διχοτόμησαν οι άφρονες της χούντας, με τη σιωπηρή ανοχή των βολεμένων που επέστρεψαν πανηγυρίζοντας, το ΄74. Υπήρξε αργότερα και ένα αγγλοαμερικανικό Σχέδιο, το Σχέδιο Ανάν, για το οποίο πολιτικοί όπως ο Γ. Παπανδρέου και η συνομοταξία των υποταγμένων πανηγύριζαν, αλλά αυτό ας το αφήσουμε προς το παρόν για να μην ξεφύγουμε από το θέμα μας.
Ας έρθουμε τώρα στο σήμερα. Στην σύνοδο του “Eurogroup” (Δευτέρα 16/02/2015) η Ελλάδα έδωσε άλλη μια άνιση μάχη, απέναντι στους νεοναζί της Μέρκελ και του Σόιμπλε, κυριολεκτικά με το μαχαίρι στο λαιμό, με τον Έλληνα Κύπριο υπουργό οικονομικών να μιλά σαν Γερμανός! Δέστε τι δήλωσε στο κρατικό ραδιόφωνο του ΡΙΚ από τις Βρυξέλλες, και θα καταλάβετε: «Η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει τις πραγματικότητες και θα πρέπει να λάβει τις αποφάσεις της. Η ευθύνη είναι πλέον στην πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης και αν η Αθήνα επιθυμεί παράταση του προγράμματος πρέπει να το ζητήσει τώρα», είπε ο κ. Γεωργιάδης και πρόσθεσε ότι «το μόνο περιθώριο που υπάρχει για την Αθήνα είναι στο πλαίσιο παράτασης του υφιστάμενου προγράμματος».Το πράγμα είναι ολοφάνερο: Η Λευκωσία δείχνει με τη στάση της να ανησυχεί για ενδεχόμενη επιτυχία του ελλαδικού εγχειρήματος, διότι, τότε, θα είναι υποχρεωμένη να δικαιολογήσει τη υποχωρητική στάση που τήρησε η ίδια απέναντι στην τρόικα!
Ερωτηθείς για τη στάση που τήρησε ο ίδιος στο “Eurogroup” και αν ευσταθεί το ότι η Ελλάδα έμεινε μόνη, ο υπουργός Οικονομικών είπε ότι δεν γνωρίζει ποιο είναι το αίτημα της ελληνικής Κυβέρνησης που πρέπει να στηρίξει η Κύπρος (δεν ήξερες… να ρώταγες κ. Γεωργιάδη, απλά πράγματα!) «Δεν είμαι βέβαιος ποιο είναι το αίτημα των ελληνικών αρχών» ανέφερε ο κ. Γεωργιάδης και σημείωσε πως κατά την άποψή του, η στάση της Κύπρου δεν θα έκανε τη διαφορά.
Αυτό το τελευταίο που είπε ο ατσαλάκωτος και αποστερημένος Χάρης Γεωργιάδης δείχνει ακριβώς το μέγεθος της αγνωμοσύνης του απέναντι στη Μάνα Ελλάδα, το μοναδικό στήριγμα του αγώνα μας. Η Κύπρος, που έχει ιερή υποχρέωση να υποστηρίζει, έναντι οιουδήποτε κόστους, παντού και πάντοτε τις θέσεις της Αθήνας, με την οποία οφείλει να συντονίζεται σε όλα τα επίπεδα. Διότι όπως είπε και ο Χρήστος Σαρτζετάκης είμαστε «Έθνος ανάδελφο». Και γιατί ακόμη, η Ευρωπαϊκή Ένωση της αλληλεγγύης, δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τα δίκαια αιτήματα της Μάνας Ελλάδας με τελεσιγραφικό τρόπο.
Υ.Γ.: Ο Ελληνισμός της Ελλάδας είχε, έχει και θα έχει παρά το πλευρό του όλους τους Έλληνες της Κύπρου. Αυτό έκαναν διαχρονικά οι πάπποι και οι προπάπποι μας, και στις πολεμικές και στις ειρηνικές περιόδους όταν πρόσφεραν τα πάντα για τη Μάνα Ελλάδα, ακόμα και το αίμα τους! Δηλώσεις σαν κι αυτές του Χάρη Γεωργιάδη δεν είναι μόνο απαράδεκτες, είναι και επικίνδυνες. Ο κ. Χάρης Γεωργιάδης το λιγότερο που έχει να κάνει είναι να ζητήσει συγγνώμη για τις διχαστικές δηλώσεις του. Σε άλλες εποχές βεβαίως, όταν οι πολιτικοί δεν ήταν μουσαμάδες, ύστερα από τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες, επέστρεφαν στο σπίτι τους….
