Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Ο ελληνικός λαός είναι κατ` εξοχήν θυμόσοφος. Περισσότερο από κάθε άλλο λαό, καθιέρωσε τις παροιμίες. Δηλ. συνοπτικές θα έλεγα Λακωνικές φράσεις, που έχουν σαν σκοπό τη διδαχή, τη δημοτικότητα, το ευτράπελο, τη δηκτικότητα και τη βελτίωση του χαρακτήρα των ανθρώπων. Είναι συνήθως αλληγορικές και πιπεράτες. Είναι: «Ο βιωφελής λόγος, παρά την οδόν λεγόμενος. Παραινέσεις, νουθεσίας ηθών έχουσαι και παθών επανόρθωσιν». (Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς)
Κατά την Αρχαιότητα, γράφονταν πάνω στις «Ερμές» (στήλες με κεφαλή του Ερμή), για να τις διαβάζουν οι διερχόμενοι και να διδάσκονται.
Προσωπικά τις θεωρώ σαν το κυριότερο κεφάλαιο της Λαογραφίας μας. Πράγμα, που με οδήγησε και στη συγγραφή σχετικού βιβλίου (Κ.Ι.Παπακωνσταντίνου «Οι χίλιες παροιμίες του χωριού μου σελίδες150»).
Κάθε εποχή και για κάθε θέμα, βρίσκει κανείς την ανάλογη παροιμία. Σήμερα λοιπόν μ` αυτόν τον ορυμαγδό πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων, ποιά παροιμία μας ταιριάζει; Μα φυσικά, έχει θέση η παροιμία: «Όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε και μικρό καλάθι». Ή «Μεγάλη μπουκιά φάγε, μεγάλο λόγο μη λες» Για να μην πω την απευκταία: «Άνθρακες ο θησαυρός»
Μακράν εμού η πρόθεση κριτικής και μάλιστα μιας νεοπαγούς Κυβέρνησης. Δίνει σκληρό αγώνα και έχει ανάγκη καθολικής συναίνεσης, που εμφανώς την έχει. Αλλά μια απομείωση των ασύστολων και υπερβολικών υπεσχημένων, δημιουργεί μια εύλογη ανησυχία. Χάνουμε πολλά κεράσια. Μήπως τα όσα πολλά και ωραία λέγονταν προεκλογικά είχαν μόνο ψηφοθηρικό σκοπό και τώρα φυλλοροούν, λόγω ανυπέρβλητων δυσκολιών;
Πόσο ωραία ακουγόταν απ` όλους μας το κούρεμα του χρέους και μάλιστα μονομερώς! Όλοι το θέλαμε. Διατυμπανίσθηκε κατά κόρον, σαν τετελεσμένο. Σημαία της «ελπίδας» και της «περηφάνιας» μας. Γρήγορα όμως ξεχάστηκε. Τώρα έγινε προσπάθεια απομείωσης του χρέους, με παράταση αποπληρωμής και μείωση επιτοκίων. Δηλ. ό,τι έλεγε και η δικομματική του Σαμαρά. Γιατί; Δεν υπελόγισαν τα πραγματικά δεδομένα, «Θα διώξουμε το Μνημόνιο και την τρόικα και θα χορέψουμε τις αγορές με ζουρνάδες και νταηλίκια». Και η τρόικα δεν θα ξανάρθει. Μόνο θα έρχονται οι τρεις εκπρόσωποι των θεσμικών εταίρων, ως «Τεχνική βοήθεια, προκειμένου να ελέγχονται τα στοιχεία». Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες. Η καλαθούνα με τα πολλά κεράσια στερεύει. Μικρό το καλαθάκι μας.
Τοδιαστροφικό «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» που τόσο ωραία ηχούσε σε ώτα κανονιέρηδων και μπαταχτσήδων ήταν σημαία προεκλογική. Τραυμάτιζε την εθνική οικονομία. Αρκεί όμως που έφερνε δυσχέρειες στον Σαμαρά. Τώρα όμως η κ. Βαλαβάνη ορύεται. Είναι εθνικό μας χρέος μας λέει και να πάμε όλοι μας να ξοφλήσουμε τα χρέη μας.
Προ των εκλογών οι υποσχέσεις για την Παιδεία θώπευαν τα ώτα των εκπαιδευτικών: «Θα καταργήσουμε την αξιολόγηση (μεγάλο σφάλμα). Θα αναμορφώσουμε την Παιδεία» κ.ά.
Δυστυχώς κι άλλα κεράσια χαμένα. Τα πρώτα μέτρα, που απεφάσισαν να εφαρμόσουν είναι: α) Επαναφορά του ασύλου, δηλ. του χώρου στα Πανεπιστήμια, όπου θάλλουν οι αναρχικοί και τα ανατρεπτικά στοιχεία. β) Γίνονται δεκτοί οι αιώνιοι φοιτητές, έστω και αν δεν πάτησε ποτέ το πόδι τους στα αμφιθέατρα των Σχολών, αναλαμβάνοντας πάλι έργο εγκάθετων κομματικών εργατοπατέρων, που διαλύουν τα Πανεπιστήμια. Και γ) Επαναφορά του θεσμού εκλογής πρυτάνεων με συμμετοχή των φοιτητών, αλλά και των διοικητικών υπαλλήλων. Με ποια γνώση θα βάλλουν τα τσουτσέκια, να εκλέγουν κορυφές επιστημόνων, για θέσεις καίριες και διακεκριμένες;
Όλα αυτά και μέσα σ` έναν μήνα, απομείωσαν αισθητά, το καλάθι με τα πολλά κεράσια. Φοβάμαι μάλιστα, πως η αναζωπύρωση των απαιτήσεων των «Συνιστουσών» μέσα στους κόλπους της κυβερνήσεως, θα μας φέρουν και άλλες εκπλήξεις. Τέλος ας συμμαζέψει ο Τσίπρας, τους ανόητους, που κραδαίνουν πλακάτ με συνθήματα όπως: «Νταϊνσελμπλούμ, στον Θερμαϊκό για μπλουμ». Πώς θα αντιδράσουν άραγε οι δανειστές της Ολλανδίας, με τούτα τα καμώματα; Ή με το απαράδεκτο σκίτσο του κομμουνιστικού εντύπου των Συριζαίων, που ταυτίζει τον Σόιμπλε με τους Ναζί; Ή ένα αποτρόπαιο θηρίο με κεφαλή της Μέρκελ; Με τέτοιες «αυθόρμητες», απαράδεκτες και ανόητες εκδηλώσεις, πώς είναι δυνατόν να πάμε για θετικές διαπραγματεύσεις;
Πάντως ο λαός, ο πάντα γελασμένος και προδομένος, περιμένει εναγώνια να ζήσει «ανάσα ελπίδας» και «περηφάνιας». Αλλιώς θα ζήσουμε πάλι τις αξέχαστες μέρες του λοιμικού ΠΑΣΟΚ, όταν ο λαϊκιστής και αμοραλιστής Ανδρέας, διεκήρυττε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» ή «Έξω οι βάσεις των Αμερικανών», ή «με το ΠΑΣΟΚ ο λαός στην εξουσία» και άλλες μπαρούφες, που ο δύσμοιρος λαός τις πίστευε.
